________________
(१००६) पुरंदर अभिधानराजेन्दः ।
पुरंदर पत्तस्स प्रभावामओ, विजं एवं करेमि कहमिरिह।
तह अप्पाहारनर-स्स होर विजा प्रणत्थाय ॥ ६॥ न य विज्जाए दाणं, उचियमपत्ते जी भणियं ॥ ३७॥
परिपूणगसमपत्ते, दितो विजं गुरु वि पावेह। मरिज्ज सह बिज्जाए, कासे पत्ते वरं विऊ ।
बहुविहकिलेसभारं, जणाववायाइदोसे य ॥ ११ ॥ अपत्तं नेष वाइजा, पत्तं तु न विमाणए ॥ ३८॥
भत्तिभरनिम्भरणं, कुमरेणं पुण वि पभाणिए सिद्धो। इय चिंतिरस्स मज्झ, निवेनी तीइ चेव पिज्जाए।
दाऊण माणस्स वि. विजं पत्तो सए ठाणे ॥ १२ ॥ गुणरागचंगगुणगण-कुलिश्रोतं चिय सुजोग त्ति ॥ ३६॥
तो पुवोदयविहिणा, कुमरेण पसाहिया महाविज्जा । तोतं दाउमहं तुह, समागमो गिराह भो महाभाग !
पयडीहोउं पभणह, सिद्धाऽहं तुह सया भद्द॥ ६३॥ जेण भवामी सुहिया, मोहरियभरु व्व भारवहा ॥४०॥
किंतु दिनो कत्थ गो. रचाह तए न चिंतियबाप। एसा य महाविज्जा, विहिणा संसाहिया परदिणं पि ।
कालेण फुडं होही, इय भणिय तिरोहिया देवी ॥१४॥ ऊसीसमम्मि ठावइ, कणयसहस्सं निवंगरुह ! ॥४॥
हा हा किसे जायं, ति चिंतिरो काउ ती विजाए। पायमिमीह पभावा, संगामपराजयाइ नहु होइ ।
पच्छा सेवं कुमरो, पत्तो नंदिउरमज्झम्मि । ६५ ॥ इंदियविसयाईयं, पि नजए वत्थुजायं च ॥ ४२ ॥
विजाविनचामी-यरेण बहुभोगदाणकलियस्स ।
मंतिसुएणं सिरिनं-दणेण जाया य से पीई। ६६॥ उल्लसिरविणयभरनमिर-मउलिकममेण निवइतणएण। संजोडियकरजुयले -ण तयणु इय वयणमुल्लषियं ॥४३॥
अह तत्थ पुरे सिरिसूर-राइणो मंदिरोवरि रमंती। गंभीरा उबसंता, निम्मलगुणरयणरोहणसमाणा।
बंधुमइनामधूया, हरिया केण वि अदिट्टेण ॥ ६७ ॥
तो तब्बिरहे राया, मुहूं मुहूं मुच्छर रुया बहुसो। बुद्धिसमिद्धिसमेया, गुणिजणअणुरायपरिकलिया॥४४॥ परिभमिरभुवणकित्ती, परावयारिकमाणसा धणियं ।
सयलोऽपि रायलोश्रो, सपुरजणो पाउलो जाओ। ६८ ॥ पहु? तुम्हारिस चिय, जुग्गा एवं रहस्साणं ॥ ४५ ॥
तं दटु तिलयमंती, भइ सिरिनंदणं नियं पुत्तं । बालाण सुतुच्छमई-ण सुद्धविनाणनाणरहियाणं।
बच्छ! नरनाहतपबा-ऽऽणयगोवायं विचिंतेसु । ६६॥ के अम्ह गुणा का अ-म्ह जुग्गया इय सुविज्जाणं ॥४६॥
न हि तुह बुद्धितरीय, विणाइमो बसणसागरोगरुषो। किं तु गुरुएहि विहिया, पुरश्रो खहुणो वि इंति कज्जकरा ।
नित्थरिउं पारिजा, तत्तो सिरिनंदणो भणइ ॥ ७० ॥ रविणा अग्गे विहिनो,अरुणो वि हणे तिमिरभरं । ४७॥"
ताय!तुमम्मि वि संते,मह सिसुणो कोणु बुद्धिप्रवयासो।
उहए सहस्सकिरणे, रेहद फुरियं न दीवस्स ॥ ७ ॥ तथा
तिलयसचिवो वि जंपद, न य एगतो इमो अहं बच्छ । शाखामृगस्य शाखायाः, शाखां गन्तु पराक्रमः।
जं पिउणो तणपहि, गुणाहिपहिं न होयब्वं ॥ ७२ ॥ यत्पुनस्तीर्यतेऽम्भोधिः, प्रभावः प्राभवो हि सः॥४८॥
