________________
३५. अवश्यप्राप्तव्यप्राप्तिवर्णनाधिकारे नम्याख्यानकम्
२८३ इयरो वि दोसु रज्जेसु पत्तपयरिसविसेसओ जाओ। निग्गयपयडपयावो वसीकयासेसरि उनिवहो ॥१४०।। भुंतस्स य पंचप्पयारविसए गओ बहु कालो। अह अन्नया य जाओ दाह जरो नमिनरिंदस्स ॥१४॥ तस्सोवसमनिमित्तं घसंति विज्जोवएसओ सव्वा । अंतेउरिया गयदंतवलयपडि पुन्नबाहुलया ॥१४२।। सिरिखंडाई सिसिरोवयारजणणत्थमवणिनाहस्स । तत्तो उत्तालाणं परोप्परं तेसि वलयाणं ।।१४३।। संघडण-विहडणावसविसेसओ संतयं समुच्छलिओ। हलबोलरवो विरसो सुदस्सहो रायकन्नाणं ॥१४४।। भणियं च तओ रन्ना न सहइ एसो दढं मह मणम्स । तत्तो एगेगं दंतवल्यमुम्मोइयं ताहिं ॥१४॥ तह वि हु जाव न पसमइ ताव य सवाणि ताहि मुक्काणि | एगेगं मोत्तणं तो भणियं नरवरिदेण ॥१४६।। संपइ किं उवसंतो वलयरवो ? तो निवेइयं रन्नो । वलयाण सरूवमिमं विवेयओ तो विचिंतेइ ॥१४॥ पेच्छमु अइहववलयं मोत्तुं सव्वाणि जाव णीयाणि । ता मह असमाहिकरो उवसंतो एस हलबोलो ॥१४॥ ता एसो वि हु बहुओ पुत्त-कलत्ताइओ सयणवम्गो । जावऽज्ज वि ता जायइ जियाण हिययम्मि असमाही ॥१४९|| अन्नं च जियस्सिमिणा बहुएण वि पासवत्तिणा ताणं । न भवइ दुहम्मि मणयं पि परियणेणं जओ भणियं ॥१५०॥ जइया दाहजरत्तो अइदुस्सहवाहिवयणाविहुरो । तइया पासबइट्टो सयणो अक्कंदए करुणं ॥१५॥ पंके खुत्तो व्ब करी सयणगओ तडफडेइ दुक्खत्तो । सयणो वुन्नो जोयइ असमत्थो वेयणुद्धरणे ॥१५२।। अन्नह कहमेयाओ सरसाओ भारियाओ मिलियाओ ?। ससिणेहाउ मह कए खिज्जंतेवं वराईओ? ॥१५३॥ एए विचिगिच्छाए चउप्पयाराए सत्थभणियाए । धन्नन्तरिसारिच्छा वेज्जा कुसला किलिस्संति ? ॥१५४॥ अवरे वि मंत-तंताइवाइणो मंतिणो ससामंता । चउरंगबलं एयं बहुयं पि हु विभयइ न दुक्खं ॥१५५।। जइ पुण पुन्वभवकयं सहायमेगं पि होइ मह सुकयं । ता तयमवियप्पेणं होज्जा ताणं दुहत्तस्स ॥१५६।। ता जइ कहमवि एयाओ रोगवसणाओ हं विमुंचेज्जा । ता सुकयम्मि पयत्तं करेमि चइऊण रज्जसिरिं ॥१५७।। इय चिंतिय रयणीए सेज्जाए जाव सुयइ ताव सुहा । जाया निद्दा वयपरिणई य कम्मक्खओवसमा ॥१५८॥ पेच्छइ रयणिविरामे सुमिणमिमं किर अहं सयं चेव । संजमभरे व चडिओ समुन्नए मेरुसिहरम्मि ॥१५९।। तत्थ वि य सरयससहरकरनियरपहासमुज्जलसरीरे । नियगे व्व पुन्नपुंजे करिम्मि आरूढमप्पाणं ॥१६॥ ताहे नायं एसो मेरुगिरी देवपुव्वजम्मम्मि । दिट्ठो जिणिंदजम्मणमज्जणयमहूसवम्मि मए ॥१६॥ एवं सो नमिराया जाईसरणेण नायपरमत्थो । देवयविइन्नलिंगो जाओ पत्तेयबुद्धमुणी ॥१६२॥ गिरिकंदराए वीसुं पि पबलपज्जलियजलणदित्ताए। सीहो व्व विणिक्खंतो गिहवासाओ महासत्तो ॥१६३।। एत्थंतरम्मि मणिरयणभामुराभरणभूसियसरीरो । सोहम्मवई सक्खं समागओ तप्परिक्खत्थं ॥१६॥ अच्चव्भुयतच्चरिएण रंजिओ नमिरिसिं महासत्तं । नयरीओ नीहरंतं माहणरूवो भणइ सक्को ॥१५५।। भो भो । मुणसु महायस ! पवजा ताव पाणिदयमूला । तुह वयगहणे य इमा अकंदइ दुक्खिया नयरी ॥१६६।। ता दरमजुत्तमिणं पुञ्चा-ऽवरबाहयं वयं तुज्झ । तो भणइ मुणी न दुहस्स कारणं एत्थ मज्झ वयं ॥१६॥
किंतु नियनियपओयणहाणी दुक्खस्स कारणं लोए । ता अहमवि नियकजं करेमि किमिमाए चिंताए ? ॥१६८॥ ततः स्वयमेवान्तःपुरगृहाणि प्रज्वलन्त्युपदश्य पुनरप्याह शक्र :
एस अग्गी य वाऊ य एयं डज्झइ मंदिरं । भयवं ! अंतेउरतेणं कीस णं नावएक्खह ? ॥१६॥ ततो नमिराह
मुहं वसामो जीवामो जंसि मो नत्थि किंचणं । मिहिलाए डझमाणीए न मे डज्झइ किंचणं ॥१७०॥ चत्तपुत्त-कलत्तस्स निव्वावारस्स भिक्खुणो । पियं न विचई किंचि अप्पियं पि न विजई ॥१७१॥
१. अविधवावलयं-सौभाग्यचिह्नरूपं वलयमित्यर्थः ।
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org