________________
Calalogue of Sanskrit & Parkuit Manuscripts, Pt. XXI (Appendix)
821
सहस्रणास्यानां फणिपतिरभूखेन न समं, यदा वक्त शक्तस्तदवधि स पातालमभजत् । पराभूतेीतः सरसिजभवस्तिष्ठति ततोनिलीनः कंसारेगहनतरनाभीसरसिजे ॥७।।
भाट्ट भट्ट इवापरः करणभुजः शास्त्रे कणादः स्वयं, साक्षादक्षपदो मतेक्षचरणः पातञ्जले प्राञ्जलः । ख्यातः सांख्यमते चिरं गुरुमते सिद्धान्तदीक्षागुरुायांस्तत्तनुजो विभाति भुवनेश्रीविश्वनाथः कृती ।।८।।
ततः कनीयान् रघुनाथनामा, विद्वत्सु वन्द्योस्य सुतश्चकास्ति । ततः कनीयानहमस्मि जातः, प्रभाकरो राघवपादसेवः ॥९॥
चापालेन तनुते रसिककानां, प्रीतये किमपि कौतुकमेतत् ॥१०॥
विश्वनाथचरणाम्बुज भक्तिप्राप्त............सन्मतिरुमापतिभक्तः ।
प्रवृत्तो दुहिं ध्वनिरसविचारार्णवमहं, विगाढु यन्मूदस्तदिह सुमहासाहसविधौ । निराधारस्यारादभिमतविधी काल्पलतिका, जगन्मातस्तावत्तव चरणचिन्तव शरणम् ॥१३॥
अश्रुतेपीह साहित्यदर्शने साहसं मम । निर्वाहयन्तु निपुणाः गुरुपादरजःकणाः ॥१४।।
ग्रन्थान्तराद् विशेषो यः स्यादस्मिन्नसो तु गुणगृदय । अवधार्यतां रसज्ञैरजरितरैनरैर्मम किम् ॥१५॥
CLOSING :
कदाचित्पुनः लक्षणादिकमपि प्रास्ताम् का नः क्षतिः सर्वथा विलक्षण प्रतीति-उपपादनाय-अतिरिक्तवृत्तिस्वीकार इति निर्गलितोर्थ इति ब्रूमः । विस्तरेण चेयंवृत्तिरस्माभिरलंकाररहम्ये प्रसाधितेत्युपरभ्यत इति शिवम् ।
