________________ भरह 1401 - अभिधानराजेन्द्रः - भाग 5 भरह छक्खंडयं भारहखेत्तमेयं। पालेइ पुवजियपुन्नभावा, सारेइएवं सयणे स्वबंधवे॥३६५|| दिट्ठातओ सुंदरि पंडुगंडा, भणेइ रुट्टो किन मज्झ विजे। अन्नं च इत्थीगयरूवसोहो, जिणेरिसा पंडररूयसोहा॥३६६।। कोडुबिया भीयमणा भणति, अत्थित्थ सामिस्स पयप्पसाया। सव्वं करे अंबिल तद्दिणाओ, सामिस्सगासम्मि वयाहिरूढा // 367 / / तो मुक्करागो पभणे नरीसो, मुक्काऽसि दिक्खं गह भोयभोए। भुंजाहि वा सुंदरि ! मे समाणं नमितु रायं पगहेइ दिक्खं // 368|| पेसेइ दूयं अह भाउगाणं, आणहिया मज्झ करेह रज। पुच्छामुताय पभणति दिन्नं, रज्जं जिणेणं भवओ अहं पि॥३६६।। तं सो करेमो पभणेहिं ताओ, जं से तओ सामि! कम कमेण / गामाणुगामं विहरं जिणिंदे, समागओ पव्वयपव्ययम्मि॥३७०।। जिणागमं नाउ कुमारगा ते. समागया सामिपयरसगासे। वंदित्तु पाए जिणनायगस्स, कहति सव्वं भरहोवइट्ट // 371 / / अप्येमुज्ज पकरेसुतुभ. कहेहणे ताय ! जमम्ह जोग्गा। निचं भुवं सव्वसुहप्पगिट्ट, सामी तओ संसयमोक्खसोक्खं / / 372 / / तेसिं विवोहट्ट जिणो कहेइ, दिद्रुतमिंगालगदाहगस्स। जहा उ कोई पुरिसो अरन्ने, गओ उ इंगालकएसु गिम्हे॥३७३|| जलेगभाणं भरिय गहाय, तं तेण पीयं अह गिम्हकाला। परिस्समाऽऽयायपगिम्हभावा, अइत्तिसालंघियसव्वदेहो॥३७४|| मुच्छावसा पीयजलो वि गेहे, ___सए गओ चिंतइ कप्पणाए। पीआ समुद्दा नइकूववावी ऽबड़े तडागे सरमाइए य॥३७६।। जुत्ताऽगडे दूर जले खिवित्तु, तणाण पूलं जलपावहे। सतत्ति मे होहिह किंच तेहिं, जीहाएँ साए पडियाएँ विंदू॥३७६॥ समुद्दतोयेण व जो न तित्तो, नईण वावीसरसीसयाणं। सतिप्पिही किं न व होज्ज एहिं, एओवमा माणुसकामभोगा // 377|| सिवोवमेऽणुत्तरवासिभोए. अणेगकोडीकडओवमाणा। तित्ती न जाया जइ भुंजिऊण, एएहिं होही अह भो किमेच्छ? ||378 // एए उ भोगा मणुयाण तुच्छा, लहुस्सगादुक्खकरा असारा। अणिच्चया से विरसावसाणा, पुत्ताऽसुईए बहुके सहेऊ // 376 / / एवविहा धम्मकहाणुवच्चं, सामी सयं साहइबोहणत्थ। सुयाण अट्ठाणउईए तेसिं, वेयालिया क्खुऽयाण (?) महंत // 380 / / संवुच्झहा किन्न भवंबुहातो, असेसया सारभवे निवद्धा। जणा सया तेण य मोक्खकज्जे, समुज्जया होहहु कज्जसज्जा॥३८१।। एकेण कोई दुह वा चऊहिं, कुमारगा जा सयले पवुद्धा। विसं व रज चइउंगहिंसु, , पप्वज्ज सावज्जविवज्जण ति॥३५२।। सुया कया रज्जधुराय तेहिं, पेसेइ तो बाहुबलिस्स दूर्य। सो आसुरत्तो भरह भणाई, बाला हु ते तुब्भ कए असज्झा // 383 / / ण दूयगा सामि ! जिणेण दिन्नं. जुत्तं च जेवरस व तुब्भ हेउ। कणीयसाओ नियभाउगाण, रजं हरेउं अवलाण तेसिं॥३८४॥ ते वा वराका अबला अथामा, चिट्ठति रज्जे जइ तायदिन्ने। किं वा कयं तं पिय गिन्हिऊण, दूओ वइंसोउ सुनिठुरं से॥३८५।। सहति सामिस्सन ते य रिद्धि, भुंजाहि रज्जं इह तायदिन्नं / आणा इमे पत्तियमेत्तवुत्ता, ' परं ससी सव्वजयप्पवित्तो॥३८६॥ पीऊसनिस्संदकरोहवासी, सहति दंता कमला य दोसा। न तस्स नूणं जइ कोऽवराहो, निसम्म दूयस्सवई सकोवं॥३८७|| भणाइ तो बाहुबली सुरत्तो, एज्जाहि सिग्घ जइतं न चित्ते। स चक्कओ सव्वबलोववेओ, तया गया गंगतडे विसाले॥३८८।। कीडावसा पायतले गहित्तु, __खित्तोऽसि आयासतले मया उ। काउंकिवं जंकलिओ पडतो,