Akhyanakmanikosha

SR No.: 016006
Original Sutra Author: Nemichandrasuri
Author: Punyavijay, Dalsukh Malvania, Vasudev S Agarwal
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Publication Year: 2005
Total Pages: 504
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Dictionary & Story
File Size: 13 MB

Page 189

१०२
आख्यानकमणिकोशे
तेण वियाणमि तयं तो भणियं सेट्टिणा तुम बच्छे ! । भिक्खय राणं दाणं वियरसु मा सो वि कइया वि॥८७।। महिमंडलं भगतो आगच्छइ सा पयंपए एवं । एत्तो य दुवालसवच्छरम्मि भवियवयवसेण ॥८८|| दिसिमोहिओ समाणो संपत्तो तत्थ अद्दयमुणिदो । परियाणिओ य तीए तओ इमं भणिउमाढत्ता ।।८९॥ हा नाह ! ममं मोत्तं दुहियं तं कत्थ एत्तियं कालं ?। परिभमिओ मणवल्लह ! मझ मणं तं हरेऊण ॥१०॥ पियवरणदिणप्पभिई, संजाओ जाव एत्तियं कालं । मणयं पि न मज्झ मणे मणोरहो वि य वरे अवरे ॥९१।। ता सामि ! मयणमग्गणजलणेणुत्तावियं मह सरीरं । इण्हि तु निययसंगमसीयलसलिलेण निव्ववसु ॥९२॥ सोऊण तयं सेट्ठी समागओ नरवई वि वाहरिओ। पणमिय मुणिकमकमलं भणियमिणं तो नरिंदेण ॥९३|| सुपुरिस ! भणिया वि इमा न कुणइ सुविणे वि अवरपरिणयणं । जंपइ एरिसवयणं न मणं मह रमइ अन्नत्थ ॥१४॥ भणइ य मज्झ सरीरे लग्गइ सो सिरिसकुसुमसुकुमालो । अहवा पज्जलियकरालजालमाला चियाजलणो ॥१५॥ तो पडिवजन संपइ पाणिग्गणं इमाए अणुकंपं । काऊग तओ अद्दयमुणीसरी चिंतए एवं ॥९६॥ एयं तं भोगफलं समागयं देवयाए जं कहियं । ता एयम्स न नासो जायइ एवं विचिते ॥१७॥ तेसिं च निबंधेणं परिणीया तेण तयणु तीए समं । पंचप्पयारविसए विलसइ अह अन्नसमयम्मि ॥९८॥ संजाओ से पुत्तो पढिओ जाव कइवि वरिसाइं। तो तेण इमा भणिया तुह एस दुइज्जओ होही ॥१९॥ पव्वज्जामि अहं तो तज्जाया जायजाणणनिमित्तं । चत्तं गहाय कत्ति उमारद्धा तो सुएण इमं ॥१०॥ भणिया कि अंब ! इमं इयरमहेलाण उचियमायरसि । तो सा जंपइ पुत्तय ! पइपरिचत्ताण जुत्तमिमं ॥१०॥ कि अंब ! इमममंगलरुवं जंपसि जियंतए ताए । भणिए सुएण जंपइ तज्जणणी जाय ! तुह जणओ ॥१०२।। पव्वइउमणो पुत्तो वि भणइ तमहं धरामि बंधेउं । तो जणणिकरयलाओ चत्तं घेत्तण नियजणओ॥१०३॥ चरणेसु चत्ततंतू हि बंधिउं तो पयंपिया जणणी । वीसत्था अंब ! तुम चिट्ठसु बद्धो मए ताओ ॥१०४॥ गच्छिस्सइ न हु कत्थइ तो तस्स सुणित्तु मम्मणुल्लावे। गाढं बद्धो अद्दयकुमरो नवनेहनिगडेहिं ॥१०॥ चिंतइ य पेच्छ एयस्स [बालयस्स] वि सिणेहआसंघो । ता जत्तियतंतूहिं बद्धो हं तत्तिए वरिसे ॥१०६॥ चिट्टामि तओ गणिया बारस ते तंतुणो तयणु सो वि । वरिसाइं ठिओ बारस उवभुंजतो विविहविसए ॥१०७॥ तत्तोऽइकतेमुं वरिसेसु दुवालसेसु रयणीए । चरिमपहरम्मि चिंता जाया एयारिसा तस्स ॥१०८॥ पेच्छ जहा विसयासापिवासिएणं मए महापावं । विहियं जं घेत्तृणं विराहियं सत्चविरइवयं ॥१०९॥ पूव्वभवे दुञ्चितियमेत्तेण अहं अणज्जदेसेसु । संजाओ इण्हिं पुण वयभंगे कत्थ गच्छिस्सं ? ॥११०॥ परियाणियपरमत्थेण जं मए विहियमेरिसमजुत्तं । तं नृणं भमियव्वं भीमम्मि भवाडवीमझे ॥११॥ ता इण्हि चिय अज्ज वि करेमि अइदुक्करं तवच्चरणं । जम्हा सिद्धंतवियाणएहिं भणियं इमं वयणं ।।११२॥ पच्छा वि ते पयाया खिप्पं गच्छंति अमरभवणाई। जेसिं पिओ तवो संजमो य खंती य बंभचेरं च ॥११३। तत्तो पभायसमए संभासिय पणइणिं गहियचरणो । नीहरिओ नियभवणाओ पत्थिओ रायगिहनयरे ॥११४॥ तत्ता तयंतराले सामंतसयाणि जाणि पंच तया । तस्सेव रक्खणकए तज्जणएणं निउत्ताणि ॥११॥ दिहाणि अडविमझे धाडी[ए] कुणंतयाणि नियविति । ताणऽवि तं परियाणिय पणाम पुलं पयंपंति ॥११६॥ सामि ! जया इह तुम्भे अम्हे वंचिय समागया तइया । तुम्ह गवेसणकज्जे एत्तियभूमिं वयं पत्ता ॥११॥ तुम्ह पउत्ती लद्धा न हु कत्थ वि ता कहं अकयकज्जा । रन्नो नियमुहमम्हे दंसिस्सामो ? ति लज्जाए ॥११॥ न गया रायसमीवं अनिव्वहंता इहाडईमज्झे । धाडि पाडिय नियपाणवत्तणं सामि ! कप्पेमो ॥११९॥ तो भयवया पयंपियमेयं भो भो ! महन्नवजलम्मि । गलियरयणं व दुलहं मणुयत्तं पाविऊण तओ ॥१२०॥ काययो बुद्धिमया धम्मम्मि य होइ उज्जम्मो नियमा । ता परिहरिय पमायं उज्जमह जिणिंदधम्मम्मि ॥१२१॥ तो तेहिं बद्धकरयलकोसेहिं पयंपियं जहा भयवं!। जइ अस्थि जोग्गया ता अम्हाणं देहि पव्वजं ॥१२२॥