________________
३२० : आराधना कथाकोष
श्रीदत्तश्रेष्टि तत् क्षणी । वदे धनश्रीलागुनि । बाइ हा पापी जीव होता कोन्हि । दुःखदानि कुटुंबवर्गा ॥५५॥ पापीष्ट जीव गर्भी येता । देशांतरि दवडिला पिता।। वियोगदुःखाति पाडिलि माता । पुढे काय कर्ता कोन जाने ॥५६॥ ऐसे वदोनि तिजसी । पाचारोनि सेवकासि । द्रव्यलोभ दावोनि त्यासि । म्हने वधावे यासी वनि नेऊन ॥५७॥ ऐसे एकांत वदोन । भृत्याकरि बालक देवोन । त्वरे धाडिले त्याकारण । वधाव्यालागुन बालकासी ॥५८॥ अहो श्रेष्टि दुराचारि । क्वचिद्दया नसे अंतरि । बालक देवोनि भृत्याकरि । धाडिला वनांतरि वधाव्या ॥५९॥ जो दयावान नसे धर्ममूर्ति । तो शत्रुलागि न मारिति । कैसे वधील अर्भकाप्रति । दुःख दुर्गति भोगावया ॥६०॥ उक्तंच-शत्रुजो पि न हंतव्यो, बालकः किं पुनर्वृथा। हा कष्टं किं न कुर्वन्ति, दुर्जना फणिनो यथा ॥६१॥ मातंगे बालकात सत्वरि । नेले एकांत वनांतरि। ठेविता झाला धरणिवरि । सौख्यकारी बाल पाहिले ||६२॥ तदंतरि' उद्भवलि दया । म्हने श्रेष्टी दुष्ट पापिया । बालक दिधले वधावया । कठिन करोनिया हृत्कंज ॥६३॥ तदा कोमल करोनि मन । करिता झाला रोदन । त्या स्थलि अर्भक ठेउन । स्वगृहाकारण आला त्वरे ॥६४॥ अहो ते तन मनोज्ञ दिसति । माजी नाना द्रुम सोभति । अम्रकम्रादि पुष्पजाति । गंगा वहति जल निर्मल ॥६५॥
७. त्याचे अंतरि, ८. बालक, ९. वनामाजि.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
