________________
(३५१) कया अभिधानराजेन्तः ।
कया गणहरप्पुलायएआहा-रगंच१०न हु भवियमहिलाणं॥१२॥ नट्ठो नटुविवेगो, तो पएसा उ सिट्ठसुश्रो ॥१५४ ॥ अभवियपुरिसाणं पुण, दसपुग्विद्वाउ केवलितं च ।
दवदवपरहिं तिहिं वा-सरोहिं अडवीसजोयणे गंतुं । उज्जुमशविउलमई, तेरस एया उन हु हुंति ॥ १३० ॥ जा छोडा मणिगंठिं, ता पिच्छह उपलसकलं सो ॥१५॥ अभवियमहिमाणं पिहु, एया नहु हुँति भणियलद्धीओ। हा हा हो हो म्हि, निमुच्छिो निवडिश्री धरणिपिढे । महुखीरासवलद्धी, वि नेव सेसा उ अविरुका ।। १३१॥ पञ्चागयचेयनो, विविहपलाये करेसी य ॥१५६॥ ता नणं घेउब्विय-लकिपभावेण निम्मियं पहुणा ।
तत्थुज्जु वि गंतूणं, गहेमि तं रयणमियविचितेउं । पुधि विरूवरूवं, श्मस्स साहावियं तु श्मं ॥१३२ ।। वलिओ सदेसभिमुहं, मुहं मुहं मणसि झूरंतो ॥ १५७ ॥ तो विम्हिएण गुरुणो, मुणिणे य मप जिवंदिया सव्वे । इत्तो य नमियदेवं, जिणभवणाश्रो विणिग्गहो कुमरो। दिनोय तोहि कयसिव-सुहलानो धम्मलानो मे ॥१३३ ।। मिसमपासित्तु तो, गवेसए काणणाईसु ॥ १५८ ॥ गुणिणा य सुहारसवरि--ससुंदरा देखणा खणं तेसि।
सव्वत्थ वि अनियंतो, चउद्दिसि पेसए निए पुरिसे। पुहो य मुणी एगो, किं मामा एस मुणिनाहो ॥१३४॥
सो पत्तो एगेहि, उवणीअो कुमरपासम्मि ॥१५॥ भणियं च तेण मुणिणा, अम्ह गुरू एस नुवणविक्खाओ।
अद्धासणे निवेसिय, पुट्ठो कुमरेण कहसु मे मित्त । बुहनामा द्धिनिही, विहर अणिययविहारेण ॥१३५ ॥ तं सुणिय अहं हिलो, नमिउं गुरुणो गओ सगणम्मि ।
ज अणुनूयं तुमए, सुहदुक्खं तो वि इय आह॥१६०। परउवयारिकगुरू, गुरू वि अन्नत्य विहरित्था ॥१३६ ।।
तया जिणनमणत्थं, चेइगिहं तो गश्रो नमुं कुभरो। तेण भणेमि अहं तो, बुहसूरी जश् य पर इह कह वि।
जिभवणदारदेसे, अह यं पुण जाव चिट्ठामि ॥१६॥ तो तुज्क बंधवर्ग, सुहेण धम्म पि बोहिन्ज ॥१३७ ॥
ताव सहस त्ति पत्ता, एगा खयरी य कढ़ियकिवाणा । जं मह परिवारस्स य, धम्मे विजय मे वि तस्या वि ।
सरीरसाए तीए, गयणे उप्पाडिओ य अहं ॥१६२॥ घिहियं विसविरूवं, तेणं परिहियकयमणेणं ॥ १३० ॥
नीओ य दूरदेसे, इत्तो अन्ना विश्रागया खयरी। विमलो भणे सुपुरिस,! अभत्थिय इत्थ सो समणसीहो।
सा मह रूवविमूढा, उद्दालेउं समाढत्ता ॥१६३१ तुम इथिय आणेओ, पवं ति पवज्जए खयरो ॥१३॥
ताणं जुझंतीणं, पडिअो हं महीयले तो नट्ठो। तो अंसुपुग्नवयणो, कुमरं श्रापुचि रयणचूमो।
पत्तो य तुह नरोहि, निवनंदण तं च मिलिश्रो सि ॥१६४॥ संपत्तो सहाण, सुमरंतो विमलगुणनिवहं ॥१०॥
तेण निदंसियससिणे-हवयणरयणाइरंजिश्रो कुमरो। कुमरो वि जिणं थुणिउं, निग्गंतूणं जिणिदभवणाश्रो । पभणइ रुहरं जायं, जं दिट्ठीए तुमं दिट्ठो ॥१६॥ पभणेइ मित्त ! एयं, रयणं इत्योवगोवेहि ॥ १४१ ॥ इत्थंतरम्मि वामो, अकंतो इव महामहिधरेणं । गुरुए कहिं चि कज्जे, उवजुबिहिई इमं महारयणं ।
