________________ સઝાયે : 109 3. માયાની સઝાય સમકિતનું મૂળ જાણીએ છે, સત્ય વચન સાક્ષાત, સાચામાં સમકિત વસે છે, માયામાં મિથ્યાત્વ રે; પ્રાણી મ કરીશ માયા લગાર. મુખ મીઠે જૂઠે મને જી, કૂડકપટને રે કેટ; જીભે તે છ જ કરે છે, ચિત્ત માંહે તાકે ચાટ રે. પ્રાણી૨ આપ ગરજે આઘે પડે છે, પણ ન ઘરે વિશ્વાસ; મનશું રાખે આંતરે છે, એ માયાને પાસ રે. પ્રાણી. 3 જેહશું બાંધે પ્રીતડી છે, તેહશું રહે પ્રતિકૂળ; મેલ ન ડે મન તણે છે, એ માયાનું મૂળ છે. પ્રાણી 4 તપ કીધે માયા કરી છે, મિત્રશું રાખે રે ભેદ; મલિ જિનેશ્વર જાણ જ છે, તે પામ્યા સ્ત્રીવેદ રે. પ્રાણ- ઉદયરત્ન કહે સાંભળો જી, મેલે માયાની બુધ; મુક્તિપુરી જાવા તણે છે, એ મારગ છે શુદ્ધ છે. પ્રાણ૬ 4. લેભની સઝાય તમે લક્ષણ જે લેભનાં રે, લોભે મુનિજન પામે ભના રે, લેભે ડાહ્યા મન ડોલ્યા કરે રે, લેભે દુર્ઘટ પંથ સંચરે રે. તમે 1 તજે લેભ તેહના લેઉ ભામણું રે, વળી પાયે નમી કરું ખામણું રે; લેભે મર્યાદા ન રહે કેહની રે, તમે સંગત મેલે તેની રે. તમે 2 લેભે ઘર મેલી રણમાં મરે રે, લેભે ઉચ્ચ તે નીચું આચરે રે; લેભે પાપભણી પગલાં ભરે રે, લેભે અકારજ કરતા ન ઓસરે રે. તુમે૩ લેશે મનડું ન રહે નિર્મળું રે, લેબે સગપણ નાસે વેગળું રે. લે ન રહે પ્રીતિ ને પાવઠું રે, લેભે ધન મેળવે બહુ એકઠું છે. તમે જ લેભે પુત્ર પ્રત્યે પિતા હણે રે, લેભે હત્યા પાતિક નવિ ગણે રે, તે તે દામ તણે લેજે કરી રે, ઉપર મણિધર થાએ મરી રે. તમે૫
