________________ 122 : ઉદય-અર્ચના કુળબળુ નર કહીએ કેતા, કોઈ કુળે અવતંસા, બળુ તે બીજાને બળે, પુણ્ય હાય પ્રશંસા. ભ૦ 15 પુઢવી તેક વાઉ વનસ્પતિ, ત્રસ પામે બહુ ત્રાસ; વ્યસની નરનું કાંય વિણસે, વળી લહે દુર્ગતિ વાસા. ભ૦ 16 જિનવયણે નયણે જોઈને, વ્યસન તે દૂર નિવારે વ્રત આરાધે સંયમ સાધી, નિજ આતમને તારે. ભેટ 17 સત્તરશે પંચાણુઆ વરસે, શુદિ બીજે એ બોલી; ફાગુન માસે ભાગ્ય ફજેતી, જેહવી ગણિકા ગોલી. ભ૦ 18 ઉદયરતન વાચક ઉપદેશે, સમજ્યા જેહ સુજાણ; અપલક્ષણથી અળગા રહેશે, લેહશે પરમ કલ્યાણ. ભેટ 19 ચતુર સનેહી ચેતન ચેતિયે રે, મૂક તું માયાજાલ; સુંદર એ તનુશાભા કારમી રે, સરવાલે વિસરાલ. અકલ અરૂપી અવિગત આતમા રે, શાન્ત સુધારસ ચાખ; વિષયતણે સુરંગે ફૂલડે રે, અટલે મન અલિ રાખ. અ૦ 2. સ્વારથને વશ સહુ આવી મિલે રે, સ્વારથ સુધી પ્રીત, વિણ સ્વારથ જન હતું કે નહિ , એ સંસારની રીત. અ૦ 3 આદર સમતા મમતા મેલીને રે, ધર જિનધર્મશું રંગ; ચંચલ વીજતણ પરે જાણ રે, કૃત્રિમ સવિહ સંગ. અ૦ 4 હાલું વેરી કે નહિ તાહરે રે, જૂઠે રાગ ને રેષ; પંચદિવસને તું છે પ્રાણે રે, તે ક્ષે એવડે શેષ. અ૦ 5 રાવણ સરીખે જે જે રાજવી રે લંકા સરીખે કેટ; તે પણ રૂઠે કરમે રેળવ્ય રે, શ્રી રામચન્દ્રની ચેટ. અ૦ 6 જેહ નર મૂછે વળ ઘાલતા રે, કરતાં મોડાડ; તે ઊઠી શમશાને સંચર્યા રે, કાજ અધૂરાં છોડ. અ૦ 7
