________________
२९२ : आराधना-कथाकोष
तू होयसि रे कवन । का घेउ पहासि याचा प्राण । तवापराध किंकृत येन । ते निवेदन करी मज त्वरा ॥१५२॥ गुरूवाक्य ऐकोनि निर्जर । प्रकटरूप कृत सत्वर । तत्पदि करोनि नमस्कार । जोडोनि कर वाक्य वदे ॥१५३॥ अहो मम गुरू दीनबंधु । कृपानिधि दयासिंधु । जनी दिससि महासाधु । जिनधर्माराधु तूचि थोर ॥१५४॥ मी होय स्वामि दृढसूर्पचौर । तव प्रसादे करोनि थोर । सौधर्म स्वर्गि झालो निर्जर । मनोहर महद्धिक ॥१५५॥ ममासन होताचि कंपमान । प्रकट जाहाले अवधिज्ञान । तवोपद्रवाचे कारण । आले कळोन मज सर्वथा ॥१५६॥ तदा येवोनि तो सत्वरि । तिष्टलो तव गृहद्वारि । नृपासि जीकोनि सत्वरि । तवोपद्रव थोरि निवारिला ॥१५७॥ तूचि मम सद्गुरु एक । मीचि असे तव सेवक ।। तूचि मज सेवनिक । त्वद्गुण जिकैक काय वर्ण ॥१५८॥ करोनिया स्तुतिस्तवन । रत्नमालादि आभूषण । केले श्रेष्टीचे पूजन । करिति नमन वारंवार. ॥१५९॥ तदा सर्वे नृकिंकर । पाडिले होते धरणीवर । माया-मूर्छा करोनि दूर । सुभट सत्वर उठविले ॥१६०॥ णौकार मंत्राचे महात्म्य गुण । जनासि प्रसिद्ध करोन । स्वकीय स्वर्गासि जावोन । महत्सौख्याकारण भोगिति ॥१६॥ तदा ग्रामजनानि भूपति । श्रेष्टिचि फार करोनि स्तुति । आनि करिति पूजाभक्ति । देशांतरि कीर्ति विस्तारिली ॥१६२॥ पापी जीव जो श्वानयोनि । मंत्रषट् पडता कर्णी । स्वर्गी देव झाला मरोनि । फार कथनी काय वर्ण ॥१६३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
