Akhyanakmanikosha

SR No.: 016006
Original Sutra Author: Nemichandrasuri
Author: Punyavijay, Dalsukh Malvania, Vasudev S Agarwal
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Publication Year: 2005
Total Pages: 504
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Dictionary & Story
File Size: 13 MB

Page 259

आख्यानकमणिकोशे
आगच्छ जह तुझ वि दंसेमो जिणहरम्मि अरहंतं । सम्वेहिं तओ दिन्नो जयवाओ मुणिवरिंदम्स ॥२६॥ विप्पण वि निययपइन्नपालणुज्जुत्तमाणसेण तओ। भणियमहं तुम्हाणं सिम्सो ता देह मे दिवं ॥२७॥ तो दिविवाओ मुर्णिदेण सिद्धमेणो पसत्थदिवसम्मि । जाओ य सयलसिद्धंतपारगामी महासत्तो ॥२८॥ बहुगुणगगपरिकलिओ ठविओ सो नियपयम्मि सूरीहिं । विहरइ वीरजिणेसरविसिट्टतित्थं पभावतो ॥२५॥ उज्जगोप पुगए कमेग पत्ता महीप विहरंता । निमुणइ जणाक्वायं पाययसिद्धंतविसयन्मि ॥३०॥ मेले ऊणं संघ कयंजली मुणिवई भणइ एवं । जइ आएसं संघो मह वियरइ विरइयपसाओ ॥३१।। सिद्धतं सव्वं पि हु करेमि भासाए सक याप अहं । सोऊण तयं संघो वि एवमुल्लवि उमारद्धो ॥३२॥ दूरे ता भणियव्वं एसा चिंता वि जुञ्जइ न तुम्ह । जम्हा चिंतियमेत्ते वि जायए गरुयपच्छित्तं ॥३३॥ तो सिद्धमेणसूर्ग पयंपए मज्झ चरिमपच्छित्तं । संपइ संपन्नमिमं पुण न हु मह वट्टए इण्हि ॥३४॥ ता काऊण पसायं संघो मह देउ चरिमपच्छित्तं । तम्मऽभासाओ जेण मज्म संजायए सुद्धी ॥३५॥ तं पुण बारसवासप्पमाणमवत्तलिंगधारीहिं । पायच्छित्तं किज्जइ संजाए एरिसे पावे ॥३६॥ अणुजाणिओ समाणो संघेणं सिद्धसेणमुणिनाहो । अव्वत्तलिंगधारी होउ तं चरिउमारद्ध। ॥३७॥ चिंतइ य महीवीढे परिभमंतो पसंत-थिरचित्तो । ते धन्ना मुणिवसभा सलाहणिज्जा तिहुयगम्मि ॥३८॥ जायं चुक्कक्खलियं न जेसि कइया वि एरिससरूवं । अक्खंड चरणपरिणामसुंदरा ते जयंतु जए ।। ३९ ।। इय एरिसमुहभावगपडिह्यपावस्स तम्स वरिसाणि । बारस जाव अईयाणि ताव पत्तो अवंतीए ॥४०॥ सो तत्थ कुडंगेसरदेवम्स मढम्मि संठिओ मइमं । संथुणइ न तं देवं इय नाउँनयरिलोएण ॥४१॥ . विन्नत्तं नरवइणो देव ! कुडंगेसरम्स देवम्स । चिठ्ठइ मढम्मि अव्वत्तलिंगिओ थुणइ न हु देवं ॥४२॥ तं सोउ नरनाहो संपत्तो तत्थ तं पयंपेइ । को सि तुमं ? सो वि हु भणइ धम्भिओ हमिह संपत्तो ।।४३।। तो भणइ निवो किं न हु देवमिमं थुणसि ? भणइ पुण सो वि। एस न सहिडं सक्कइ मझ थुई भणइ तयणु नियो ।।४४|| एयं चिय पेच्छामो कुणसु थुइं कोउयं जओ अम्ह । इह होउ अम्ह दंसणपभावणा इय विचिते ॥४५॥ तेणुत्तमिमं गोसे कायव्वं तयणु बीयदिवसम्मि । निवपजंतो लोगो संपत्तो तम्मि देवउले ॥४६॥ तो सिद्धसेणसूरी सुइभूओ सुमरिऊग जिणनाहं । बत्तीसाहिं बत्तीसियाहिं थोउं समारद्धो ॥४७॥ ओहिन्नाणण वियाणिऊण जिणपवयणुन्नइनिमित्तं । सासणदेवी जिणसासणम्स भत्ता समगुपत्ता ॥४८॥ एत्थंतरम्मि सिरकमलमज्झभागाओ तम्स देवस्स । पासजिणेसरपडिमा सहसा निस्सरिउमारद्धा ॥४६॥ उवसंत-कंतरूवा अंते वतीसियाण सव्वाण । नीहरिया सव्वा वि हु सच्चविया राय-लोएहिं ॥५०॥ दटळूण पवयणुन्नइमेरिसमच्छरियभृयमच्चत्थं । पडिबुद्धो पउरजगो तित्थस्स पभावणा जाया ॥५१॥
॥ श्रीसिद्धसेनाख्यानकं समाप्तम् ॥५७॥ इदानीं मल्लवाद्याख्यानकं कथ्यते । यथा--
सरसप्पवालकलिए अमियावासे महाअरन्ने व । रयणायरे व्व भरुयच्छपट्टणे निवसए सूरी ॥१॥ नामेण जिणाणंदो बुद्धाणंदाभिहाणभिक्खू वि । निवपज्जंतो वाओ परोप्परं तेहिं पारद्धो ॥२॥ जो हारइ सो नियमा नयरं परिहरइ विरइया तेहिं । दोहिं वि इमा पइन्ना संजाए तयणु वायम्मि ॥३॥ भवियन्वयावसेणं विणिजिओ भिक्खुणा मुणिवरिंदो । नीहरिऊण ससंघो समागओ वलहिनयरीए ॥४॥ फव्वइया सूरिससा दुल्लहएवी समं तिहिं सुएहिं । अजियजस-जक्ख-मल्लाभिहेहिं सुविसुद्धबुद्धीहिं ॥५॥ समहिज्जियमुत्तत्था तिन्नि वि जाया विसेसओ मल्लो । मोत्तणं पुव्वगयं तह नयचकं समग्गं पि ॥६॥ बारसअरयपमाणं रइयं पुवाओ तं समुद्धरियं । अरयाणं पत्तेयं पारंभे तह य पजते ॥७॥ कीरइ जिणाण पूया महापयत्तेण इयरहा विग्धं । संजायइ क्वखाणे पढणम्मि य सयलसंघम्स ॥८॥