________________
प्रसंग चौदावा : २०१
तदा कुमार होवोनि जैतवादि । थोर आनंद पावला हृदि । पुन्हा गारुडियासि वदि । सोडि जलदि द्वितीय सर्प ॥ ४२ ॥ तदा गारुड म्हने कुमर । कालरूप असे हा विषधर । यासि न पुरे कोन्हि नर । केवल दुर्द्धर कालसम असे ||४३|| जरि हा डंके दैवगति । प्रतिकारु न चाले कौने रिति । मजवरि कोपुन भूपति । मस्तक छेदिति सत्वरि ॥ ४४ ॥ तद्वाक्य ऐकुनि नृपनंदन । पित्यासि गेला घेउन । अभय देवविले त्याकारण । मग निर्भय होउन बोलिला ॥४५॥ निशंकपने वदे नृपासी । हा सर्प भक्षे त्वत्पुत्त्रासि | बोल न ठेविजे मजसि । प्रतिकारु यासि क्वचिन्नसे ||४६ || साक्ष ठेवोनि जनलोक । होवोनिया निःशंक | सांडोनिया पेट्टार । जनलोकात दूर केले ||४७॥ मग नाग काढिला बाहेरि । क्रोधे थोर फुत्कार करि । महत्फणाटोप विस्तारि । शामरूप शरीरि भ्रमरवत् ॥४८॥ नेत्र दिसति गुंजवर्ण । भयंकर रूप पाहोनि जन । दूर जाति पळोन । कंपायमान शरीर थोर ||४९|| याप्रकारे विषधर । सोडिला नागदत्तावर । तत्काल तो कुमर । धावोनि सत्वर धरिला सर्प ॥ ५० ॥ कालसर्प धरिताचि करि । तेने कुमर भक्षिला सत्वरि । तत्क्षण पडला धरणिवरि । होवोनि शरीरि अचेतन ॥ ५० ॥ ऐसे पाहोनि भूपति । पाचारोनि नागमोति ।
फार उपचार करिति । प्रतिकार कौने रीति न चाले || ५२॥ मंत्रवादि वदति राया । निश्चल दिसे कुमराचि काया । आता उपाय करने वाया । प्राणा मुक्त जालिया वृथा ॥ ५३ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
