________________
१६१
२३. व्यसनशतजनकयुवत्यविश्वासवर्णनाधिकारे नूपुरपण्डिताख्यानकम् देवि चडाविऊणं मिठं आरोहयं च काऊणं । कारवइ छिन्नटंके तं करिवरमेगपाएण ॥९॥ तिक्खग्गअंकुसेणं मिंटेणं चोइओ करिवरिंदो । उक्खिवइ एगपायं तह बीयं तह य तइयं च॥९२।। जा तिहिं पएहि हत्थी आयासे संठिओ निराहारो । ता हाहारवसद्दो उच्छलिओ पउरलोगम्मि ||९३।। हा हा ! न जुत्तमेयं नरवइणो परवसं गहियसिक्खं । एरिसविन्नाणजुयं करिरयणं जं विणासेइ ॥१४॥ तो रन्ना जणवायं सुणिऊणं पभणिओ वरारोहो । ओयारि समत्थो विसमाओ गयं समपहम्मि ? ||९५॥ तेणुत्तं जइ अभयं देवीसहियम्स देसि मह देव ! । ता हं करेमि एयं पडिवन्नं राइणा तं पि ॥२६॥ तत्तो सणियं सणियं ओयरिए करिवरे समाइसइ । मह विसयं मोत्तूणं वच्चसु रे पाव ! अन्नत्थ ॥९७॥ सो सद्धिं देवीए वच्चन्तो अन्नया य संझाए । एगस्थ नयरपरिसरदेवउले जाव पासुत्तो ॥९८॥ ताव सहस त्ति चोरो आरक्खियतासिओ गहियदच्छो । तत्थ पविठ्ठो तं वेढिऊण ते वि हु ठिया बाहिं ॥९९|| चोरो वि अंधयारे पविसंतो तीए कह वि सो छित्तो । तप्फंसरायरंजियहियया देवी पयंपेइ ॥१०॥ को सि तुमं चोरो ह इय भणिया सा वि पभणए निहुयं । जइ इच्छसि मं भोत्तता तुह जीयं पयच्छेमि ॥२०१॥ नियजीयरक्खणकए पडिवन्नं तेण वयणमह सा वि । मोयावद तं दच्छं पावा मिठस्स उम्सीसे ॥१०२॥ अह निहणियदोसो वि हु तीए दोसं व पयडिओ सूरो । निययकरप्फंसेणं उज्जोयंतो भुवणवलयं ॥१०३॥ उदयगिरिं संपत्तो तत्तो आरक्खिया सलोत्तं तं । चोरो त्ति कलिय बंधंति जाव ता जंपए मिंटो ॥१०४॥ पहिओ हं न हु चोरो एसा मह भारिया गुरुसिणहा । पुच्छंति ते वि जुबई को भत्ता तुज्झ एयाण ? ।।१०५|| साहइ सा वि हु तेसिं मह भत्ता देवबंभणेहिं इमो । दिन्नो तो तं मोउं मिठो हियए विचिंतेइ ॥१०६॥ महिला मरणमयंडे महिला दुग्गेज्झमाणसपयारा । महिला कयंतकत्ती महिला मूलं परिभवाणं ॥१०७|| महिला दुहसयवाणी सम्भावविवज्जिया सया महिला । महिला नरयदुवारं गुणगिरिवज्जासणी महिला ॥१०८।। महिला निद्द यचित्ता उभडविसवल्लरी जए महिला । संतावजलणजालापरिभवतममंजरी महिला ॥१०९।। इय मिठो चितंतो सूलाए रोविओ निरवराहो । आरक्खिएहि तत्ता खणंतर तिव्ववियणाए ॥११०|| जाओ तिसाभिभूओ जा बंछइ पाणियं तहिं पाउं । ता गच्छंतं पेच्छइ सुदंसणं नाम वरसड्ड ॥१११॥ तो भणइ भो महायस ! पायसु सलिलं करेवि कारुन्न । सो पभणइ जइ सुमरसि जिणनवकारं महामंतं ॥११२।। तेणावि हु पडिबन्ने तिसाभिभूएण सेट्ठिणा दिन्नो । दुहतरुवणदावानलसरिसो परमेट्टिनवकारो ।।११३॥ सलिलं घंत्त सेट्टि आगच्छंतं चियाणि तत्तो । अहिययरं उग्घोसइ सलिलकए सद्धकयचित्तो ।।११४| एत्थंतरम्मि सहसा मिन्नो सूलाए सो तओ मरिउं । परमेट्ठिपहावेणं संजाओ वंतरी बलिओ ॥११५।। तयणंतरं च तेणं सन्नेझं सावयम्स जह विहियं । जह सा धम्मे ठविया सियालवेसेण बोहेउं ॥११६।। जह राया भेसविओ पुत्रुत्तं जह कलंकमवणीयं । वित्थरओ विन्नेयं सव्वं गंथंतराओ तहा ॥११७॥
॥नू पुरपण्डिताख्यानकं समाप्तम् ॥७१॥ इदानीं दत्तकदुहिताख्यानकमाख्यायते । तच्चेदम्
सलिल व्व निम्मलपया जंबुद्दीवो व्व वन्नियसवासा । अस्थि पुरी उज्जेणी मणोहरा मयणमुत्ति व्व ॥१॥ तीए राया रिउकरडिकरडनिद्दलणकेसरिकिसोरो। विष्फुरियवुद्धिविन्नाणविक्कमो विक्कमाइच्चो ॥२॥ कया वि हु रयणीए नयरीचरियावियाणणनिमित्तं । पावरियनीलपडओ अदिम्समाणो परिब्भमइ ॥३॥ पेच्छंती तिग-चच्चर-चउक्त-चउमुह-महापह-पहेसु । जणवइयरे नरिंदो वइससमेगं इमं नियह ॥४॥ कुलडाए काए] को वि हु करम्मि घेत्तण भन्नए सुहय !। किं कइया वि न दीससि ? तेणुत्तं सुयणु ! सममेयं ॥५॥
तीए भणियं चल्लसु गिहम्मि तं संपयं पि सो भणइ । तुह गेहे भत्तारो ता कह मे' कज्जसंसिद्धी ?॥६॥ १ ते २०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org