________________
388
तुलसी शब्द-कोश डगि : पू० । डगमगा कर, लड़ाखड़ा कर । 'सिथिल अंग पग मग डगि डोलहिं ।'
मा० २.२२५.४ डगे : भूकृ०पु०ब० । हिले, डगमगाए । 'डगे दिगकुंजर ।' कवि० ६.७ डग्यो : भूक ००कए० । हिला । 'डग्यो न धनु ।' गी० १.८६.७ डटया : वि० । डाँटने वाला । 'कौन सुन चहुं ओर डटैया ।' कवि० ७.५१ डफ : सं०पु० । ढपली, वाद्य विशेष । खैजड़ी जैसा एक बाजा । डफतार : डफ । ताल देने वाली ढपली । गी० १.२.१३ डफोरि : पूक० । डफार लगाकर, हाँक देकर, ललकार भरी पुकार देकर । 'तुलसी
त्रिकूट चढ़ि कहत डफोरि के।' कवि० ५.२७ डमरु, रू : सं०० (सं०) । वाद्य विशेष । मा० १.६२.५ डमरुआ : सं०पु० (सं० डमरूक) । एक रोग जिझमें गांठे सूज कर डमरू के समान
हो जाती हैं । 'अहंकार अति दुखद डमरुआ।' मा० ७.१२१.३५ डर : सं०० (सं० दर>प्रा० डर)। मा० १.२१८.५ (२) भय का कारण ।
_ 'एकहिं डर डरपत मन मोरा ।' मा० १.१६६.८ /डर, डरइ : आ.प्रए । डरता है । 'कान्ह डरै तेरे डर तें ।' क० १७ डरउँ, ऊ : आ० उए । डरता-ती-हूं। 'बसउ भवन उजरउ, नहिं डरऊँ।' मा०
१.८०.७ डरत : वकृ.पु । डरता, डरते । 'तव भयँ डरत सदा सोउ काला।' मा० ३.१३.८ डरनि : (१) सं०स्त्री० । डरने की क्रिया । (२) डर+कए० । डरों (से)।
हार्यो हिय खारो भयो भूसुर डरनि।' विन० २४७.३ डरपत : वकृ.पु० (सं० दर+आत्मन् >प्रा. डरप्प) । अपने आप में डरता-डरते।
'एकहिं डर डरपत मन मोरा ।' मा० १.१६६.८ डरपति : वक०स्त्री० । अपने-आप में भय खाती । 'ता तें तेहि डरपति अति माया।'
मा० ७.११६.५ डरपसि : आ०मए० । तू स्वत: डरे। 'जनि सनेह बस डरपसि भोरें।' मा०
२.५३.८ डरहि : आ०प्रब० । स्वतः डर जाते हैं । 'डरपहिं धीर गहन सुधि आएँ। मा०
२.८३.४ डरपहि : डरपसि । 'जनि डरपहि ।' विन० ८४.४ डरपहु : आ०मब० । स्वतः (अपने आप ही-अकारण) डरो। 'जनि डरपहु सुर
सिद्ध सुरेसा ।' मा० १.१८७.१ /डरपाव, डरपावइ : आ०प्रए० । अपने आप ही, अकारण, भय देता है। 'डरपार्क
गहि स्वल्प सपेला ।' मा० ६५१.८ डरपे : भूकृ०ब० । स्वतः डर गये । 'डरपे सुर भए असुर सुखारी।' मा० १.८७.७.