________________
-
११४ रतो तुजने अहीत वा मातु। नीचे बीजो कोइ करे॥
अन्नो न कुणइ अहिअं। हिअंपि अप्पा करेइ नहु अन्नो तो हवे आपणु करेनुं सुख जोगवेडे तीवारे स्या माटे दिनमुख स्याता वा दुःख अस्याता। थाय ॥२॥
अप्प कयं सुह दुख्। नूंजसि ता कीस दीणमुहो॥२॥ घणा खेती आदि प्रारंने जे धन ते धन जोगवे हे जीव सज करी वृद्धी पमामयु नादिकना समोह ॥
बहु आरंन विढत्तं। वित्तं विलसंति जीव सयण गणा॥ |पण ते नपावतां थयु जे पा तेतो अनुनवीस वा जोगवीस फ प कर्म।
री तुज नीचे ॥२॥ तऊणिय पावकम्म। अणुहवसि पुणो तुमंचेव॥श्न॥ जेम दुःखीयां ने तीम वली जुरख्यां जेम तुं चीतवेडे आपणां
बालकने देखीने ॥ अह दुकिआईतह नुकिआई। जह चिंतियाइं मिनाई तीम हे आत्मा थोम् पण वीचारतो तो हवे हे जीव तुजने सुं नथी आपणुं हीत। केहे ॥२॥
तह थोवंपि न अप्पा। विचिंतिजीव किं नाणमोशण अल्पकालमा नासवान ने जीवतो तेथी बीजो डे सास्वता एह जे सरीर । स्वरूपवंत ॥
खण नंगुरं सरीरं। जीवो अन्नो सासय सरूवो॥ पण अनादि कर्मसंततीना ते माटे हे जीव वीसेपे संबंध इहां संबंधवंत ।
स्यो तारे तेहथी ॥३०॥ . कम्मवसा संबंछो।... निबंछो श्ब को तुम ॥३०॥ कीहांथी आव्यां कीहां जासे तुंपीण कीहांथी आव्यो बे कीहां
-
-