________________ સઝાયે : 111 છબીલે છત્ર ધરાવતે ફેરવતે ચૌદિશિ ફેજ રે; વનમાં વાસુદેવ જઈ વસ્યા, બેસે જિહાં વનચર રેજ રે. ગર્વ. 11 ગજે બેસીને જે ગાજતે, થતી જિહાં નગારાની કેર રે; વૂડ હેલા તિહાં ઘૂઘવે, સાવજ કરતાં તિહાં શેર છે. ગર્વ. 12 જરાકુમાર જંગલ વસે, ખેલે છે તિહાં શિકાર રે; હરિપગે પદ્ય તે દેખિયે, મૃગની બ્રાંતે તેણિ વાર રે. ગર્વ. 13 તીર માર્યો તેણે તાણીને, પગ તળે બળ પૂર રે; પગ ભેદીને તે નીસર્યો, તીર પડયો જઈ દૂર રે. ગર્વ. 14 આપ બળે ઊઠીને કહે રે, રે હું તે શું કૃષ્ણ રે; બાણે કેણે મને વિધિ, એ કેણ છે દુર્જન રે. ગર્વ. 15 શબ્દ તે કૃષ્ણને સાંભળી, વૃક્ષ તળે જરાકુમાર રે, કાં હું વસુદેવપુત્ર છું, હું છું આ વન મઝાર રે. ગર્વ૧૬ કૃષ્ણ રખોપાને કારણે, વર્ષ થયાં મુજ બાર રે; પણ નવિ દીઠે કોઈ માનવી, આજ લગે તે નિરધાર રે. દુષ્ટ કર્મ તણે ઉદય, આંહિ આવ્યા તુમે આજ રે; મુજને હત્યા રે આપવા, વળી બગાડવા લાજ રે. ગર્વ. 18 કૃષ્ણ કહે આ બંધવા, જિણ કાજ સેવે છે વન રે, તે હું કૃષ્ણ તે મારિયે, ન મટે શ્રી નેમનાં વચન રે. ગર્વ. 19 ઈમ સુણી આંસુડાં વરસાવતે, આ કૃષ્ણની પાસ રે; મોરારી તવ બેલિયા, લે આ કૌસ્તુભ ઉલ્લાસ રે. ગર્વ 20 એ નિશાન પાંડવને આપજે, જા તું ઈહાંથી વેગ રે; નહિ તે બળભદ્ર મારશે, ઊપજશે ઉદ્વેગ રે. ગર્વ. 21 આ સમે કિમ જાઉં વેગળે, જે તમે મોકલે મોરારી રે; ફરી ફરી પાછું જેતે થક, વરસત આંસુ જળધાર રે. ગર્વ. 22 દષ્ટિ અગોચર તે થયે, તેવીશમી ઢાળ રે, ઉદયરતન કહે એ થઈ, સહુ સુણજે ઉજમાળ રે. ગર્વ 23
