________________
२०० : आराधना कथाकोष
प्रियमित्र सुर स्वर्गाहून । चवोनि झाला नृपनंदन । नागदत्त अभिधान । कलागुण फार जानति ॥३१॥ नागदमनि विद्या थोर । जानत असे कुमर । गारोडियासी करोनि किंकर । कीर्ति पृथ्वीवर व्यापिलि ॥३२॥ तदा तो देव एके दिनि । प्रतिज्ञाबंध स्मरोनि मनि । मध्यलोकि येवोनि तत्क्षणि । पावला उज्जयनि नग्राप्रति ॥३३॥ गारूडरूप धरिले थोर । करीपदि कंकनभार। सिरिभुजि लाविले चमर । कंठि भयंकर सर्प वेष्टिले ।।३४।। नागपेट्टार घेवोनि करि । पुंगि वाजविति वदनोदरि । पद टाकिति धरनिवरि । मुखांतरि भार बोलिति ।।३५।। वदनि बोले बडिवार । म्हने मी विद्येचा भांडार । ऐसा कोन्हि न दिसे नर । मज जिंकोनि सत्वर हारवि ॥३६।। तदा त्या बाजाररस्त्यात । पुंगी वाजविति मेघगजित । जन मिळाले बहुत । पाहावयास थोर कौतुक ।।३७॥ तद्वार्ता एकोनि कणि । कुमर आला धाव घेउनि । गारोडियासि वदे वचनि । डांभिकवानि फार वदसि ।।३८।। कैसी विद्या असे तुजपासि । ते सत्वर दावि रे मजसि । वृथाचि काय बडबडसि । स्वसासि सोडि सत्वरि ॥३९॥ गारोडि ऐकोनि कुमरोक्ति । पेट्टारक सोडोनिया युक्ति । क्रूरस्वरे पुंगि वाजविति । भुजंगाप्रति खवळविले ॥४०॥ सर्पासि पाहोनिया सत्वरि । धावोनि धरिला करि । पुन्हा टाकोनि धरनिवरि । पुन्हा धरि निजहस्ते ॥४१॥
३. नाम, ४. हातिपायी.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
