________________
१२७
१२. जिनागमश्रवणफलाधिकार रौहिणेयकास्यानकम् जाव णमेयइ वेयइ एस जिओ ताव बंधओ भणिओ। तो संवरपयबुद्धो काउम्सग्गे ठिओ भयवं ॥३५॥
तो रुहिरगंधसंपत्तवज्जतुंडप्पिपीलियाहिं सो । खजंतो सुपसंतो थिरचित्तो चालणि व्व कओ ॥३६॥ भणियं च
जो तिहिं परहि धम्म समभिगओ संजमं समभिरुढो । उवसम-विवेग-संवर चिलाइपुत्तं नमसामि ॥३७|| अहिसरिया पाएहिं सोणियगंधेण जम्स कीडीओ । खायंति उत्तमंगं तं दुक्करकारयं वंद ॥३८॥ धीरो चिलाइपुत्तो मुयंगलीयाहिं चालणि व्व कओ। जो तह वि खत्रमाणो पडिवन्नो उत्तमं अर्द्धं ॥३९॥ अड्डाइजेहिं राइदिएहिं पत्तं चिलाइपुत्तेणं । देविंदामरभवणं अच्छरगणसंकुलं रम्मं ॥४०॥ आगमवयणं सोच्चा जह संबुद्धो इमो महासत्तो। तह अन्नो वि हु बुज्झइ तो सोयव्वं सया वि इमं ॥४१॥
॥ चिलातीपुत्राख्यानकं समाप्तम् ।।३७॥ अधुना रौहिणेयकाख्यानकमारभ्यते । तच्चेदम्
सिरिरायगिहे रिउकरिवियारणो सेणिओ नरवरिंदो । बंधुरबुद्धिसमिद्धो अभयकुमारो सुओ तम्स ॥१॥ तत्थ य वेभारगिरिंदगुरुगुहारोहगूढकयवासो । लोहकरबुराभिहाणो निवसइ चोरो महाकूरो ॥२॥ अवहरिय धणं लोयाण मुत्त-मत्त-प्पमत्तचित्ताण । उच जइ परदारे भक्खइ मंसं महुँ पियइ ॥३॥ सोहाग-रुव-मुंदेरमंदिरं रोहिणी पिया तम्स । ताण युओ रोहिणओ गुणेहिं अहियं जणेरसमो ॥४॥ नियमरणकालसमए भणिओ लोहक्खुरेण सो एवं । जंपेमि किंचि' जइ कुणसि वुत्तयं जाय ! मज्झ तुमं ॥५॥ तो रोहिणओ पणमिय पयंपए भणमु ताय ! भणियव्वं । तेणुत्तं मिच्छाए बलियत्तं चोरियामम्मं ॥६॥ अवरं च एस सुरवरनमंसिओ जो जिणो महावीरो । वयणं पि तस्स मा सुणतु महसि जइ संपयं विउलं ॥७॥ एवमणुसासिऊणं पुत्तं पंचत्तमुवगओ चोरो । रोहिणओ वि हु सविसेसचोरियं कुणइ जणयाओ ॥८॥ अह अन्नया य भुवणत्तएण पणमिजमाणकमकमलो । गुणसिलयचेइयम्मी वीरजिणिदो समोसरिओ ॥९॥ रोहिणओ वि हु दटटण जिणवरं नियमणे वियप्पेड़ । जइ वीरजिणभासेण जामि ता होइ धम्मसुई ॥१०॥ जायइ जणयस्साऽऽणाभंगो मग्गो वि नत्थि पुण अवरो। ता एस वन्ध-दुत्तडिनाओ जाओ ममेयाणि ॥११॥ ता वच्चामि पिहेऊण कन्नजुयलं करंगुलिजुएण । इय चिंतिउं तहेव य काउं निच्चं पुरं वयइ ॥१२॥ अह अन्नया य वेगेण गच्छमाणम्स समवसरणंते । तम्स सुनिट टुरपयपडणभावओ कंटओ भग्गो ॥१३॥ तेणाणुद्धरिएणं न तरह गंतुं पयं पि रोहिणओ। अह उद्धरह तओ जिणवयणं सवणोयरं विसइ ॥१४|| जा एगसवणविवराओ अंगुलिं कडि तनुद्ध रइ । ता जिणवीरपरुवियसुरम्सरुवं सुयं तेण ॥१५॥ अणमिसनयणा मणकजसाणा पुप्फदामअमिलाणा । चउरंगुलेण भूमिं न छिवंति मुरा जिणा विति ॥१६॥ जिणभणियसुरसरूवं परिभावितो मणम्मि संचलिओ । मुसिऊण पुरं पुणरवि समागओ नियगुहागह ॥१७॥ एवं मुसिज्जमाणे नयरे अग्गेसरा नरा मिलिउं । पणमित्तु निवं आवद्ध करयला विन्नवंति इमं ॥१८॥ देव ! अणाहं व सया मुसिज्जए तुम्ह संतियं नयरं । ता तह करे जह सुत्थिया वयं तुह कमे नमिमी ॥१९॥ तं निमुणिऊण दट्ठोट्ट-भिउडिभासुरनिडालबट्टेण | आरक्खिओ सकोवेण राइणा जंपिओ एवं ॥२०॥ रे पाव : किं न नयरं पि रक्खिडं तरसि तक्करेहितो ? । एवं वुत्तो सो नरवरिंदमुल्लविउमारद्धो ॥२१॥ देव ! पयंडो चोरो निमुओ पुरजणपरंपराए मए । रोहिणओ नामेणं न उणो दिट्ठीए सच्चविओ ॥२२॥ तम्सावलोयणत्थं नियकरयलकलिय दीविओ देव ! नयरे परिन्भमंतो कत्थइ पेच्छामि अन्वत्तं ॥२३॥ जा तम्स धरणकज्जे सज्जीहया वयं पयट्टामो। मग्गेण ताव चोरो विज्जुक्वित्तेहिं करणेहिं ॥२४॥
१. किं पि जइ-२०।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org