________________
२९८ । आराधना कथाकोष जनसहित नरेश्वर । वनांतरि जावोनि सत्वर । उतरोनि पादचार । कृत नमस्कार मुनिपंकजि ।।४१।। मग सर्वेजन जोडोनि पानि । बैसोनिया योग्यस्थानि । धर्मोपदेश करिति मुनि । चित्र स्थिर करोनि ऐकति ॥४२।। तदा त्याचि अवसरि । यमपाल मातंग थोरी । वसत असे त्याचि नगरि । पांढेवारि नियोग असे ॥४३।। तो रक्षण करीत होता वन । पाहोनिया मुनिनृपजन । धर्मोपदेश आइकोन । हरुषले मन तयाचे ॥४४।। येवोनि मुनीचे समोर । उभे राहोनिया दूर । तार शब्द वदोनि थोर । कृत नमस्कार मुनिपदि ॥४५।। मुनीने जानोनि ज्ञानबुद्धि । भव्यजीव दिसे हा चित्तशुद्धी। जानोनि दिधलि धर्मवृद्धि । जेन्हे सौख्यसमृद्धि प्राप्त होय ॥४६॥ उक्तं च । यशः प्रसादादमरेश्वरत्वं नागेश्वरत्वं च नरेश्वरत्वं । तीर्थकरत्वं च भवंति नूनं सद्धर्मवृद्धि भवतां सदाऽस्तु ॥४७॥ मग बैसोनिया योग्यस्थानि । उत्कृष्ट भक्ति करोनि । धर्मोपदेश ऐकिति श्रवणि । जेन्हे होय हानि पातकाचि ॥४८|| तदा सार धर्मोपदेश । वदति मुनि श्रावकाहिस । श्रवण करिति मनोल्हास । व्रतनेमास अंगिकारिति ॥४९॥ सभेसि वदे मुनिश्वर । सर्वहि व्रतामाजि सार । जीवदया व्रत असे थोर । यथा-मेर पर्वतामाजि ॥५०॥ जो नर परजीवाकारण । मानिति स्वयमात्मासमान । तो संसृतिसौख्य भोगून । मोक्षालागुन जाय त्वरे ॥५१॥ ज्याचे अंतरि नसे दया। सदा जीवघात करोनिया ।। कुटुंब पोसिति जो पापिया । नर्कदुःख भोगाया कारणे ॥५२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
