________________
२८२
आख्यानकमणिकोशे
मह नस्थि कि पि कज्जं धम्म मोत्तण जिणवराभिहियं । ता मं पुत्तसयासे नेसु महाभाग ! जेण तयं ॥१०६॥ द? निवुययिया करेमि तं सुगुरुपायमूलम्मि । इय भणियम्मि विमाणे नियये आरोवि तम्मि ॥१०॥ भत्तीए मयणरेहा नीया मिहिलापुरीए अमरेण । अवयरिउं चेइहरे भावेणं बंदिउं देवे ॥१०८॥ पत्ताई वयणिपासे पणमित्ता साहुणीण पयकमलं । उवविट्ठाई पुरओ तासिं पासे सुओ धम्मो ॥१०९॥
तं जहा
लघृण माणुसत्तं धम्मा-ऽधम्मप्फलं च नाझण । सयलसुहसाहणम्मि जत्तो धम्मम्मि कायवो ॥११॥
अमरेण मयणरेहा भणिया भद्दे ! सुयस्स पासम्मि । वच्चामो तीउत्तं गच्छ तुमं संपयं सोम ! ॥११।। चिंतियमिमीए दिटे सयम्मि होही मणम्मि पडिबंधो । ता किं तत्थ गयाए मए? पवज्जामि पव्वजं ॥११२॥
जओ
सव्वे जाया सयणा सव्वे जीवा य परजणा जाया । ता तेसिं सविवेओ उवरिं को कुणउ पडिबंधं ? ॥११३।। इय परिभाविय सम्म साहुणिपासे वयं पवन्ना सा । ठावियसुव्वयनामा पालइ तव-संजममसंगं ॥११४॥ सो वि हु तीए तणओ वढूइ पउमरहराइणो गेहे । सुयमाहप्पा रन्नो नया जओ सेसरायाणो ॥११५॥ तो से नमि ति नाम कयं तओ पंचधाइपरियरिओ। बढतो य कमेणं संजाओ अट्टवारिसिओ ॥११६॥ परिणयकलाकलावो संपत्तो जोव्वणं तओ पिउणा । कन्नाणं कारविओ करगहमट्टोत्तरसयस्स ॥११७॥ पउमरहो नमिकुमरं रज्जे ठविऊण गहियपव्वज्जो । उप्पन्नविमलनाणो विहुयमलो सिद्धिमणुपत्तो ॥११८॥ जाओ य नमी राया पयावपडिहयविवक्खसामंतो । एत्तो य मणिरहनिवो पावाओ तम्मि चेव दिणे ॥११॥ दट्ठो भुयगेण मओ चउत्थपुढवीए नारओ जाओ । चंदजसो नमिभाया ठविओ मंतीहिं तस्स पए ॥१२०॥ एत्थंतरम्मि सरिऊण विझवणमुन्नओ नमिनिवस्स । हत्थी भंजिउमालाणखंभमनिवारियप्पसरो ॥१२॥ डिंडीरपिंड-गोखीर-तारनीहार-हार-हरधवलो । भूवलयं भमिउं जे विनिग्गओ कित्तिपुंजो व्व ॥१२२॥ दिट्टो य चंदजससेवएहिं नयरंतिएण वच्चंतो। तो तेहिं बंधिऊणं नीओ नियरायनयरम्मि ॥१२३॥ तत्तो य चारपुरिसेहि साहियं नमिनिवस्स जह देव! तुह धवलपट्टहत्थी चिट्ठइ चंदजससंगहिओ ॥१२४।। ताहे नमिणा दूओ पहिओ चंदजसराइणो सिग्धं । जह एस धवलहत्थी वणम्मि जो पाविओ तुमए ॥१२५।। सो मज्झ संतिओ ता नरिंद ! पेसस तुमं ति तेणुत्तं । रयणाणि न कस्स वि संतियाणि ता तं न पेसेमि ॥१२६॥ निभच्छिऊण निस्सारिऊण मुक्को निवेण नमिदूओ । तेण वि सविसेसे साहियम्मि कुद्धो नमी राया ॥१२७।। चउरंगबलसमेओ चंदजसोवरि विणिग्गओ समरे । सो वि तमागच्छंतं सोतस्सम्मुहो चलिओ ॥१२८॥ अवसउणखलियमग्गो काऊणं नयररोहयं थको । नाउं वइयरमेयं च सुव्वयजा विचिंतेइ ॥१२९|| मा होउ जणस्स खओ मा हु वराया वयंतु नरयमिमे । तो उवसमामि दोन्नि वि गंतूणं तेसि पासम्मि ॥१३०॥ मोयाविऊण गुरुणिं पत्ता नमिरायसंतिए कडए । दिट्टो राया दिन्नं च तीए परमासणं रन्ना ॥१३॥ कहिओ नियवुत्तंतो परूविओ जिणवराण सद्धम्मो । नरयदुहाण निमित्तं च साहिओ तस्स संगामो ॥१३२।। अन्नं च केरिसो तुह संगामो जेट्टभाउणो सद्धिं ? । कहमिव भाया एसो ? सपच्चओ तीए सो सव्वो ।।१३३।। कहिओ सो वुत्तंतो तह वि हु अभिमाणओ न ओसरइ । ताहे खडकियाए पत्ता चंदजसपासम्मि ॥१३४।। तो रायपमुहनायरजणेण सहस त्ति पच्चभिन्नाया। अंतेउरियासत्थो पएसु पडिउं परुन्नो सो ॥१३५।। तत्तो निवेण नमिऊण तीए पयपंकयं तओ पुट्टा । अम्मो ! किमेरिसं ते कट्ठाणुट्टाणमायरियं ? ॥१३६॥ कहिओ य तीए नियओ पुरनिग्गमणाइवइयरो सम्वो । भणियं च तओ रन्ना सहोयरो कत्थ मे अज्जा ! ? ॥१३७॥ तीए भणियं एसो जेण तुमं वेढिओ नियबलेण । तं सोउ चंदजसो हरिसवमुन्भिन्नरोमंचो ॥१३॥ नीहरिओ नयराओ निम्भरमालिंगिओ सिणेहेण । दाऊण तस्स रज्जं वयं पवन्नो सयं परमं ॥१३९॥
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org