________________ ववहारकप्प 630 - अभिधानराजेन्द्रः - भाग 6 ववहारकप्प समणाण य समणीण य, अच्छंतिय संजतीओं णियमेणं। जेण बहुपञ्चवाता, अणुकंपा तेण समणीणं / / संथारभत्तसंतुट्ठा, तस्स लोमम्मि अप्पइ। जुंगियमादीएसु य, वयं तक्खेत्तीण ते जेसिं। दुयमादी गच्छाणं, खेत्ते साहारणम्मि वसियवे। अप्पत्तियपडिसेह-ट्ठताए मेरा इमा तत्थ / / अत्थी बहुवसभगामा, कुदेसनगरो व मासु ववहारा। बहुमबुग्गहकरा, सीमच्छेदेण वसियव्वं // आयरियउवज्झाया, दुहि तिहि सेही तु पंचओ गच्छे। एवं तिगिच्छतिण्ही, उदुबद्धे संथरे जत्थ / / वासा( तिचउ जुत्ता, आयरिय उवज्झ सत्तओ गच्छो। एव तिगिच्छा तिहि तु,वासासुं संथरे जत्थ॥ कालदुयम्मि वि एयं, जहण्हयं होति वासखेत्ते तु। बत्तीसं तु सहस्सा, गच्छो उक्कोस उसमम्मि। बहुगच्छुवग्गहकरा, एत्तियमेत्ताण जत्थ संथरणं। ऊणाअणुवग्गहिता, सीमच्छेदं अतो वोच्छं / / तुज्झत्तो महयाहिं,तुज्झ सचित्तं ममेतरं वाऽवि। आगंतुयवत्थव्वा, थीपुरिसकुलेसु व विवेगो। सेसे सकोसजोयण-मूलणिबंधं अणुस्सुयंतेण / सचित्ते अचित्ते, मीसे विय दिनकालम्मि॥ संसेति निसाहरणं, मूलखेत्ते अणुस्सुयं नाणं। होति सकोसं जोयण-दिसि विदिसासुंतु सव्वत्तो।। एवं खेत्तउ एसो, काले उदुवढे होति मासो तु / वासासुचउम्मासो, एवति कालो विदिण्हो तु॥ एवति कालविदिण्ड, पुण्णे णिकारणम्मि तेण परं। . ण तु उग्गहो विदिण्हो, मोत्तूणं कारणमिमेहिं / / असिवादिकारणेहिं, दुविहतिरेगे वि उग्गहो होति। जा कारणं तु छिण्हं, तेण परं उग्गहो ण भवे / जदि होति खेत्तकप्पो, असती खेत्तं ण होज बहुगा वि। खेत्तेण य कालेण य, सव्वस्स वि उम्गहोणगरे।। सलिलं भे खेत्ताणं, जोग्गाणं जो तु जत्थ संथरति। सो तहिं तं संवेक्खे, खेत्ताण सती पुणो बहूबीए॥ गच्छतु गामादीसु, जहियं तू संथरंति तहि अत्थे। सव्वेसिं तहिँ उग्गहा, साहारणे होति जह णगरे / एसा खेत्तुवसंपद, पुरपच्छा संथुए लभति एत्थ। तह मेत्तवयं साया, जं जं लंभे सुतोवेसपण्णो / दारं-सग्गोवसंपदाए, मग्गं देसेति जाव सो तस्स। लभती दिट्ट भट्ठा-दि जो य लाभो पुरिल्लाणं / / दारं-बिणओवसंपदा पुण, कुव्वति वीयं तु जो उराइणिए। सव्वं तस्साऽऽभवती, जो उ उवट्ठायतीतस्स॥ उवसंपद इन्चेसा, पंचविहा वण्णिता समासेणं। खेत्तम्मि परक्खेत्ते, णिक्खमिओ जो तु होजाहि / / काले उदुवासं वा, वसिऊणं णिग्गताण जो अण्हो। पढमबितियदिवसेसुं, णिक्खामे कालओ एसो।। इच्चेसो पंचविहो, ववहारो आमवंतिओ णामं / पच्छित्तव्ववहारो, जह दसमुढेस ववहारे // पं०मा०५ कल्प। इयाणिं ववहारकप्पो-गाहा भिक्खू य मुसावाई एयाओ गाहाओववहारे सिद्धाओ,किंचि उल्लोय से तंभण्हइ। कोइ बहुस्सुओ आयरिओ एग नगरंगओ, तेण समंववहारोछिन्नो। सो तत्थ प्रमाणीकृतो। ताहे सो सव्वाणि णियायाणि काउमारद्धो / सचित्तेत्ति खुड्डओ वा से केणइ दिने निवाया वसही दिण्हा, महुराणि वा खंडाई केणई दिन्नाणि / तेण सो वितहं ववहरिउमारद्धो। गाहा-सोऊणं कुलसदंगणसदंवा सोऊणं कहं पुण आणा विजइ, संघसमवाओवा आण-तो, इहरा वा मिलिएसुसमिति तिन्नि वेला उच्चारिजइ / गाहा-- 'सोऊण संघसद धूली' तत्र कश्चिद्भूलीजंघो तत्थेव नगरियाओ बहियाए पडिक्कमइ / तहेव तेण आगंतव्वं, कले निच्छियकारी सुपरिच्छियकारओ त्ति / एक्कसिं पायड्डीए नएज सो पचत्थी बिइए विजं किंचि कारणं नऽत्थि, तइए वा ताहे सक्खिणोघेत्तूण प्रत्या-चक्षीत एसणागच्छइत्ति। कोइ भणिज्जा-एस संघमेरं भंजइ, किं किजंते नएइ। उग्घाडिज्जाउ। तत्थ निच्छियकारी संघो भणइ, न जुज्जइ किं कारणं न एइ पुच्छिज्जउ। अज्यो! जइकारणं दीवेइ, जंनिमित्तं नएइ ताहे न उग्घाडिज्जइ। अह परिभवेण न एइ ताहे तिहि वारा उच्चारिजइ। एस अज्जो! नागच्छइ उवग्गहववहारी जाओ।भणउ-वच्छ! कोइ किंचि ताहे उग्धाडिज्जइ एस निच्छियकारी संघो / एवं जाव न हुगारवेण सक्का तत्थ भणिज्जइ कोइ-तुम उस्सुत्तं मंतेसि / सो भणइ-अम्हे ओमराइणिया, अण्णो भणइ-अम्हे लोगाओ सक्कारसम्माणं लभामो तुभं न लभामो उल्लावेउ। अन्नो भणइ-अहं प्रावचनी धर्मकही वादी वा एवमादी। तत्थ राइणिओ भण्णइ-जया वंदणए पओयणं तया उवहाएजसि, परिवारइतो भण्हइ-जया किंचि परिवारेण कजं तया तुमं परिवार देजासि, तवस्सी भण्हइ-तुमंजया किंचि पभावेयव्वं देवया वा आकंपेयव्वा तया उवट्ठाएजासि। जो भणइ-लोगाओ हं सक्कारं लभामि, तो तुब्भं सगासे नलभामि। ववहारं तुल्लावेउं सो वि भण्हइ-जया लोए किंचि पओजणं तया उवट्ठाएजासि। जो वादी सो भण्हइ-तुमं वादकाले सज्जो भवेजासि / इह-गीयत्थमउज्झत्थाणं विसओ, अरहंतेहिं भणियं जं तं कायव्वं / जेसिं पारायणं समत्तं, जेय थिर-पडिवाडी पुणोसंविग्गा गुरूहि य विइण्णा सो ववहारी। जेण मूर्य हुंकारं वा जावपरिनिट्ठ सेत्तमे एतेहिं भाणियव्वं। संघसमाए जेहिय"सुत्तत्त्थोखलु पढभो, बिइओ निजुत्तिमीसओ भणिओ।