जो"अह भणइ सिद्धपुरिसो,जुग्गु चिय तं सि इय रहस्साणं ।
जडसभवो वि चंदा, पिच्छह उज्जोयए तिहुयर्णपि । गुखरायो जस्सित्तिय-मित्तो विष्फुर चित्तम्मि ॥ ४६॥
पंकुम्भवं ति कमल, वहंति अमरा वि सीसणं ॥ ७३॥ जं दूरे ते गुणिणो, गुणगणधवलियअसेसमाहिबलया। ।
सिरिनंदणो य जंपह, जइ एयं तो तुह प्पभावेण । जेसिं गुणाणुरायो, वि ते वि बिरला जत्रो भणियं ५०" |
नांगो मए उवाओ, एगो तीए समायणे ।।७४॥ नागुणी गुणिने वेत्ति, गुणी गुणिषु मत्सरी।
मेरु ब्व थिरो चंदु,व्व सोम्मश्रो कुंजरो व्व सौडीरो। गुणी गुणानुरागी च, विरलः सरलो जनः ।। ५१।
भाणु ब्व गुरुपयायो, गंभीरो नीरनाडु ब्ब ॥ ७५ ।। "इय बुनु सबहुमाणं, तं विजं दाउ तस्स पभणेह ।
नियविजयसेणतणश्रो, पुरंदरो देसदसणबसेण । भद! हंडवीप, इगमासं सुद्धबंभधरो ।। ५२ ।।
बारपारसीपुरीश्रो. भमिरो पत्तो इहं अत्थि ॥ ७६ ॥ अटुउबवासपुवं, कसिणच उद्दसिनिर्सि इमं विजं।
मह मित्तं सो नजर, बिचिट्ठिएहिं व सिद्धवरबिजो। सम्मं साहिज तो, अइउग्गुवसम्गवग्गंते ॥५३॥
बंधुमााणयणे, सत्तो जर ताव सो चेव ।। ७७ ॥ रणितमणिवलयरमणा, पयडियाइदित्तकंतनियरूवा।
तोऽगुन्नाओ पिउणा, पत्तो सिरिनंदणो कुमरपास। बरसु बरं ति भणंती, सिज्झिस्सइ तुह इमा विजा ॥ ५४॥ अभत्थिऊण निउणं, कुमरं आणेह निवमूले ॥७॥ थिरकरणत्थं पच्छ वि, धरिज बंभमिगमासमिय वुत्तुं। विहिरोचियपडिवर्ति, तं भणइ निवो महो पमाओं मे। जा गमिही सो सिद्धो, तो विनत्तो कुमारेण ॥ ५५ ॥
नियमित्तविजयसेण-स्स नंदणो जमिह पत्तो वि ॥ ७॥ मह मित्तस्ल इमस्स वि, दियस्त दिजउ इमा महाविजा ।
नहु विनाश्री संमा-णिोय न वि तो भणेह वरकुमरो। कयजयभूयाणंदो, भूयाणं दो वि जंपेड ॥ ५६ ॥
देव! न वुत्तं जुत्तं, एवं तुम्हें जो भाणियं ॥८० ॥ भो कुमर! एस विप्पो, मुहरो तुच्छो अवनवाई य ।
गरुयाणं संमाणो, सुच्चिय जो माणसो पसाउ ति। गुणरागेण विमुक्को, विजाए नेव जुग्गु ति ॥ ५७ ॥
बहिपडिवत्तीश्रो पुण, मायावीणं पिदीसति ॥८॥ अगुणम्मि नरे गुणरा-गवजिए गुणिप्रवन्नवाइम्मि । विजादाणं सप्पे, दुद्धपयाणं व दोसकरं ॥ ५८॥
तत्तो भूसन्माए, रना सिरिनंदणो समाइटो।
तं वुतंतं कहिउं, कुमरं पर जंपए एवं ॥२॥ किं च अपत्ते निहिया, विजा तस्सेव कुण वयारं।
धीरवर ! चिंतिऊण, इत्थ उवार्य करेसु तं किं पि। विज्जादायगगुरुणो, गरुय तह लाघवं जण ॥ ५६ ॥
जं अम्हे सयलजणा, देखो य सुनिन्चुत्रो होह ॥ ३॥ तथाहि
परक जकरणसजो, कुमरो वि पवजिऊण तं कर्ज। जह श्रामघडे निहियं. नीरं लह होड से विणासाय। पत्तो नियम्मि भवणे, विहिणा सुमरे तं विजं ॥४॥
www.jainelibrary.org
For Private & Personal Use Only
Jain Education International