________________ 110 : ઉદય-અર્ચના જતાં લેભનો થેભ દીસે નહિ રે, એવું સૂત્ર સિદ્ધાંતે કહ્યું સહી રે; લેભે ચકી સુભમ નામે જુએ છે, તે તે સમુદ્રમાંહે ડૂબી મૂઓ રે. તુમે. 6 એમ જાણીને લેભને ઠંડજો રે, એક ધર્મ શું મમતા માંડજો રે; કવિ ઉદયરત્ન ભાખે મુદા રે, વંદું લોભ તજે તેહને સદા રે. તુમે૭ ગર્વની સઝાય ગર્વ ન કરશે રે ગાત્રને, આખર એ છે અસાર રે; રાખ્યું કોઈનું નવિ રહે, કર્મ ન ફરે કિરતાર રે. ગર્વ ન કરશે રે ગાત્રનેત્ર 1 સડણ પણે વિધ્વંસણ, સરખું માટીનું ભાંડ રે; ક્ષણમાં વાગે રે ખરું, તે કેમ રહેશે અખંડ રે. ગર્વત્ર 2 મુખને પૂછી રે જે જમે, પાન ખાય ચૂંટી ચૂંટી ડીંટ રે; તે મુખી બંધાણા ઝાડવે, કાગ ચરકતા વિષ્ટ છે. ગર્વ. 3 મુખ મરડે ને મોજ કરે, કામિની શું કરે કેલિ રે; તે જઈ સૂતા મસાણમાં, મેહમમતાને મેલી રે. ગર્વ. 4 દિશે દિશી બોલતા હેજમાં, નરનારી લખ કોડ રે, તે પરભવ જઈને પઢિયા, ધન કણ કંચન છોડ રે. ગર્વ 5 કડ ઉપાય જો કીજિયે, તે પણ નવિ રહે નેટ રે, સજન મિલિ સહુ તેહને, કરે અગ્નિને ભેટ રે. ગર્વ. 6 કૃણ સરીખે રે રાજવી, બળભદ્ર સરીખે છે વીર રે, જંગલમાં જુઓ તેહને, તાકી માર્યું છે તીર રે. ગર્વ. 7 બત્રીસ સહસ અંતેકરી, વાળણી સેળ હજાર રે; તરસે તરફડે ત્રિકમે, નહિ કોઈ પાણી પાનાર છે. ગર્વ. 8 કેટિ શિલાઓ કર પર ધરી, ગિરિધારી થયા નામ રે, બેઠા ન થવાણું તે બળે, જુઓ જુઓ કર્મનાં કામ રે. ગર્વ. 9 જન્મતાં કેણે નવિ જાણિયા, મરતાં નહિ કેઈ નાર રે, મહા અટવીમાંહી એકલા, પડ્યા પડ્યા કરે પિકાર રે. ગર્વ 10
