________________
દેશી શબદ સંગ્રહ
पिहड-थाळी. सं० "पिठर' अपरयो 'पिहर' शब्द आवे छे [८-१-२०१] पिउच्छा-बापनी बेन-फई. सं. 'पितृष्वसा' ऊपरथी 'पिउच्छा' शब्द आवे छे
. [८-२- २१२] पिज्जा -पिबति-पीए छे [८-४-१०] धास्वादेशना प्रकारणमां 'पा' धातु ऊपरथी
'पिज्ज' ने साधी बताव्यो छे. आ रीते आ शब्दो साधित थता होवाथी तेमने अहीं लख्या नथी. GE२४ाथापिअमाश्यामया अनया एष उत पिजिओ पिणायपरः ।
पुरतोऽपि पिउच्छाणं पिटुंतभरेण पतति पिलणम्मि ॥४१६॥
ફલિની જેવા શ્યામ સ્ત્રી સાથે બલાત્કારમાં તત્પર એ એ પિંજાયેલે -પિંખાયેલે, જે તે ખરી, સખીઓની આગળ પણ ગુદાનાકુલના–ભારને લીધે અથવા કુલાભર-ચત્તો પાટ લપસણી-ચીકણી–જગ્યામાં ५डी जय छे.
पिजरुडो भेरुण्डे, यक्किश्चित्पठितके पिप्पडियं ।
तनुके पिहोअरो, पङ्कसुरे पिडखउरा च पेंढा च ॥५१२॥ पिंजरुड-'मेरुंड-बे मुखवाडं भारुड पक्षी | पिहोअर-तनु-कृश पिप्पडिय-गमे तेम कोइ बोलवु-बड- पिट्ठखउरा । पिष्टखपुरा ) पंकवाळी सुराबडवु-साचु न कहेबु-पेपडा । पेंढा पिण्डा डहोळायेल खांडवा
। सुरा-मथ पिहरोम-मीन-माठलं. सं. 'पृथुरोम' ऊपरथी 'पिहरोम शब्द आवे छे. पिसुण-पिसुणइ-पिशुनयति-कथयति कहे छे. [ ८-४-२ ]
धात्वादेशना प्रकरणभा 'पिसुण'ने साधो बताव्यो छे एथी एवा साधित शब्दोने भहीं जणाव्या नथी. हरगाथा--
पिंजरुडो इव द्विवदनः पेंढामत्तोऽसि पिट्ठखउरप्रिय !।
सा तव विरहोन्मत्ता पिहोअरा पिप्पडइ नित्यम् ॥४१७॥ १ 'विसंहिता विनश्यन्ति मेरुण्डा इव पक्षिणः (अनेकार्थसं० कां• लो० १७३) भा• हेमचंद्रे ए रीते 'मेरुंड' शब्द्रने 'पक्षी' अर्थमा बतावेलो छे.
२ कोई माणस बराबर स्पष्टपणे जेवु होय तेवू साचुं बोली न शके अने आड्डु अवलु-असंबद्ध-बोले त्यारे 'पेपडा खांडे छे' एम तळपदी भाषामां कहेवाय छे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org