________________ परिणामिय 618 - अभिधानराजेन्द्रः - भाग 5 परिणामिया जइ एयाणि एवं मरंति तो नरयतिरिएसु उववजिहिंति सुविणए सो तीसे नेरइए दरिसेइ, सा भीया पुच्छइ पासंडिणो, ते न याणंति, अन्निपुत्ता तत्थ आवरिया० ते सद्दाविया, ताहे सुत्तं कडंति।सा भणइ-किं तुम्हेहि वि सुविणओ दिट्ठो? सो भणइ-सुत्ते अम्ह एरिस दिट्ठपुणोऽवि देवलोए दरिसेइ० तेऽवि से अन्नियापुत्तेहिं कहिया, पव्वइया, देवस्स पारिणामिया बुद्धी, 4 / / "उदिओदए"पुरिमयाले णयरे ओदिओदओ राया सिरिकता देवी, सावगाणि दोण्णि वि, परिवाइया पराजिया दासीहि मुहमक्कडियाहिं वेलविया निछूढापओसमावण्णा, वाण्णरसीए धम्मरुई राया, तत्थ गया, फलयपट्टियाए सिरिकताए रूवं लिहिऊण दाएइ धम्मरुइस्स रणो, सो अज्झोववन्नो, दूयं विसज्जेइ, पडिहओ अवमाणिओ निच्छूढो, ताहे सव्वबलेणागओ, एयरं रोहेइ, उदिओदओ चिंतेइ-किं एवड्डण जणक्खएण कएण? उववासं करेइ, वेसमणेण देवेण सणयरं साहरिओ। उदिओदयस्स परिणामिया बुद्धी, 5 // "साहू य नंदिसेणो "त्ति। सेणियपुत्तो नंदिसेणो, सीसो तस्स ओहाणुप्पेही, तस्स चिंता (जाया)-भगवं जइ रायगिह जाएजा तो देवीओ अन्ने य पिच्छिऊण साइसए जइ थिरो होज त्ति, भट्टारओय गओ, सेणीओ उणणीति संते पुरो, अन्ने य कुमारा सअंतेउरा, णं दिसे णस्स अंतेउर सेतंवरवसणं पउमिणि मज्झे हंसीओ वा मुक्काभरणाओ सव्वासिं छायं हरति, सो ताओ दटूण चितेइ-जह भट्टारएण मम आयरिएण एरिसियाओ मुक्काओ किमंग पुण मज्झ मंदपुनस्स असंताण परिचइयं? तव्यियाणइ, णिव्वेयमावण्णो आलोइयपडिकतो थिरो जाओ। दोण्ह वि परिणामिगी बुद्धी, 6 // धणदत्तो सुसुमाए पिया परिणामेइ-जइ एयं न खामो तो अंतरा मरामो ति, तस्स परिणामिगीबुद्धी, 7 // सावओ मुच्छिओ अज्झोववण्णो सावियाए वयंसियाए, तीसे परिणामो-मा मरिहि त्ति अट्टवसट्टो नरएसु तिरिएसुवा (मा) उववजिहि ति तीसे आभरणेहिं विणीओ संवेगो कहणं च, तीए पारिणामिया बुद्धी, 8 11 आमच्चोवरधणुपिया जउघरे कए चिंतेइ-मा मारिओ होइएस कुमारो, कहिं पिरक्खिज्जइ, सुरंगाए नीणिओ, पलाओ, एयस्स वि परिणामिया बुद्धी, 6 / / अन्ने भणंति-एगो राया देवी से अइप्पिया कालगया, सो य मुद्धो, सो तीए वियोगदुक्खिओ न स सरीरठिई करेइ, मंतीहि भणिओ-देव! एरिसी संसारहिइ ति किं कीरइ? सो भणइ-नाहं देवीए सरीरट्टिइं अकरेंतीए करेमि, मंतीहिं परिचिंतयंन अन्नो उवाओ त्ति। पच्छा भणियं-देव! देवी सगं गया तं तत्थ द्विइयाए चेव से सव्वं पेसिज्जउ, लद्धकयदेवीट्ठिईपउत्तीए पच्छा करेजसुति, रना पडिसुय, माइहाणेण एगो पेसिओ, रण्णो आगंतूण साहइ-कया सरीरट्टिई देवीए, पच्छा राया करेइ, एवं पइदिणं करेंताण कालो वचइ, देवीपेसणववएसेण बहु कडिसुत्तगाइ खज्जइ रया, एगेण चिंतियं अहं पि खत्तिं करेमि, पच्छा राया दिह्रो, तेण भणिओ कुतो तुमं? भणइ देव! सग्गाओ, रण्णा भणियं देवी दिट्ट ति, सो भणइ-तीए चेव पेसिओ कडिसुत्तगाइनिमित्तं ति, दवावियं से जहिच्छियं किं पिण संपडइ, रण्णा भणियं कया गमिस्ससि? तेण भणियं-कल्लं, रण्णा भणियं-कल्लं