________________
१८०
आख्यानकणिकोशे
तण वितं रक्खर विइन्नमवरम्स मंसमेईए । एवं कयाणि तेणं महोवयाराणि सव्वाणि ||३४|| भायणसमए संभरइ ठकुरो तं मयूरमनियंतो । गविसावइ सव्वत्तो जा कत्थ वि सो न उवलद्धा ॥३५॥ दीणाराणं गंटीए संटियं दंसिगमट्टसयं । घोसावइ नियनयरे पडहयमेसो मयूरकए ॥३६॥ जो कहइ मयूरमुइ सो अभयं लहइ तह य दीणारे । पच्छा नाए काही दुसहं सारीरियं दंडं ॥३७|| इय सोऊणं ताप दासीए चिंतियं कयग्घाए । मह अन्नो वि हु होही भत्ता गिण्हामि ता दव्वं ॥३८॥ इय परिभाविय छित्तो पडहो पावाए जंपियमिमीए । मह सामि ! समुप्पन्नो दोहलओ मंसविसयम्मि ॥३९।। एएणमवरमंसं दाउमसत्तेण निद्दयमणेण । वारंतीए वराओ मंसकए मारिओ मोरो ॥४०॥ तेण वि अपरिक्खियकारण निग्विणसिरोमणिसमेण । तम्सेव अप्पणो खट्टिगम्स वझो समुवणीओ ॥४१॥ तेणुत्तं भद्द ! मए तुमं पि मरणाओ मोइओ आसि । ता मुयमु ममं एत्तो वि जामि, देसंतरं दूरे ॥४२॥ तेणुत्तं जुत्तमिमं परमेसो मित्त ? ठक्कुरो दुट्टो । तुमए पुण अवरद्धं गरुयं ता कह मुयामि अहं ? ॥४३॥ 'चिंतियमिमेण दटुं माहप्पमिमाण ताण सव्वाण । उत्तममिन्हि सेवे धि द्धी ! नीयम्स पयईए ॥४४॥
त्यं जं तं पि ह एगपए चिय कहं पिहु पलाणं ? | जइ वा नीयम्स कयं छार हुणियं जओ भणियं ।।४५|| उवयारसहम्सेण वि तिन्नि न घेप्पंति तिहुयण सयले । वेसा अविवेयपहू दुजणलोओ तह च्चेव ।।४६।। सो वि हु समप्पिऊणं मऊरमाभासियं नियं सामि । मणयं सलज्जयियं सत्थि ति भणित्तु निक्खंतो ॥४७॥ गच्छंतो संपत्तो रयणउरं तत्थ रयणरहराया। तम्स सुओ कणगरहो तं पासिय भणइ दियपुत्तो ॥४८॥ अयं माहणपुत्तो तुमं पि गुणगेह ! रायपुत्तो सि । जइ भणसि तुज्झ पासे अच्छामि अहं कुमारो वि ॥४९॥ इमिणा पुरोहियपए पओयणं मह पुरा भवइ तम्हा । सम्माणदाणपुब्वयमहमेयं संगहिम्सामि ॥५०॥
परिभाविऊणमेयं पभणइ तं भह ! मझ पासम्मि । अच्छगु तं मह मित्तो तुह सचमहं भलिम्सामि ॥५१॥ भणियं च--
पाऊण पाणियं सरवराओ पिट्टि न देइ सिहिडिंभो। होही जाण कलाओ पयइ च्चिय साहए ताण ||५२।। इय सो सहरिसमच्छइ पेच्छइ तत्थ य पहाणसेट्टि सुयं । अणुदिणमेव मणोरहनामं तं कुणइ नियमित्तं ॥५३।। अवरा वि पिंडवासे गुणगेहं नाम निग्गया वेसा । नामेण रइविलासा संगहिया सा वि घरवासे ॥५४॥ एवं सो लिहि वि समं परोप्परं वड्डमाणपणयगुणो । चिट्टइ निव्वुयहियओ सुमरंतो जणयहियवयणं ॥५५॥ अह अन्नया य हेडा उडेहि देसंतराओ दो तुरया । सव्वंगलक्खणजुया समप्पिया पुहइवालम्स ॥५६॥ आरूढा तेसु कुमार-माहणा जाव वाहिडं लग्गा । कटुंताण वि ताणं ते चलिया काणणाभिमुहं ॥५७|| नायमिमे जह विवरीयसिक्खगा तयणु आंबलीहेट्टा । गच्छंतेण दिएणं गहियं आंबलगतिगमेयं ॥५८|| गुरुणो रुक्खाओ तयं नाणाइतिगं व पुन्नवंतेण । भवतण्हाहरणखमं परिणाममुहं च संपत्तं ॥५९॥ तो खित्ता दुजणयं भवकतारं व राग-दोसेहिं । अबसेहिं तेहिं तुरएहऽमाणुसं निजलमरन्नं ॥६॥ तो कणगरह कुमारा बाहें तण्हाए पीडिआ संतो । भणइ कुओ वि हु आणहि पाणियं जति मह पाणा ॥६॥ धीरो होसु त्ति पयंपिऊण जा तम्मि जोयइ जलं सो । ताव न पत्तं कहमवि ता दिन्नं आंबलगमेगं ॥६२॥ आसायइ जाव तयं ता अमयकला वियंभिया कंठे । एवं बीयं तइयं तो पत्तो चेयणं कुमरो ॥६३॥
मणयं वीसत्थमणा तम्मि अरन्नम्मि जाव चिट्ठति । ता भोयण-पाणजुयं संपत्तं रायसेन्नमवि ॥६४॥ जओ
आवइगओ वि नित्थरइ आवयं तरह जलहिपडिओ वि । रणसंकडे वि जीवइ जीवो अणुकुलकम्मवसा ॥६॥ संपत्ता नियनयरे कमेण नियनियपएस संठविया । जणयाइएहिं सव्वे संपत्ता सगुणमाहप्पं ॥६६॥ इय सव्वाण वि तेसि सिणेहसाराणमइवयइ कालो । जम्हा पवढमाणा परिणाममुहा सुयणमेत्ती ॥६७॥
१. व्यमिमिणा दटुं२० ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org