________________
( 637 ) After the mangalācarana, the following occurs :
कृष्णानन्दयतीश्वरं गुरुवरं पापापहं पापिनां । पाषण्डापहमन्वहं परहितव्यापारमानन्दद। शिष्या यस्य कटाक्षदेशपतनात् काyिभाजो भृशं । वेदान्तार्थरहस्यवेदिनमहं तं नौमि सर्वेष्टदं ।। महेशानन्दतीर्थ [तं] महेशापरविग्रहं । शङ्करं शङ्करानन्दं उभौ वन्दे मुहुर्मुहुः ।। कैवल्यरूपं कलये तीर्थ कैवल्यनामकं । कैवल्यकारिणं पुंसां कैवल्येच्छावतां गुरु ॥ शुद्धानन्दयतीश्वरस्य शुभदं वन्देऽद्धिपद्मद्वयं । शुद्धब्रह्मविचारमार्गकुशलं स्वान्तस्य शुद्धिप्रदं शुद्धत्वादपि कायकर्मवचसामानन्दहेतोर्नृणां
शुद्धानन्द इति प्रसिद्धिरमला यस्यार्थतो नामतः । In these verses are praised कृष्णानन्दयति, the author's Guru, Maheśānanda Tirtha, Sankara, Sankarānanda, and Suddhānanda Yati. In the following verses, Mahādeva, Ganesa, Sarasvati and other gods are praised.
अद्वैतरत्नकोषाख्ये ग्रन्थेहं गुरुचोदितः ।
कोषरत्नप्रकाशाख्यां व्याख्यां कुर्वे यथामति ॥ इह खलु कश्चिद्विपश्चित् नसिंहाश्रमाख्यो [नाम] योगीश्वरो वादिवारण निवारणपञ्चाननः स्ययमेव स्वकृततत्त्वविवेकव्याख्यां अद्वैतरत्नकोषाख्यां आरभमाणः तत्राभ्रान्तप्रवृत्त्यर्थं विषयफले दर्शयन् स्वचिकीर्षितस्य ग्रन्थस्य निरन्तरायपरिसमाप्तीच्छया स्वेन शास्त्रप्रतिपाद्यस्येष्टदेवताकारपरतया चानुश्रुतिलक्षणं मङ्गलं मनसानुष्ठितमपि वालिशशिष्यानुजिघृक्षया श्लोकतो दर्शयति-यदालिङ्गेयति ।
So it seems that the Advaitaratnakosa and the Tattvavivekadīpana are one and the same work, and not two separate works, as supposed by Aufrecht in his Cat. Cat.
Thirty-seven leaves of this work are written on Tulața paper brown with age, the rest being written on
