________________
२६ : आराधना कथाकोष
मुनि म्हणे मी नवदीक्षित । न जाने मी क्वचित् ज्ञानात | परंतु असति सांप्रत । ते तव हेतु पूर्ण करतील ॥१२९।। मान्याखेट ग्रामांतरि । पंडित असति थोर थोरि। बौधमत मातंगकेशरि । परंतु दूरि राहिले ॥१३०॥ तदा राज्ञि म्हणे हो स्वामि । सर्प बैसलासे सिरुनि । धन्वंतरि असे शतयोजनी । तो कौन कामि येतसे ॥१३१॥ तदा प्रतिज्ञा करितसे । रथयात्रा मम नेत्रि दिसे । अन्नपान करू तद्दिवसे । न तरि असे मज निवृत्ति ॥१३२॥ ऐसी वदोनि मदनावलि । उभी राहोनि एकांतस्थलि । कर जोडोनि हृदयकमलि । जिनपत्कमलि ध्यान लाविले ॥१३३॥ निश्चल करोनि शरीर । चित्र लाविले जिनांघ्रिवर । जपतसे पंचनमस्कार । यथा मुनीश्वर वनांतरि ॥१३४॥ तदा दो प्रहरा निशांतरि । थोर साहस जानोनि अंतरि । भक्तवत्सला चक्रेश्वरि । आली सत्वरी धावोनिया ॥१३५।। वदत असे राज्ञीप्रति । त्वा भय न धरावे चित्ति । आज निशाचिय अंलि । पूर्ण होति त्वन्मनोरथ ॥१३६।। प्रातःक्कालि आम्रवनि । अकलंक नामे महा ज्ञानी। शिष्यवर्ग सहित येउनि । श्रांत स्थानि राहिल ॥१३७॥ तो संघश्रीचे दर्पपर्वत । चूर्ण करोनि क्षणात । जिनधर्माचा करोनि उद्योत । तव मनोरथ पूर्ण करील ॥१३८|| ऐसि वदोनिया देवि । जाति झाली निज ठाइ । जिनभक्ताचे धावन्या धावी । सदासेवी जिनपंकज ॥१३९॥ देविवाक्य ऐकोनि राज्ञी । थोर आनंद पावलि मनि । वंदना करोनि जिनचरणी । करि तत्क्षणी महास्तुति ॥१४०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