दलिश्रो विव वजेणं, पडिअोवेयणसमुग्धाए ॥१६६॥तथाहिगेहे नीयं एमेव, जाइ ही पुण अणायरओ ॥ १४२ ॥ उप्पन्ना सिरषियणा, णलंति अंगार पचलियदसणा। जं पाणवेद कुमरात्ति, भणियं तत्थेव गुविलदेसम्मि । संजायमुयरसूलं, भग्गंतारायणं सहसा ॥१६७॥ सो गोवा तं रयणं, अह पत्ता दो वि सगिहेसु ॥१४३॥ तो आदम्रो विमलो, गुरुओ हा हा रो समुच्छलियो। लहुलीवसो पविसिय, बुद्धी चिंतइ सामदेवसुओ। पत्तो धवलनरिंदो, किं किं ति जणो बहू मिलिश्रो ॥१६८।। वंचित्तु विमलकुमरं, हरेमि गंतुं तयं रयणं ॥ १४४ ॥ पाहूयावरविज्जा, तर्हि पउत्ता उ विविहकिरियानो। अगणियकुमरुवयारे, अरिणयतइया वि चेव सो पावो। न य जाओ को वि गुणो, सरियं विमलेण अह रयणं ॥१६॥ जत्थ निहित्थं चिट्ठा, रयणं पत्तो तमुहेसं ॥ १४५ ॥ तं सव्वरोगहरणं, ति तत्थ गंतूण पिच्छए जाव । तत्तो उक्खणिउं तं, तत्थ बलं वत्थ वेढउं खविडं।
तमदटुं च विसन्नो, मित्तसमीवं पुणो पत्तो ॥१७॥ अन्नत्थ निहियरयणं, गिहपत्तो चिंता निसाए ॥ १४६ ॥ अह एगा वुत्थिी , वियंभिया मोडियं नियं अंगं । नहु साहु मप विहियं, जं रयणं नाणियं तयं गेहे।
उविलियं भुयजुयं, केसा विहुमुक्कलीहूया ॥१७॥ गिरिहहिह को वि अन्नो, केण वि दिटुं धुवं होही ॥१४७॥ मुक्का सिक्काररवा, अइविगरालं पयासियं रुवं । इचाइ वागजालं, परिचितंतस्स तस्स पावस्स ।
भीओ जणो य पुच्छर, हेभयवइ! कहसु का वि तुमं ॥१७२॥ वारिगयस्स गयस्सव, न मणागवि आगया निदा ॥१४॥ सा श्राह अहं वणदे-वय म्हि एसो मए कत्रो एवं । उट्टित्तु सो पभाए, तुरियं तुरियं गश्रो तर्हि गणे।
जं इमिणा पावेणं, सरलो वि पवंचित्रो विमलो ॥१७३॥ जागिरिहस्सइ रयणं, ता कुमरो तग्गिहे पत्तो ॥१४॥
इयरयमालजालं, तं रयणं विणिहियं अमुगदसे। उज्जाणगयं सुणिउं, च वामदेवं लहुं कुमारो वि।
ता चूरिस्सं सज्जण-जणवाम वामदेवं ति ॥१७॥ पत्तो तहिं चि दिट्ठो, आगच्छंतो य इयरेण ॥१५॥
तो विमलेणं देविं, अब्भत्थिय मोरयो निययमित्तो। तो अइसंभंतेणं, तेणं विस्सरियरयणठाणणं ।
सो धिद्धिक्कारहो, जाओ बहुश्रो तणाश्रो वि ॥१७५ ।। भीएण सुन्नहियपण, गिरिहउं उवलक्खडंतं ॥१५॥
तह वि हु विमलकुमारो, गंभीरिमविजियअंतिमसमुद्दो। खिवियं कडिवट्टीप, पुट्ठो विमलेण कीस संभंतो।
पुव्वं पि व तं पिच्छइ, न हुदंसइ कत्थइ वियारं ॥१७६॥ दाससि वयसु तुह विरह-भावो सो यि पञ्चाह ॥१५२॥ अन्नदिणम्मि समित्तो, कुमरो पत्तो जिणिदभवणम्मि । तं संटविउ कुमारो, पत्तो जिणमंदिरे समं तेणं ।
पूइतुं रिसहनाई, एवं थुणिउं समाढत्तो ॥१७७॥ मज्झम्मि गो विमलो, ठिो य वालो यहि तहिं देसे १५३ | सिरिरिसहनाह ! तुह पय-नहकतीश्रो जयंतु तिजयस्स नामा कुमरेल प्रह-ति संकिरो भीयमाणसो धणियं । जंती उवज्ञपिंजर, भावं भावारिजीयस्स ॥१७८ ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org