ते संपाडेरस, मंती आदिवासिग्घं संपाडेह, तेहिं चिंतियंविनद्वं कर्ज, को एत्थ उवाओ त्ति विसण्णा, एगेण भणियं-धीरा होह अहं भलिस्सामि, तेण तं संपाडिऊण राया भणिओ-देव ! एस कहं जाहि त्ति? रण्णा भणियंअन्ने कहं जंतगा? तेण भणियं--अम्हे जं पहवेंता तं जलणप्पवेसेण, न अण्णहा सग्गं गमिस्सइ, रण्णा भणियं-तहेव पेसेह, तहा आढत्ता, सो विसण्णो, अण्णो य धुत्तो वायालो रण्णो समक्खं बहुं उवहसइ० जहा-- देविं भणिज्जसि-सिणेहवंतो ते राया, पुणो वि जं कजं तं संदिसेन्जासि, अण्णं च इमंच बहुविहं भणेज्जासि, तेण भणियं-देव ! णाहमेत्तिगं अविगलं भणि जाणामि, एसो चेव लट्ठो पेसिज्जउ, रण्णा पडिसुयं, सो तहेव णिजिउमाढत्तो, यरो मुक्को, अवरस्स माणुसाणि, से विसण्णाणि पलवतिहा! देव! अम्हेहिं कि करेजामो? तेण भणियं नियतुंड रक्खेजह, पच्छा मंतीहिं खरंडियमुक्को, मडगं द४, मंतिस्स पारिणामिया,६ // "खमए'' त्ति, खमओ चेल्लएण समं भिक्खं हिंडइ, तेण मंडुक्कलिया मारिया, आलोयणवेलाए णालोएइ, खुड्डएणं भणियं-आलोएहि त्ति, रुटो आहाणामि त्ति थंभे अब्भडिओ मओ, एगत्थ विराहियसामण्णाणं कुले दिविविसो सप्पो जाओ, जाणंति परोप्पर, रत्तिं चरति मा जीवे मारेहामि त्ति, फासुगं आहारेमित्ति। अण्णयारण्णो पुत्तो अहिणा खइओ मओ य, राया पओसमावण्णो, जो सप्पं मारेइतस्स दीणारं देइ, अण्अया आहिँडिएण ताणं रेकाओ दिवाओ, तं बिलं ओसहीहिं धमति, सीसाणि णिताणि छिदइ, सो अभिमुहो न णीइ, मा मारेहामि किंचि त्ति जाइस्सरणतणेण, तं निग्गयं छिंदइ, तेण पच्छा रायाए उवणीयाणि, सो राया णागदेवयाए बोहिजइ, बरो दिण्णोकुमारो होहि त्ति, सो खमगसप्पो मओ समाणो तत्थ राणियाए णागदत्तो पुत्तो जाओ, उम्मुक्कबालभावो साहु दटुंजाई संभरित्ता पव्वइओ। सोय छुहालुगो अभिग्गहं गेण्हदमएण रूसियव्वं ति, दोसीणस्स हिंडइ, तस्स य आयरियस्स गच्छे चत्तारि खमग्गा, मासिओ दोमासिओ तिमासिओ चउमासिओ, रत्तिं देवया आगया, ते सव्वे खमए अइक्कमित्ता खुड्डयं वंदइ, खमएण निग्गच्छंती हत्थे गहिया, भणिया य–कडगपूयणे! एयं तिकालभोइयं वंदसि, इमे महातवस्सी न वंदसि त्ति, सा भणइ-भावखमगं वंदामि न दव्यखमए त्ति, गया, पभाए दोसीणगस्स गओ, निमंते त्ति, एगेण गहाय पाए खेलो छूढो, भणइ-'मिच्छा मि दुक्कड' खेलमल्लो तुम्भं णोवणीओ, एवं सेसेहि वि०जे मेउमारद्धो, तेहिं वारिओ० निव्वेगमावण्णो, पंचवि सिद्धा, विभासा, सव्वेसिं परिणामियाबुद्धी, 10 / / अमचपुत्तो वरधणू, तस्स तेसु तेसु पओयणेसु पारिणामिआ, जहा माया मोयविया, सो पलाइओ, एवमाइ सव्वं विभासियव्वं / अण्णे भणंतिएगो मंतिपुत्तो कप्पडियराय-कुमारण समं हिंडइ, अण्णया निमित्तिओ घडिओ, रत्तिं देवकुंडिसंठियाणं सिवा रडइ, कुमारेण नेमित्तिओ पुच्छिओ किं एसा भणइ त्ति, तेण भणियं इम भणइ-इमसि नदितित्थस्मि पुराणियं कलेवरं चिट्ठइ, एयस्स कडीए सतं पायंकाणं, कुमार! तुमं गिण्हाहि, तुज्झपायंका मम य कडे वरं ति, मुद्दियं पुण न सक्कुणोमि त्ति, कुमारस्स कोडु जायं, ते वंविय एगागी गओ,