Gujarati Sahitya Kosh Part 01

SR No.: 016103
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayant Kothari, Jayant Gadit, Chandrakant Sheth, Raman Soni
Publisher: Gujrati Sahitya Parishad
Publication Year: 1989
Total Pages: 534
Language: Gujarati
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 17 MB

Page 135

વિદાય, સ્વ રજાનું ભાવચિત્ર ખાસ શિથિલતા અને યા
વરસાવે છે. એ નોંધપાત્ર છે કે પ્રાપ્ત દુહાઓમાં ‘ચૂડ'ની જેમ સં. મુનિશ્રી શામજી, ઈ.૧૯૬૨. કવચિત્ ‘અમિયલ’ એ નામછાપ પણ મળે છે અને “એડા (= એવા) સંદર્ભ : ૧. ગુસાઇતિહાસ:૨; ] ૨. જૈનૂકવિઓ:૩(૧,૨); એ સિંધી ભાષાનો શબ્દ પણ વપરાયેલો મળે છે. વિષય અને ૩. મુપુન્હસૂચી, ૪. રાહસૂચી:૧.
[.ત્રિ.] અભિવ્યક્તિના અત્યંત મળતાપણાને કારણે સંધી મુસલમાન દુહાગીર તમાચી સુમરાની આ રચનાઓ હોય એવો સંભવ પણ છઠ્ઠા બાવા : જુઓ આંબાજી. દર્શાવાય છે.
આવી નામછાપથી કે નામછાપ વગર પણ એ જ વ્યક્તિએ છપ્પા : (૧) અખાજીકૃત છપ્પા (મુ.) છ-ગરણી (કવચિત્ ૮ ચરણ રચેલા મનાતા ૧૦૦ જેટલા છકડિયા દુહાઓ (મુ.) મળે છે. જો સુધી ખેંચાતી) ચોપાઈના બંધને કારણે છપ્પા’ નામથી ઓળખાયેલ કે, કેટલાક દુહાઓમાં ઓછાવત્તા ચરણ મળે છે, પણ એ છે. આ કૃતિસમૂહની કોઈ પણ હસ્તપ્રત ૬૫૭થી વધારે છપ્પા ભ્રષ્ટ પાઠને કારણે હોઈ શકે. આ દુહામાંથી કેટલાક સ્નેહવિષયક આપતી નથી, પરંતુ અત્યાર સુધીમાં કુલ ૭૫૫ છપ્પા મુદ્રિત થયા સુભાષિત જેવા છે જેમાં સજણ કેવાં ધારવાં તેમ કોની પ્રીત છે. છપ્પા ‘વશનિદા અંગ’ ‘ગુરુ અંગ’ એવાં નામો ધરાવતાં ૪૫ ન કરવી એનું નિરૂપણ થયેલું છે. લોકજીવનમાંથી લીધેલી લાક્ષણિક અંગોમાં વહેંચાયેલા મળે છે, પણ અંગવિભાગોમાં નજરે પડતી ઉપમાઓ -કૂવાના કોસ, લટિયર કેળ, બિલોરી કાચ, હિંડોળાખાટ, શિથિલતા અને યાચ્છિકતા પરથી એવો તર્ક થાય છે કે છપ્પાઓ ટંકણખાર - ની મદદથી મૂર્ત કરેલું સજણનું ભાવચિત્ર ખાસ છૂટક છૂટક સમયાંતરે લખાયા હશે અને પછી અંગોમાં ગોઠવી ધ્યાન ખેંચે છે. સ્વાગત, વિદાય, સ્વપ્ન જેવી પરિસ્થિતિઓનું અવ- દેવાયો હશે. લંબન લઈને વ્યક્ત થયેલા ઉત્કટ આર્દ્ર પ્રેમભાવમાં વેધક વિરહ- છપ્પામાં વિધાયક તત્ત્વવિચારની સામગ્રી ભરપૂર છે – અનેક વેદનાનું પ્રાચુર્ય છે ને એમાંયે તળપદાં ચિત્રકલ્પનોથી હૃદયંગમ બારીક વિચારો વેધક રીતે આલેખાયા છે, છતાં આ કૃતિની લોકમૂર્તતા આવેલી છે.
