________________
प्रसंग तीसावा : ४०५
श्लोकः वरं हालाहलै भुक्तं एकजन्म भयप्रदं । नैव निंदा मुनींद्रांणां जन्मकोटीषुकष्टदा ॥१९॥ योनित्यं व्रतशीलाद्यै मंडिता मुनिनायका । सन्मार्गदीपकप्रायाः ते निंदन्ते कथंभुवि ॥२०॥ गुरुर्दीपो गुरुबंधु गुरुःसंसारतारकः । तस्मात्सर्वप्रयत्नेन समाराध्यो गुरुर्बुधैः ॥२१॥ टीका: विख पिवोनि मरावे । अग्नित पडोनि मरावे । एकजन्म दुःख भावे । निंदाप्रभावे कोटी दुःख ॥२२॥ मुनिराज नित्यवत्तीक । शीळवती गुणनायक । मार्गप्रभावना दीपक । निंदा अनेक करू नये ॥२३॥ गुरुज्ञान दीप सज्जन । गुरू संसाराब्धी तारण । तस्मात् सर्व प्रयत्नेन । कृपा संपादन गुरूची ॥२४॥ असते राज्याची सुंदर । ज्ञानी परी तारुण्यभर । रूपमद व्याहि उपर । राजमद थोर जीव पापी ॥२५॥ मागे निंदा करीता तिसी । रक्तकोड झाला अंगासी । रावकामिक तत्गृहासी । पाहिली तियसी कुरूप ॥२६॥ राजाचा मद उतरला । संसारी तो विरक्त झाला। अनुप्रेक्षा चिंतु लागला । उद्विग्न झाला देहभोगा ॥२७॥ श्लोकः क्षणं चित्तं क्षणं वित्तं क्षणं जीवित मानवा। यमस्य करूणा नास्ति धर्मस्य त्वरिता गतिः ॥२८॥ आता असो काहितरी । जावोनीया वनगुहारि । दीक्षा घेवोनिया सत्वरी । ऐसे अंतरी विचारिले ॥२९॥ जेष्ठ पुत्रा बोलाऊनिया । राज्यभार त्या देओनिया । गुरू सन्निध जाओनिया । करी विनया दीक्षा द्यावी ॥३०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
