________________
प्रसंग बारावा : १७७
अत्यंत भक्ति करोन । तालमृदंग वीणा घेऊन । करिति गायन सप्तस्वरे ॥ २०२॥ तद्गुणवर्णनजल सिंचिति । मुनि कोधाग्नि कृतशांति । बळि बांधिला तो दुर्मति । कृतनिवृत्ति मुनिंद्रोपसर्ग ॥२०३॥ तदा सुरनरविद्याधर । सर्वहि करिति जैजैकार । पूजाभक्तिस्तुतीसार । सर्वत्र थोरानंद वर्तला || २०४ || अहो विष्णुकुमारमूनिन । सप्तशतमुनीश्वराकारण | रक्षिले प्राणसंकटाहून । जगी म्हनोन प्रसिद्ध झाले ॥२०५॥ पद्मनुपति तये वेळि । भयग्रस्त येवोनि त्या स्थळ । विष्णुकुमार मुनि पद्मकमळि । नमन वेळोवेळि करीतसे ॥ २०६ ॥ देवा तूचि परमदाता । मज राखिल संसारडोही बुडता । आता उपकार करी पुरता । जेन्हे सिद्धिकांता प्राप्त होये | २०७ मुनि वदे रे नृप सुबुद्धि । सद्यभोगि राजरिद्धि ।
ज्या काळि येईल काललब्धि । कार्यसिद्धि तत्क्षणि होइल ॥२०८॥ तदुक्त आइकोनि भूपति । अकंपनाचार्य सहित यति । पृथग्वंदना कृतेकचित्ति । दृढभक्ति धरोनिया ॥ २०९ ॥ तदा अकंपनाचार्य मुनि । सुरात वदे दयार्द्रवचनि ।
हे चौघे बांधिले जे बंधनि । मुक्त याहालागुनि करा त्वरे । २१०। गुरुवाक्य ऐकोनि त्वरित । तयासि केले बंधनमुक्त । तदा बळि वदे हर्षचित्त । धन्य क्षमायुक्त गुरुवर्या ॥२११॥ मग उठोनिया सत्वर । गुरुपदि कृत नमस्कार ।
कर जोडोनि वारंवार विनंति फार करू लागला ॥ २१२ ॥
देवा मी दुराचारी दुर्जन । कृतोपसर्ग तुज कारण 1 दिससि क्षमाचा निधान । त्वरे बंधनाहोन मुक्त केले || २१३||
तू
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