પ્રિયતા વિશેષપણે એમાંના નિષેધાત્મક ભાગ – એમાં ધાર્મિક-સાંસારિક કૃતિ : ૧. મઠિયાવાડી સાહિત્ય:૨, સં. કહાનજી ધર્મસિહ, આચારવિચારોનાં દૂષણોનું જે તાદૃશ ચિત્રણ અને ઉગ્ર ચિકિત્સા ઈ.૧૯૨૩ (સં.); ૨. ચંદર ઊગે ચાલવું, સં. પુષ્કર ચંદરવાકર, મળે છે તેને કારણે છે. આ ચિત્રણ અને ચિકિત્સાએ અખાજીનો વ્યવસં.૨૦૨૦ (.); ૩. પરકમ્માં, ઝવેરચંદ મેઘાણી, ઈ.૧૯૪૬ – હારજગતનો ગાઢ અનુભવ પ્રગટ કરી આપ્યો છે તેમ એમને હાસ્ય ‘સજણા” (સં.); ૪. પ્રીતના પાવા, સં. પુષ્કર ચંદરવાકર, ઈ. અને કટાક્ષની ભરપૂર સામગ્રી પૂરી પાડી છે. ૧૯૮૩ – ‘સંશોધકના થેલામાંથી’માં ઉદ્ભૂત દુહા; ૫. લોકસાહિત્યનું સમયાંતરે લખાયેલા હોઈ છપ્પામાં અખાજીની વિકસતી ગયેલી સમાલોચન, ઝવેરચંદ મેઘાણી, * ઈ.૧૯૪૬, ઈ.૧૯૬૮ (બીજી આ.); વિચારભૂમિકાનાં ચિહનો અહીંતહીં જોઈ શકાય છે તેમ છતાં એમની
| ૬. ઊર્મિ નવરચના, જુલાઈથી ઑકટો.૧૯૭૬ –‘ચૂડ વિજોગણની મૂળભૂત દાર્શનિક ભૂમિકા તો નિશ્ચિત અને સ્થિર છે. એ દાર્શનિક કથાના છકડિયા, સં. ગોવિદભાઈ શિણોલ (સં.); ૭. કવિલોક, ભૂમિકાના કેન્દ્રમાં છે બ્રહ્મ – જેને તેઓ “વસ્તુ” “આત્મા’ ‘ચૈતન્ય માર્ચ–એપ્રિલ ૧૯૭૩થી જાન્યુ.–ફેબ્રુ. ૧૯૭૪- “વિજોગણ ચૂડના ‘સ્વામી’ એવાં નામથી પણ ઉલ્લેખે છે – તેનું જ્ઞાન. અખાજી અવારદુહા, સં. પુષ્કર ચંદરવાકર (સં.).
નવાર આકાશનું ઉપનામ વિવિધ રીતે પ્રયોજે છે અને આ બ્રહ્મસંદર્ભ : ૧. ઊર્મિ નવરચના, મે ૧૯૭૬ – ‘અમિયલની ચૂડ', તત્ત્વની સર્વવ્યાપિતા, અખંડતા, અવિકાર્યતા સમજાવે છે. જીવ, ગોવિદભાઈ શિણોલ, ૨. એજન, મે ૧૯૭૬ – ‘બીજમાર્ગ ને સિંધુ- ઈશ્વર અને જગતના તેમ જ નામ રૂપ ગુણ અને કર્મના ભેદો સંસ્કૃતિ : ચૂડ વિજોગના છકડિયા’, જયમલ્લ પરમાર; ૩. એજન, નિપજાવતી માયાનું સ્વરૂપ અખાજી અનેક દૃષ્ટાંતોથી સ્ફટ કરે છે, પણ જૂન ૧૯૭૬ – ‘ચૂડ વિજોગણની કથા’, ગોવિદભાઈ શિણોલ, જિ.કો. કહે છે કે માયાથી નાસવાથી કંઈ માયા નષ્ટ થતી નથી, જેમ
“અંધારું નાઠે કામ જાય?” ખરો જ્ઞાની તો એ જે માયાનો ચોથો : જુઓ ચઉહથ.
