Gujarati Sahitya Kosh Part 01

SR No.: 016103
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayant Kothari, Jayant Gadit, Chandrakant Sheth, Raman Soni
Publisher: Gujrati Sahitya Parishad
Publication Year: 1989
Total Pages: 534
Language: Gujarati
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 17 MB

Page 207

ગામ શિકાર
વેશન જમણી સમી ભીલસુંદરીને જોઈ એની
પર પાસ રચાઈ હ
મા બને
તે
દ
વદી રતિલાલ સાં. નાયક, ઈ. ૧૯૪૭ ભા .જ.]
કૃત
૧૯૬૭ (બી
)
રૂપરામ, ઈ. ૧૮૯૪ (ચોથી આ.).
કૃતિ : ૧. ભવાઈસંગ્રહ, સં. મહીપતરામ રૂપરામ, * ઈ. સંદર્ભ : ફાઇનામાવલિ : ૨
[કી.જો.] ૧૮૬૬, ઈ. ૧૮૯૪ (ચોથી આ.); ૨. ભવાની ભવાઇ પ્રકાશ, સં.
હરમણિશંકર ધ. મુનશી,-- 'દગમ પદમણાના : રાજા દશમના વશન નામ
સંદર્ભ : ૧. ભવાઈ (સં.), સુધા. ર. દેસાઇ, ઇ. ૧૯૭૨ ઓળખાવાયેલા આ વેશ (મ.)ના ૧ પાઠમાં આરંભમાં “કવિ ગદ , ભવાઈના વેશની વાર્તાઓ, ભરતરામ ભી. મહેતા, ઇ. ૧૯૬૪. કહે સુણો ઠકરો રે, સ્વાંગ તો રાજા દેગમનો લહુ” એવી પ્રસ્તુત વેશની પ્રશસ્તિ કરતી ઉક્તિ મળે છે તેને કવિ ગદની ઉદ્ધત સુભાષિત વચન તરીકે જ લેવી કે એ વેશન કર્તવ કવિ ગદનું દેદ ઈિ. ૧૯૪૫ સુધીમાં] : મહાભારતની કથાનકને વર્ણવતી ૧૪૬ છે એમ સૂચવનારી લેખવી તે વિચારણીય છે.
કડીની કડવાબદ્ધ ‘કબીરા-પર્વ’ (લે. ઇ. ૧૬૪૫) તથા ‘અભિમન્યુનું વેશનો મુખ્ય કથાદોર આ પ્રમાણે છે : રાજ દેગમ શિકારે ઓઝાએ ઉત્તરાનું ઉ ઝણું નાં કર્તા. બીજી કૃતિ ઇ. ૧૫૯૪ નીકળે છે, પદમણી સમી ભીલસુંદરીને જોઈ એના પ્રેમમાં પડે છે. આસપાસ રચાઇ હોવાનું મનાયું છે. ને યુદ્ધ લડી એને જીતે છે. આ કથાદોરને આધારે વેશમાં બીજું
સંદર્ભ : ૧. કવિ પ્રેમાનંદ કૃત અભિમન્યુ-આખ્યાન, સં. ચિમન ઘણ ભરત થયું છે ને એમાં વેશનો જુદો જ મર્મ ઊપસતો લાલ શિ. ત્રિવેદી, રતિલાલ સાં. નાયક, ઈ. ૧૯૬૭ (બીજી એ.);
૨. જૈમૂકવિ જણાય છે.
: ૩(૨); ૩. મુમુગૃહસૂચી. [કી.જો.] વેશના આરંભમાં ચાંપા-માળીની કથા મોટેભાગે એને મુખે દેદો [ઈ. ૧૭૪૬ સુધીમાં] : ૨૬ કડીના ‘ભાંગી-છંદ' (લે. ઈ. કહેવાય છે. દેગમે કુંવર-અવસ્થામાં નિશાળે સાથે ભણતા ચંપા- ૧૭૪૬)ના કર્તા. માળીને વચન આપેલું કે પોતે રાજા થશે ત્યારે ચંપાને પ્રધાન સંદર્ભ : મુપુગુહસૂચી
|કી.જા.) બનાવશે. પણ દેગમ પછીથી પોતાનું વચને વીસરી ગયો અટલ દેપાલદિપો ઈિ. ૧૫મી સદી : જૈન શ્રાવક. એમની ‘અદ્રિ કુમરિચંપાએ સોદાગરને વેશે ઘોડાઓ લાવી રાજાનું ધ્યાન ખેંચ્યું અને લિવાહો'માં હપ હે. ૧૦ ની નોંધાયેલી છે તેમ જ રાજાએ એને પ્રધાન બનાવ્યો.
ઇ. ૧૪૭૮નું રચનાવર્ષ બતાવતી કૃતિ મળે છે તેથી કવિનો સમય આ પછી રાજા અને ચંપો શિકારે નીકળે છે એ મુખ્ય પ્રસંગ ઈ. ૧૫ મી સદીના મોટા ભાગમાં વિસ્તરેલો ગણાય. . આવે છે. એમાં ૩ ઘટકો છે : ૧. રાજાનો ચંપા સાથેનો સંવાદ : દિલ્હીના દરબારમાં માનવંતું સ્થાન પ્રાપ્ત કરનાર દલહરી સમરી ચંપો પદમણીને જુએ છે ને એને ડુંગરે બેઠેલી કોયલડી તરીકે અને સારંગ એ શ્રેષ્ઠીઓના આશ્રિત અને દિલહીથી ગુજરાતમાં
