________________
३. शोलमाहात्म्यवर्णनाधिकारे रोहिण्याख्यानकम् जह रोहिणीए हरियं मज्झ मणं तयणु भणइ रइकेली । रत्ता व विरत्ता व त्ति तीए कि लक्वियं हिययं ? ॥१८॥ जओ भणियं
चलह तहेव वियंभइ महुरं आलवइ भंजए अंगं । केसकलावं विहुणइ पुलइज्जइ डसइ अहरं च ॥४९।। तोडेइ अंगलीओ तहेव पयडेइ नाभिकमलं च । सवियार-सहरिसुप्फुल्ललोयणा विहसिरी नियइ ।॥५०॥ पीडइ नियथणहारं परिसिढिलियबंधणं फुसइ नीविं । चुंवेइ डिंभवयणं वम्महसरसल्लिया महिला ॥५१॥ जेण समं संबंधो गिण्हइ नामं पुणो पुणो तम्स । पूएइ तस्स मित्तं जायइ एवंविहा रत्ता ।।५२।। जत्थ न उज्जग्गिरओ जत्थ न ईसाविसूरणं माणो । सम्भावचाडुयं जत्थ नत्थि नेहो तहिं नस्थि ॥५३।। अवियंभिय-नीससियं अलियपमुत्तं च सीसदुक्खं च । निद्दालस व्व वयणं विरत्तभावाण जुबईणं ॥५४॥ तो नरवइणा भणियं न वियारो लक्खिओ मए तीए । तेणुत्तं लज्जाए वि अवियारा हुंति महिलाओ ॥५५॥ अवरं च तुज्झ देसे उप्पज्जइ जमिह सुंदरं रयणं । तं होइ तुज्झ अंतेउरम्मि ता खिवसु तं रमणि ॥५६॥ तो भणइ महीनाहो एवं पि करेमि किंतु लज्जेमि । पुरओ पउरजणाणं ता किं पि निहालमु उवायं ॥५७|| भणह तओ रइकेली तीए पई देव ! दूरदेसम्स । पाहुणओ संजाओ गम्मउ ता तत्थ वि निसाए ॥५॥ लद्धो बरो उवाओ मित्त ! तए इय पसंसिऊण तयं । तेण सह संकहाहिं दिणसेसं गमइ दुक्खेण ॥५९॥ तत्तो घोरंधारे जाए रइकेलिणा समं राया । अंधारपडयपावरणजायअद्देस्सरुवो य॥६०॥ करकलियरिउवियारणरुहिरछडारुणकरालकरवालो। वंचित्त अंगरक्खाइपरियणं झत्ति नीहरिओ ॥६१।। पत्तो य तीए मंदिरदुवारदेसम्मि तयणु सासंको । सणियं सणियं चोरु व्व पविसए तीए भवणम्मि ॥६२।। तो पविसंतं दट्टण नरवई तकरो त्ति कलिऊण | मज्जारो कंदेउं पारद्धो गरुयसदेणं ॥६३॥ सोउं मज्जारसरं संभंता सालही नियइ जाव । तो तीए इमो नाओ नंदनरिंदो न चोरु त्ति ॥६॥ एयम्स इहाऽऽगमणं न सुंदरं जमिह एस सासंको। न हु तक्करत्तमेयस्स घडइ ता होहिही जारो ॥६५॥ न हु जुज्जइ इयरस्स वि आगमणं एगयस्स परभवणे । रयणीए किं पुणो एरिसम्स ? ता सुंदरं न इमं ॥६६॥ किं हकामि इयाणिं पि ? अहव किं कुणइ ? ताव पेच्छामि । जइ मह जणणीसीलं खंडिस्सइ तो निवारिस्सं ॥६॥ इय चितिउण मोगेण संटिया साल ही अह नरिंदं । दट् टूण रोहिणी तयणु एरिसं चिंतिउं लग्गा ॥६॥ नूणं नंदनरिंदो समेइ मह सीलखंडणनिमित्तं । ता इहि कह सीलं पालेयव्वं ? न याणामि ॥६९॥ इय एवं चितंतीए तीए गंतूण नंदनरनाहो । सासंकं उवविट्टो रोहिणिपल्लंकपज्जंते ॥७॥ तो रोहिणी समुट्ठिय झड ति महिमंडलम्मि उवविट्टा । भणिया नंदनरिंदेण महुरसद्देण सा एवं ॥७॥ हरिणच्छि ! हरियहियओ तुमए हं तुह सयासमल्लीणो । अहवा वि मयणतवियस्स मज्झ सरणं तुमं चेव ।।७२॥ तं पुण समुट्टिणं उवविट्ठा निट्टरे महीवट्टे । ता न हु जुज्जइ एवं पत्ते इयरे वि पाहुणए ।॥७३॥ किं पुण सयमेव समागयम्मि राएऽणुरत्तचित्तम्मि । जुज्जइ गउरवकरणं आसण-संभासगाईहिं ॥४॥ ता काऊण पसायं सुंदरि ! आरुहमु एत्थ पल्लंके । निव्ववसु ममं मयणम्गितावियं संगमजलेण ॥७॥ सोऊण तयं वज्जरइ रोहिणी राय ! तुम्ह सरिसाण । एयारिसं न जुज्जइ उत्तमवंसप्पसूयाण ॥७६॥ अवरस्स वि अनयपरस्स सामि ! सिक्खं सया तुमं देसि । तुज्झ पुणो को दाही सिक्खमेनीइं कुणंतस्स ? ||७७||
जइ नरवई वि मेल्लइ मज्जायं साहुनीइनिउणो वि । ता एयारिसकन्जुज्जयाणमियराण को दोसो ? ||७८|| उक्तं च
युक्तमुन्मुक्तकण्टेन बने हा हेति रोदितुम् । विद्वानपि जनो यत्र मार्गमुत्सृत्य गच्छति ॥७९॥ अवरं च असेसस्स वि जणस्स जणो व्व होइ नरनाहो । ता चितिउं न जुजह किं पुण एयारिसं वोत्तं ? |८||
१. यव्वं पयत्तेणं -२० । २. मनीयं –२०।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org