Prabandh kosha

SR No.: 016085
Original Sutra Author: N/A
Author: Rajshekharsuri, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Gyanpith
Publication Year: 1935
Total Pages: 176
Language: Sanskrit
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 15 MB

Page 64

४१
बप्पभट्टिसूरिप्रबन्धः। १२७. कवाडमासज वरंगणाए अब्भत्थिओ' जुव्वणगव्वियाए ।
सूरिः पुरः प्राह
न मन्नियं तेण जिइंदिएण सनेउरो पव्वइअस्स पाओ ॥ ६७ ॥ अन्यदा प्रोषितभर्तृकाया गृहे भिक्षुः कश्चिद् भिक्षार्थी प्रविष्टः। राज्ञा सौधाग्रस्थेन दृष्टः । तया भिक्षोः पारणायान्नमानीतम् । उपरि काकैर्भक्षितम् । मुनिकस्य दृष्टिस्तस्या नाभौ स्थिता 5 तस्यास्तु दृष्टिस्तन्मुखकमले । आमः सूरये समस्यामार्पिपत् । यथा१२८. भिक्खयरो पिच्छइ नाभिमंडलं सावि तस्स मुहकमलं ।
सूरिराहदुण्डं पि कवालं चट्ठयं पि काया विलुपन्ति ॥ ६८॥
इति आमः श्रुत्वा चमत्कृतः। अहो सर्वज्ञपुत्रका एते !। 10 ६४९) अन्यदा कोऽपि चित्रकृद् भूपरूपं लिखित्वा उपभूपं गतः। बप्पभट्टिना श्लाषिता तत्कला । नृपात्तेन टङ्ककलक्षं लेभे । लेप्यमयविम्बचतुष्टयं च कारितम् । एकं मथुरायाम् । एकं मोढेरवसहिकायामणहिल्लपुरे। एकं गोपगिरी । एकं सतारकाख्यपुरे। तत्र तत्र प्रतिष्ठाः प्रभावनाश्च कारिताः । अन्यदपि बहकारि।
६५०) अथ आमगृहे पुत्रो जातः सुलक्षणः।सोत्सवं तस्य दुन्दुकः इति नाम प्रतिष्ठितम्।सोऽपि 15 युवत्वे तैस्तैर्गुणैः पितृवत्पप्रथे । एकदा समुद्रसेनभूपाधिष्ठितं राजगिरिनामदुर्ग आमो रुरोध । अमितं सैन्यं कुद्दालादिसामग्री भैरवादयो यन्त्रभेदाः क्लृप्ताः । प्राकारोऽतिबलेन प्रपातयितुमारेभे। नापतत्। आमः खिन्नः। तेन सूरयः पृष्टा:-अयमभ्रंलिहः प्राकारः कदाऽस्माभिहिष्यते। सूरिभिर्षभाषे-तव पुत्रपुत्रो भोजनामाऽमुं प्राकारं दृक्पातमात्रेण पातयिष्यति, अन्यो नैव । आमस्त्यक्तारम्भः प्राकाराद्वहिादशाब्दीमस्थात्। शत्रुदेशमात्मसाचक्रे । दुन्दुकगृहे पुत्रो जातः। 20 तस्य भोज नाम ददे । स जातमात्रः पर्यकिकान्यस्तो' दुर्गद्वाराग्रमानीतः प्रधानैः। तदृक्प्रपातमात्रेण प्राकारः खण्डशो विशीर्णः । समुद्रसेनभूपो धर्मद्वारेण निःसृतः। आमो राजगिरिमविक्षत् । प्रजामारो न कृतः। अक्रूरा हि जैना राजर्षयः । दयापरास्ते । रात्रौ आमाय राजगियधिष्ठात्रा भणितम्-राजन् ! यदि त्वमत्र स्थास्यसि तदा तव लोकं हनिष्यामि । आमः प्रत्यूचे -लोकेन हतेन किं ते फलम?। यदि हनिष्यसि तदा मामेव घातय। एतन्निर्भयमामवचः श्रत्वा तुष्टो व्यन्तर उवाच-प्रीतोऽस्मि ते सत्त्वेन । याचख किञ्चित् । राजोचे-न किमपि न्यून मे; केवलं कदा मे मृत्युः, ब्रूहीदम् । व्यन्तर उवाच-षण्मासावशेष आयुषि स्वयमेत्य वक्ष्यामि । षण्मासावशेष आयुषि पुनरागतः सः। राज्ञोक्तम्-कियन्मे आयुः । व्यन्तरो वदति-देव!
१२९. गङ्गान्तर्मागधे तीर्थे नावाऽवतरतः सतः । मकाराद्यक्षरग्रामोपकण्ठे मृत्युरस्ति ते ॥ ६९ ॥ षण्मासान्ते इति विद्याः । पानीयान्निर्गच्छन्तं धूमं यदा द्रक्ष्यसि तदा मृत्युर्ज्ञातव्यः। साधना 30 च कार्या पारलौकिकी। इति गदित्वा गतो देवजातीयः। राजा प्रातः सूरिपार्श्व गतः। सरिरुवाच
1 A अब्भडिओ; P अम्भुस्थिओ । 2 P 'पुरः' नास्ति । 3 A अन्यदिने। 4 P पतिता। 5 A अर्पितवान् । 6 Pकल्पिताः। 7 P.कान्यास्ते । 8 P महर्षयः राजर्षयश्च। 9 A अधिष्ठात्र्या ।
प्र० को