ઓળખાવે છે, પણ પછી રાજાના શબ્દોને વિકૃત કરી, એને યાત્રાર્થે આવી કોચરવ્યવહારીનાં જીવદયાનાં કાર્યોને બિરદાવવાર્થમાં લઈ હા૫ની સામગ્રી પૂરી પાડે છે. આ સંવાદમાં નાર, જ્ઞાતિ ભોજક અને અવટંક ઠાકુર જણાતા દેપાલ નામના પદ્મિની નારીનાં લક્ષણો વર્ણવાય છે ને વેશના કોઈ પાઠમાં એનું કવિની માહિતી મળે છે, પરંતુ આમાંના કેટલાક ઉલ્લખો એ કવિ સૈાદર્યવર્ણન પણ થાય છે. ૨. રાજા અને ચંપાનો પદમણી સાથેનો ઈ. ૧૪મી સદીમાં થયો હોવાનું બતાવે છે, જ્યારે પ્રાપ્ત કૃતિઓ રાંવાદ : આમાં રાજાની સૂચના અનુસાર ચંપો પદમણીને લલચીવવા દેપાલ ઈ. ૧૫મી સદીમાં થયો હોવાનું બતાવે છે. આથી આ વસ્ત્રો, ભોજન આદિ વૈભવની લાલચ આપે છે, પરંતુ “મારે કતિઓના કર્તા દેપાલ સમરા અને સારંગના નહીં પણ તેમના વાલમ એક” કહેતી પદમણી પોતાની વનજીવન પ્રત્યેની પ્રીતિ વંશજોના આશ્રિત હોવા જોઈએ એવો તર્ક પણ થયો છે. દેપાલ પ્રગટ કરે છે. પદ્યનો આશ્રય લેતા આ સંવાદમાં લોકભોગ્ય એકથી વધુ હોય એવો સંભવ પણ નકારી ન શકાય. જો કે પ્રાપ્ત કૃતિઓ આકર્ષકતા આવી છે. ૩. દોડિયા ૨જપૂતોનો ચંપા સાથેનો તેમ જ કોઈ એક જ કવિની હોવાની શકયતા વધારે દેખાય છે. એ નોંધપાત્ર મીર સાથેનો સંવાદ : યુદ્ધ લડવા માટે દોડિયા ૨જપૂતોને બોલી- છે કે કવિની ભાષામાં દિલ્હીની ભાષાની અસર દેખાતી નથી વવામાં આવે છે. તેમનો આ સંવાદ ૨૪પૂતી વીરત્વના, ગૌરવની પરંતુ તેમની કૃતિમાં મરાઠી ભાષાની પંક્તિઓ જોવા મળે છે. ને ઉદારતાના થયેલા હૂાસનું વિડંબનાયુક્ત આલેખન કરે છે અને
આ યાચક કવિએ કેટલાક પરાક્રમી પુરુષોની પ્રશસ્તિનાં કાવ્યો આખા વેશમાં સૌથી વધુ રસપ્રદ અંશ બની રહે છે. રજપૂતોનાં
રહ્યાં છે. ‘સમરા-સારંગનો કડખોરાસ’ (મુ.)માં એ ભાઈઓએ ઈ. નામ-નખોદજી, ટૂટાજી, સુરદાસજીએમની અવદશાનાં સૂચક છે.
૧૩૧૫માં કરેલી શત્રુંજય તથા ગિરનારની યાત્રાઓ અને તેમના આ ૨૫તો સૌ પ્રથમ અફીણ, તમાકુ ને રોટલા માગે છે, ગામને ધર્મકાર્યનું વર્ણન છે. એક સ્થાને “શંકરદાસ કહે” એવી નીમછીપને ૧૨ ભાગોળ હોય એમ ઇચ્છે છે જેથી સહેલાઈથી નાસી જઈ અંતર્ગત રતા આ કાવ્યમાં કવિના જણાવ્યા મુજબ માંગરોળના શકાય, યુદ્ધમાં પોત કદાચ મરે તથા તેનું બારમુ રાજા પાસે ચોરણો પાસેથી સાંભળેલા કવિતોનો પણ ઉપયોગ થયેલો જણાય અગાઉથી માગે છે, લડવા માટે બધી ઋતુ સામે કંઈ ને કંઈ
છે. વસ્તુ, ઠવણિ, લઢ, લઢણાં એવા વિભાગો ધરાવતા આશરે વાંધો કાઢે છે ને મીર ગાય છે. એને સરપાવ આપવાને બદલે
ન સરપાવ આપવાને બદલે ૩૭ કડીના ‘ભીમશાહ-રાસ’ (મુ.)માં ઈ. ૧૪૨૮માં થયેલા અને પોતાના રોટલાના સાંસાનાં ગાણાં ગાય છે.
દુકાળ વખતે લોકોને મદદ કરનાર તથા મુસ્લિમોનાં આક્રમણ વેશના અંત ભાગમાં યુદ્ધ થવાનો ઉલ્લેખ આવે છે. દોડિયા વખતે તીર્થો તથા સ્ત્રીઓની ધન આપી રક્ષા કરનાર પાટણના રજપૂતો તો વગર લડપડે છે ને રાજા જાતે યુદ્ધ ચડીને પદમણીને ભીમશાહનું યશોગાન છે. ૧૮ કડીની ‘વિકમસી ભાવસાર-ચોપાઈ જીતી લાવે છે.
(મુ.)માં ભોજાઈના મહેણાથી શત્રુંજ્યને પોતાના જાનને જોખમે
૧૭૮: ગુજરાતી સાહિત્યકોશ
‘દગમ પદમણીનો વેશ’: દેપાલ/દો