________________
५. भावनास्वरूपवर्णनाधिकारे इलापुत्राख्यानकम्
जणएण जणविरुद्ध अकज्जमवि ववसियं मह निमित्तं । तं पिन जायं तम्हा धिरत्थु विवरीयमयणस्स ॥६४|| जओ---
साहीणं मौत्तणं जं जं जणगरहणिज्जमहियं च । तं तं महइ वराओ दुरन्तयमयणवसवत्ती ॥६५॥ भणियं च
पेरिज्जंतो पुवक्किएहिं कम्मेहिं कहमवि वराओ । सुहमिच्छंतो दुल्लहजणाणुराए जणो पडइ ॥६६।। अन्नं च--
सच्छंदपयपहाविरदुल्लहलंभं जणं विमम्गंतो । आयासपएहिं भमंतहियय ! कइया वि भजिहिसि ॥६७॥ एगत्तो गुरुआणा अलंघणिज्जा कुलं च ससिविमलं । एत्तो य अपडियारो मणभवणं दहइ मयणग्गी ॥६॥
ता किं वयामि देसं ? किं वा पाणे चयामि पावो हं ? अहव मणवल्लहाए मिलामि जे होइ तं होउ ॥६९|| जओ---
नासइ कुलाहिमाणो लज्जा परिगलइ पोरिसं पडइ । दूरे गुरूण सेवा नारीवसयाण भणियं च ॥७०॥ ताव फुरइ वेरग्गु चित्ति कुललज्ज वि तावहिं, ताव अकजह तणिय संक गुरुयणभउ तावहिं । तार्विदियई वसाई जसह सिरि हायइ तावहिं, रमणिहि मणमोहिणिहि वसउ नरु होइ न जावहिं ॥७१॥ सुकयत्थु वियक्खणु सो सुहिउ, सुगइमग्गि सो संघडिउ । परमोहणमूलियसरिसियह जो बालियहं न पिडि पडिउ ||७२॥ सो जणओ सा माया ते मित्ता तारिसो सयणवग्गो । एगपए च्चिय चत्तं अहह ! महामोहमाहप्पं ।।७३।। इय सो मिलिओ नडपेडयम्स जाणियकलाकलाओ वि । चउवेयपारगो माहणो व्व मायंगगेहम्मि ||७४॥ भणिओ समुच्छुगेणं सप्पणयं तेण लंखियाजणओ। देसु मम ताय ! धूयं, जमिमीए विणा न सक्केमि ||७५॥ तेणुत्तं वच्छ ! तुम असिक्खिओ सिक्खिया य मह धूया । अणुरूवो संजोओ न होइ ता सिक्ख विन्नाणं ॥७६॥ तो सो तह त्ति पडिवजिऊण तप्पभिइ सिक्खिउं लग्गो । अहवा वि किं न ववसइ ? किं न कुणइ लोहवसवत्ती ? |७७॥ तो सो मइपगरिसओ नच्चण-गंधव्वकरणपमुहासु । सवेसिमुवरिवत्ती संजाओ नाडयकलासु ॥७॥ पुणरवि जणएणुत्तं सिक्खं पयडेसु विढवसु सुवन्नं । जेण महाभूईए करेमि वच्छस्स वीवाहं ॥७९॥ विनायडम्मि नयरे. नडपेच्छं मग्गिओ महाराया। निहओ य रंगभूमीए गरुयवंसो तयग्गम्मि ॥८॥ फलिहम्मि उभयपासेसु कीलया तत्थ सो समारूढो । परिहियसछिद्ददोरुमयपाउओ वंससिहरम्मि ॥८॥ दाऊण खग्गखेडयविहत्थहत्थो विसिट्टकरणाई । पुरओमुहाई पच्छामुहाईपि हुसत्त सत्त तओ ।।८२॥ कीलेसु पाउयाओ खिविउं उद्धट्ठिओ निरुव्विग्गो । जा चिट्ठइ ता लोओ रंजियहियओ भणइ एवं ।।८३।। अहह ! महच्छरियमहो ! इमम्स नीसेसनडसिरोमणिणो । जो एरिसम्मि दुग्गे आयासे कुणइ करणाणि ||८४॥ ता जइ राया वियरइ पढमं किं पि हु इमस्स ता अम्हे । कुणिमो ईसरमेयं विभवपयाणेण किं बहुणा ? ॥८५|| राया उलंखियाए रूवाइगुणेहिं अक्खिवियहियओ। एईए इमो भत्ता पडिऊणं कहवि जइ मरइ ।।८६|| ता एसा मम भज्जा पाणपिया हवद इय विचिंतंतो। भणइ मए सच्चवियं न सम्ममेयम्स विन्नाणं ।।८७|| ता पुणरवि मह दंसउ एयं चिय पत्थुयं सविन्नाणं । इय भणिए नरवडणा दकम्वत्तणओ जणसमक्खं ॥८८|| किल सिक्खियस्स न हु किं पि दुक्करं तेग बद्धलक्खेग । लहुमेव वंससिहरे कयाणि पुण सत्त करणाणि ||८९॥ जा पुणरवि मज्झत्थो नरनाहो नो पयंपए कि पि । पुणरुत्तमवुत्तेण वि कयाणि तावंति करणाणि ॥९॥ एत्थंतरम्मि निवइम्मि तम्मि दिट्टम्मि दाणनिरवेक्खे । अहह ! अजुत्तमजुत्तं जणेण हाहारवो विहिओ ॥९१।। राया विलंखियाए अणुरत्तो लक्खिओ वियड्वेण । उवरिट्टिएण तेण वि तह चेव इलाए पुत्तेण ।।१२।।
१. संजोगो २०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org