મક્ષ કરી જાય – એનું મિથ્યાત પ્રમાણી લે.
જીવને માયાના ફંદામાં ફસાવનાર તો મન છે. એટલે અખાજી ચોથમલ (ત્રષિ) [ઈ.૧૮મી સદી ઉત્તરાર્ધ–ઈ.૧લ્મી સદી પૂર્વાર્ધ : “અ-મન” બનવાનું, અંતરે અકર્તા થઈને રહેવાનું સૂચવે છે. “જ્યમ જૈન સાધુ. ૫૭ ઢાળની ‘ઋષિદત્તા-ચોપાઈ' (ર.ઈ.૧૮૦૮/સં.૧૮૬૪, પંખી ઓછાયો પડિયો જાળ, પોતે ઊડે અલગ નિરાળ” એમ આવા કારતક સુદ ૧૩), ‘ઢાળસાર (ઈ.૧૮૦૦), ૨૨ કડીની ‘રહનેમિ- જ્ઞાનીનો દેહ સંસારમાં વર્તતો હોવા છતાં પોતે એનાથી અલિપ્ત સઝાય રાજુલ-બાવીસી' (૨.ઈ.૧૭૯૬/સં.૧૮૫૨, શ્રાવણ સુદ ૫, હોય છે. માટે જ તેમની દૃષ્ટિએ જ્ઞાનીએ સંસારને તજવો મંગળવાર; મુ.), ૭ કડીની ‘આઉખાની સઝાય/આયુઅસ્થિરની સઝાય’ આવશ્યક નથી. ઊલટું, ૧ મણ અને ૪૦ શેરમાં ફેર નથી તેમ (મ.), ૧૧ કડીની “ચાર શરણાં/માંગલિક શરણાં” (મુ), ૯ કડીની જ્ઞાની પુરુષને માટે બ્રહ્મતત્વ અને વિશ્વમાં કંઈ ફેર નથી, સકળ “ધર્મચિઅણગારની સઝાય” (મુ), ૧૪ કડીની બલભદ્રની સઝાય” લોક એ હરિનું જ રૂપ છે. એટલે “વિશ્વ ભજંતા વસ્તુ ભજાય.” (મુ) એ કૃતિઓના કર્તા. એમની ઘણી કૃતિઓમાં હિંદી-રાજસ્થાની અખાજી અધ્યાત્મમાર્ગમાં કર્મધર્મને - સત્કર્મને તેમ વિકર્મને ભાષાનો પ્રભાવ વર્તાય છે.
અંતરાયરૂપ ગણાવે છે. કોઈ પણ પ્રકારના કર્મથી કપાય, રંગ, મેલ કૃતિ : ૧. આકામહોદધિ:૫; ૨. જેસંગ્રહ; ૩. જૈસમાલા ચડે છે. પોતે પોતા રૂપે રહેવું એ જ વધારે સારું છે. અણહાલ્યું જળ (શા.):૨; ૪. જૈસસંગ્રહ (જ.); ૫. જૈન સ્વાધ્યાય મંગળમાલા:૧, નીતરીને સ્વચ્છ થાય છે તેમ પોતા રૂપે રહેવાથી બ્રહ્મસ્વરૂપ સરળતા
૧૦૬ : ગુજરાતી સાહિત્યકોશ
ચોથો :
૫