________________ સઝા : 121 લોચન લાલી લહે જે માંહિ, કીર્તિ થાયે કાળ; ભાંગ્યતમાકુને પીનારે, ગુણ મહેલે સહુ ગાળી. ભેટ 2 માત પિતા ગુરુને નવિ માને, સાતે વ્યસને શૂરા; વારે તેના વૈરી થાઓ, પાપી તે વળી પૂરા. - 3 વનવાસી સંન્યાસી બાવે, નંદા તકિયે ઝાઝી; જે વ્યસની તે જાત વિટાળે, લોકની માંહે લાજી. ભો. સાકર દ્રાખનાં શરબત પીઓ, પીઓ દૂધના પ્યાલા; દેહ તપે ને રૂડા દીસે, કોઈ ન કહે મતવાલા. 0 ભાંગ તમાકુ મદિરા પાઈ, માઝમના વળી મેજી; ધર્મતણું તે વાત ન ધારે, બેટી વાતના બેજી. ભેટ 6 નીલી બૂટી પીયે ઘૂંટી, ખૂણે બેસી ખાતે; ભુલવતાં પણ થાયે જાહેર, બાહેર બેસતાં ખાતે. ભ૦ 7 ભાંગ પાઈને ભીલડી રૂપે, નગન થઈ નચાવ્ય; પારવતીએ પ્રેમ ધરીને, શંભુને સમજાવ્યું. ભેટ 8 ભાગ્ય નીલી પણ નરને પૂણે, સબજીને સૂકાઈ, વ્યસન તણું વાડી સિંચાવી, સદ્ગુરુ બાંહે ન સાહી. ભ૦ 9 વણિક વાડવની જાત વિટાળે, ભાંગ્યતમાકુવાળા; નીચ ઊંચ વેરે નવિ જાણે, કુળ લજવે મુમતાળા. - 10 ભાંગડલીએ જે ભોળવિયા, ઓળવિયા તે ઊંધા ફૂલવિયા ધમેં નવિ ફૂલે, ળિવિયા જડ સૂધા. ભ૦ 11 એક હાયે તિહાં સાતે આવે, એક એકના અનુબંધી, બાંધ્યા જિમ જળમાં બંધાયે, સમભાવી સંબંધી. ભેટ 12 અમલ તણી જે અબળા તેમાં, ભવાટવીમાં શૂળ; વ્યસન વિલુદ્ધા ન રહે સૂધા, તત્વ ન પામે મૂળા. ભ૦ 13 મદિરા તણી ભાંગ્ય તે ભગિની, જુઓ જનક ગતિ ગાજે; પૂર્ણ વ્યસનનાં અંગ એ પરખી, મુનિવચને તે માંજે. જે. 14
