________________
प्रसंग तेरावा : १९३ सोमदत्त मुनीश्वरासि । नमन करि भक्तियुक्तिसि । तदुपरि वज्रकुमारासि । नमन पदासि विनयान्वित ॥१६४॥ अहो श्रीपूज्य जिनेंद्र देव । धर्मबुद्धि चंद्र स्वमेव । शरण शरण नित्यमेव । आम्हासि तारावे गुरूराया ॥१६५।। संसारांबुधि तरनतार । दुष्टमिथ्या विध्यांत भास्कर । शीतल शांति क्षमाचंद्र । प्रताप थोर भूमंडळि ॥१६६॥ ऐस्यापरि करोनि स्तुत । सर्व निवेदिला वृत्तान्त । योग्यस्थानि बैसलि तेथ । सम्यक्ति गुणवंत सुंदरा ॥१६७|| तत्पुण्यातिशय करोन । दिवाकरदेवादि मिळोन । विद्याधरविमानि बैसोन । दर्शनाकारन आले तेथे ॥१६८|| त्रिपरित्य पंचांगेसि । करकमळाष्ट द्रव्यासि । श्रीफलादि चरनापासि । नमन गुरुसि त्रिविध ॥१६५॥ तदा वज्रकुमार मुनि । आसिर्वाद त्याहासि देवोनि । वदते जाले त्यालागुनि । धर्मप्रभावनि शीघ्र जावे ॥१७०॥ नमन करोनि मुनिसि । उविला आलि रथापासि । महानंदे चौगुणेसि । केला रथासि शृंगार ॥१७१॥ ईकडे विद्याधर मिळाले । मुनि वचनामृत प्राशिले । गुरूचरणासि नमन केले । मथुरेस आले धर्मवंत ॥१७२॥ अधीच हर्ष धर्ममार्गाचा । त्यावरि मान्य गुरूवचनाचा। जेवि पित्यास लोभ पुत्राचा । निश्चै लग्नाचा हर्ष बहू ॥१७३॥ तेवि सर्व विद्याधर । जिनधर्माचा हर्ष फार । उविला सम्यक्त्वि सुंदर । जैजैकार गर्जति ।।१७४।। बौध्यदासि अनि नृपति । ऽनेक मिळाले बौध्यमति । रथ चालो द्यावा पुढति । ऐसे बोलति कामातुर ॥१७५।।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org
