________________
५४ : आराधना कथाकोष यात क्रोध युक्त पाहुनि । वदता झाला महामुनि । नमन करिता शिवालागुनि । इलाध्यता जनि दिसेचि ना ॥८१॥ जैसे सामान्य नराप्रति । नमस्कार करिता भूपति । भयभीत होवोनि पडे क्षिति । मृत्यु पावति तत्क्षणे ॥८२॥ रागद्वेषे करोनि सहित । तव देव असे दोषयुक्त । मन्नमस्कार प्रतापवंत । असह्य तयात होइल |८३।। मम देव जो जिनेश्वर । अष्टादशदोष रहित सार । त्रैलोक्य प्रकाशक भास्कर । मन्नमस्कार साहिल ॥८४॥ राया तव देवा कारण । शुद्ध भावे करिता नमन । तत्क्षणी जाइल फुटोन । हे मद्वचन सत्य मानी ॥८५॥ मुनिश्वरोक्त ऐकोनि भूप । वदता झाला सहित कोप । फुटे तरी फुटो आपरूप । त्वन्नुति प्रताप दावि आम्हा ॥८६॥ तदा नृपति वदे यति । मम नमस्काराचि प्रतिती । निशांते दाविन तुज प्रति । निश्चय चित्ति मानिजे ॥८७॥ ऐसे ऐकौनि नृप सत्वरी । म्हने प्रातःकाल नसे दूरी । जीव लपविसि कववरी । उदय भास्करि पाहू कौतुक ||८८|| देउळामाजि ठेवोनि मुनि । युग्मकपाटे दिली लाउनि ।। दृढमुद्रा करोनि तत्क्षणी । निज निकेतनि गेला नृप ।।८९॥ परत ठेविले सुभट । महद्भयंकर दुष्ट । करि घेवोनि खड्गखेट दिसति । उद्धट कालरूप ।।९०॥ त्या परते ठेविले अश्वार । बैसले असति तुरंगावर । बांधोनिया पहात्यार । तिष्ठले तय्यार होवोनिया ॥९१।। ऐसी करोनि बंदोबस्ती । सर्वहि जागृत दिसति । तदा दोपहरा मध्यानराती । थोर चिंता चित्ती करी मुनि ॥९
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
