________________
३००
आख्यानकमणिकोशे तप्पभिइ कलाकुसलत्तणेण कुमरो विचित्तमालाओ । गुंथइ सीलमई वि हु ताओ विक्किणइ रायपहे ॥३३५॥
परमेसा रूवबई पयईए पसंतवम्महचियारा । कुणइ जणाण वियारे वत्थाऽलंकाररहिया वि ॥३३६।। भणियं च
मुद्धाण नाम हिययाई हरंति हंत !, नेवच्छकम्मगुणणेण नियंबिणीओ।
छेया पुणो पयइचं गिमरंजणिज्जा, दक्खारसो न महुरिज्जइ सक्कराए ॥३३७॥ अह अन्नया य दीवंतराओ पत्तेण पोयवणिएण । दिट्टा य देहिलेणं तओ य सा मयणवसगेणं ॥३३॥ भणिया तुह पुप्फाणं विच्छित्ति का वि सुंदरि ! अपुव्वा । ता मह इमाणि सव्वाणि सुयणु ! मोल्लेण देयाणि ॥३३॥ अन्नत्थ न गंतव्वं कत्थइ सो देइ समहियं दव्वं । सा वि हु घणलोभेणं पइदियहं देइ तस्सेव ॥३४०॥ अह अन्नया य भणिया सीलमई तेण पावकम्मेण । मयणाउरेण सीलम्मि निच्चला हरिउकामेण ३४१॥ जइ एहि जाणवत्ते मह पासे तो बहूण पुप्फाण । सिग्धं पि विक्कओ होइ सा वि तत्येव संपत्ता ॥३४२॥ तीए सुद्धसहावाए जाणवत्ते मुणालवेल्लहला । पक्खित्ता बाहुलया पुप्फाण समप्पणनिमित्तं ॥३४३॥ तो घेत्तु पावणं चडाविया तेण जाणवत्तम्मि । संवरिया नंगरया समुभिओ झत्ति सेयवडो ॥३४॥ चालेऊणमवल्लाइं पेल्लियं पाणियम्मि तं वहणं । आयन्नायड्डियचावमुक्ककंडग्गवेगेण ॥३४५|| पत्तं पभूयजोयणपमाणमाणम्मि जलहिमज्झम्मि । एत्तो वि गिहे कुमरो पियाए मग्गं पलोएइ ॥३४६॥ जाव न पत्ता ताहे गवेसिया तेण तत्थ सव्वत्थ । अनियंतेणं कहिओ मालायारस्स वुत्तंतो ॥३४७॥ तेण वि चउक्क-चच्चरठाणेसु गवेसिया पयत्तेण । तत्तो य नयरबाहिं निरूविया जाव न हु दिट्टा ॥३४८॥ ताहे पाडलएणं भणिओ कुमरो नईए परकूले । भद्द ! गवेससु गंतुं कइया वि हु होइ तत्थेव ॥३४९॥ ते विहु जणणीविरहे पिउपासं पुत्तया न मुंचंति । तो तेहिं सहिओ च्चिय गवसणत्थं नईए गओ ॥३५०॥ संठाविऊणमेगं बीयं नेउं नईए परकूले । जावाऽऽगच्छइ पढमाणयणत्थं ताव असुहवसा ॥३५१॥ सहस च्चिय नइनीरं विद्धि पत्तं तओ अवसपाओ । पययूरेण नईए कुमरो वोढुं समाढत्तो ॥३५२॥ भवियव्वयाए पत्तं कि पि हु कट्ठाइयं नईमझे। तन्निस्साए पत्तो केत्तियमेत्तम्मि भूभागे ॥३५३॥ उत्तरिऊण तहाविहतरुपायं पाविउं समुवविठ्ठो । चिंतइ विसन्नहियओ विहिविलसियमप्पणो असुहं ॥३५४॥
पेच्छसु एगपए च्चिय मह विहिणो वामया यासस्स । जं चिंतिउं न सक्का न यावि सहिउं न वा कहिउं ॥३५५|| भणियं च
चिंतिज्जइ जं न मणे जुत्तिवियारेण जुज्रइ न जं च । तं पि हयासो एसो सुहमसुहं वा विही कुणइ ॥३५६।। तहा
खणदंसियसुरसरिवित्थराइ खणसुन्नरन्नसरिसाइं। एयाइं ताई कम्मिदयालिणो जीव ! ललियाई ॥३५७॥ जणय-जणणीविओगो पियाए विरहो सुयाण विच्छोहो । भूयबलि व्व कुटुंबं दिसोदिसिं पत्तियं विहिणा ॥३५८॥ न तहा जणणी-जणया न तहा मह भारिया तवइ हिययं । जह बाला वणमझे दुहावहा नद्धसल्लं व ॥३५९॥ ता किं करेमि संपइ ? कं वा सरणं जणं पवजामि ? । विसम-विसंटुलचेट्टिय ! हयविहि ! वच्चामि भण कत्थ ?॥३६०॥ अहवा गरुयाणं पि हु जायइ वसणं विहिम्मि विवरीए । किर किं चोज्जं अम्हारिसाण ? विउसा भणंति जओ ॥३६१।।
अलङ्कारः शङ्का करनरकपालं परिकरः, प्रशीर्णाङ्गो भृङ्गी वसु च वृष एको गतवयाः ।
अवस्थेयं स्थाणोरपि भवति यत्रामरगुरोविधौ वक्र मूर्ध्नि स्थितवति वयं के पुनरमी ? ॥३६२॥ ता मह सत्थत्थविसारयस्स जुत्तं न सोइउं एवं । इय जा संठवइ मणं ता जं जायं तयं सुणह ॥३६३॥ सिरिजयवद्धणनयरस्स सामिओ कित्तिधम्मनरनाहो । सूलाइकयायंकणमुवरओ केवलमपुत्तो ॥३६४॥ तत्तो तप्पयसमुचियसव्वुत्तमपुरिसरयणनाणत्थं । अहिवासियाणि मंतीहिं पंच दिव्वाणि विहिपुव्वं ॥३६॥
www.jainelibrary.org |
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only