________________
२८८ : आराधना-कथाकोष
मग त्या मनोहर जिनमंदिरि । जावोनि त्रिकाळ वंदना करि । निश्चल भावे सामाइक करि । समता अंतरि धरोनिया ॥१०४॥ जरी वर्षाकालि मेघजल । वृष्टी होतसे तुंबळ । तन्ही निजनेम सकळ । सामाइकादि त्रिकाळ करिति ॥१०५॥ सुख दुःखें समानवृत्ति । हर्षविषाद न मानिति । सर्व जीवावरि असे प्रीति । दया निजचित्ति सदा वसे ॥१०६॥ उक्तंच । समता सर्वभूतेषु संयमे शुभभावना। आर्तरौद्रपरित्यागस्तद्वि सामायिकं व्रतं ॥१०७॥ तदा एकिय दिवसि । नृपाज्ञा झालि तरालासि । शूलारोपण दुष्टासि । शीघ्र तस्करासि करावे ॥१०८॥ नृपाज्ञा होताचि सत्वर । गर्दभारोह करोनि तस्कर। मागे लावोनिया पोर । ग्रामाबाहिर काढिला ॥१०९॥ त्या जिनालयाचे मार्गावरि । शूली दिधला तो दुराचारि । प्राणमुक्त जानोनि सत्वरि । गेले स्वमंदिरि सर्वे जन ॥११०॥ कंठगत येवोनिया प्राण । जरी राहिला असे जान । तरी प्राशन कराव्या जीवन । हेचि ध्यान हृदि असे ॥१११।। तदा तो श्रेष्ठि जिनदत्त । प्रातः सभे उठोनि त्वरित । जिनमंदिरि होता जात । वंदन सामाइकात करावया ।।११२।। श्रेष्टि पाहोनि तस्कर । करसंज्ञा बाहिला सत्वर । वदे तू दिससि पुण्यवान्नर । मज पाजी सत्वर जल शीतल ||११३।। ऐकोनिया चोराची वैखरी । श्रेष्ठी हृदयी विचारि । हा नृपाचा असे वैरी । होती कष्ट थोरि या जल पाजिता ।।११४।। कंठगत राहिला येवोनि प्राण । क्षणामाजि जाइल निघोन । आर्तध्याने मरोन । जलचर होऊन दुःख भोगील ॥११५।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
