Akhyanakmanikosha

SR No.: 016006
Original Sutra Author: Nemichandrasuri
Author: Punyavijay, Dalsukh Malvania, Vasudev S Agarwal
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Publication Year: 2005
Total Pages: 504
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Dictionary & Story
File Size: 13 MB

Page 162

४. तपोमाहात्म्यवर्णनाधिकारे रुक्मिणी-मध्याख्यानके
सिवचंदाए अंगुभवम्स कुमरम्स विजयसेणस्स । लहुभइणी जंबबई जंबूणयकंततणुछाया ॥११२।। रू वेण कामघरिणी ससिवयणा सुरतरंगिणीतीरे । सविलासं कीलंती कन्ह ! मए तत्थ सा दिट्टा ॥११३।। तव्वयणाणंतरमेव विण्हुणा सा वि तत्थ आणीया । निजिणिउं जणओ वि हु तीपणाहिट्टिणा तत्तो ॥११४॥ आणेउं उवणीओ हरिणो चरणारविंदजुयलपुरो । तो तेण वासुदेवो विवाहिओ निययधूयाए ॥११५॥ मुणिवरवयणायन्नणविवेयविप्फुरियमणपरीणामो। निक्खंतो जंबवईजणओ संजायसंवेगो ॥११६॥ गिरिनयराओ अह अन्नया य देवीए सच्चभामाए । पाहुणओ संपत्तो भाया दुजोहणो नाम ॥११७॥ परिहासेणं भणियं तीए वीवाहिओ भवसु भाया । जइ होज मज्झ पुत्तो भणिओ तो रुप्पिणीए वि ॥११८॥ जइ मह होही कुमरो तुह कुमरी ता करिज वीवाहं । इय ताण भणंतीणं ओहिन्नाणी मुणी एगो ॥११९॥ भिक्खट्ठा संपत्तो दाउं तस्सेसणीयमाहारं । तो रुप्पिणीए पुट्ठो भयवं ! मह होहिही पुत्तो ? ॥१२०॥ होहि त्ति जंपमाणो सच्चाए तमेव पुच्छिओ साहू । भणिऊण एगवयणं मुणी गओ नीहरेऊण ॥१२॥ अह रुप्पिणि-सच्चाणं जाओ दोण्हं पि सुयविसंवाओ । दोन्नि वि भणंति मुणिपुंगवेण मह अक्खिओ पुत्तो ॥१२२।। तो भणइ सच्चभामा जीए सुओ तं पमोत्तुमियरीए । केसेहि दन्भकजं कायव्वं कुमरवीवाहे ॥१२३|| तो सरिखणो वि जाया हरि-बल-दज्जोहणा इहं अत्थे । अह अन्नया तमिस्साए रुप्पिणी सुविणयं नियइ ॥१२४॥ सुसिणिद्धदुद्धधाराधवलं वसहं मुहम्मि पविसंतं । तो तीए वासुदेवस्स अक्खियं तयणु तेणावि ॥१२५॥ हक्कारिउं सविणयं सम्माणिय सुविणपाढगा पुट्टा । कहियं तेहिं पि जहा तुज्झ समाणो सुओ होही ॥१२६।। गन्भम्मि समुप्पन्नो महुअमरो चविय सुक्ककप्पाओ। तो रुप्पिणीए गम्भो वद्धइ सद्धिं पमोएण ॥१२७॥ तत्तो पसत्थदिवसम्मि पसविया पुत्तमुत्तमं देवी । विष्फुरियनियसरीरप्पहाए अवहरियतमपसरं ॥१२८॥ गंतूण तओ परिचारियाए अत्थाणमंडवे विण्हू । वद्धाविओ तओ तेण तीए दिन्नं नियाभरणं ॥१२९।। उठेऊणं सयमेव नरवई सूइमंदिरे गंतुं । उवविट्ठो तो दासी काऊणं करयले कुमरं ॥१३०॥ तणुकिरणपसरपडिहयदिणेसरं दसए नरिंदस्स । सव्वंगं पि हु सिरिवच्छलंछणो जाव तं नियइ ॥१३१॥ ता धूमकेउजक्खेण पुव्ववइराओ आसुरुत्तेण । कण्हपुरओ वि हरिओ रयणनिहाणं व रोरस्स ॥१३२॥ नीओ य विजयभूधरउत्तरओ भूयरमणवणगहणे । तत्तो टंकसिलायलसमीवमासाइउं कुद्धो ॥१३३॥ चिंतइ किं एत्थ सिलायलम्मि अप्फालिऊण निहणेमि ? । अहवा करवत्तेणं कप्परिऊणं विणासेमि ? ॥१३४॥ किंवा भूयाण बलिं देमि करेऊण खंडखंडाई?। अहवा किमप्पदुक्खेण मारिएणं इमेणं मे ? ॥१३५॥ ता इहई चिय एसो मेल्लिज्जउ जह छुहाकिलिस्सन्तो। खित्तो मच्छो व्व थले तल्लोवेल्लिं करेमाणो ॥१३६॥ सकरुणसरं रुयंतो खरकिरणकरहिं तापिओ संतो। सिग्धं पि जह विलिज्जइ जलणे नवणीयपिंडो व्व ॥१३७|| तो तं मोत्तण सिलायलम्मि देवो गओ इओ तत्थ । तं पेक्खिडं च उग्गयदिणेसरे खेयराण जुयं ।।१३८॥ हुयवहजालपुराओ खयरिंदो कालसंवरो नाम । खयरी विकणयमाला संपत्ता तं सिलुद्देसं ॥१३९॥ पेच्छइ य रयणपुंजं व तणुपहापडलपूरियदियंतं । तं दठूणं खयरो अवयरिऊणं विमाणाओ ॥१४०॥ हरिसियहियओ दोहिं वि करेहिं घेत्तण तं समप्येइ । नियपणइणीए संजायहरिसपरिपूरियंगीए ॥१४१।। तत्तो आरुहियरणन्तकणयघंटालिडंबरविमाणं । पत्ताणि ताणि गयणेण मेहकुंडम्मि नियनयरे ॥१४२।। तत्तो सोहणदिवसे भोयावेऊण परियणमसेसं । पज्जुन्नो से नामं विहियं विजाहरिदेण ॥१४॥ तो रुप्पिणीए तणओ जणेरजणणीए खेयराण मणं । आणंदंतो वद्धइ सियपक्खे बालचंदो व्व ॥१४४॥ एत्तो य रुप्पिणी तणयहरणगुरुसोयपूरियसरीरा । मुच्छामीलियनयणा झड ति महिमंडले पडिया ॥१४५॥ मिउ-सीयपवणवीयणयवीइया सिसिरनीरसित्तंगी। कहकहमवि पावेऊण चेयणं पलवइ सकरुणा ॥१४६॥ हा हा हयास ! निक्करुण ! दिव्व ! दाऊण पुत्तरयणं मे । कं अवराहं सरिऊण मज्झ हरियं ? तए कहसु ॥१४७॥ हा पुत्त ! मंदपुन्नाए पालिओ एक्कमेव न हु दिवसं । न हु धरिउं उच्छंगम्मि कारिओ निययथणपाणं ॥१४८॥