________________
प्रसंग सातवा : १०५
जिनपंकजि करोनि वंदन | मग रंगमंडपि येउन । धर्मकीर्ति मुनीचे चरण । भाव धरोन वंदिले ||९|| अष्ठदिनाचे शीलव्रत । घेतले दृढ धरोनि हेत । विनोदे अनंतमतीत । ब्रह्मचर्य व्रत देवविले ॥१०॥ उक्तंच । गृहित्वाष्टदिनान्युच्च क्रीडयाग्राहिता सुता । सत्यं सतां विनोदोपि भवेत्सन्मार्ग सूचकः ॥ ११ ॥ मग कितिक दिन गेल्यावर । कन्या पाहोनि उपवर । करायासि मंगलाचार । विवाहारंभ थोर मांडिला ||१२|| आरंभ पाहोनि अनंतमति । वदत झाली पित्याप्रति । अकालि का चित्रिता भीति । ते मजप्रति निवेदिजे ||१३|| पिता वदे कन्येलागुन । बाई तूं विवाहाकारण । पाहुने येतील म्हनोन | सरंजाम करन लागते ॥१४॥ तदा कन्या वदे पित्यासी । पूर्वि देवविले ब्रह्मचर्यासि । आता करने विवाहासि । भवभवासि दुःखदाइ ॥१५॥ कन्या वाक्य ऐकोनि निके । म्हने मद्वाक्या एक कन्यके । विनोदे व्रत देवविले साविके । शुद्ध भाविके तुजप्रति ||१६|| कन्या मग वदे पित्याप्रति । जे व्रतनेमाचा हास्य करिति । ते नर जाती निरयागति । दुख भोगिति भवभवि ||१७| उक्तंच । तेनोक्तं क्रीडया पुत्रि दायितं ते मया व्रतं । तयोक्तं तात का क्रीडा व्रते धर्मेच शर्मदे || १८ || पुन्हा वदे कन्या कारण । मर्यादा करोन अष्टदिन । व्रत देवविले तुजलागुन । बाई सत्य मान मम वैखरि ॥ १९ ॥ कन्या वदे हे जनक । महाज्ञानि भट्टारक ।
मर्यादा बोलले नाही भाव्त्र । मुनिनायक सत्यवादी ॥२०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
