Akhyanakmanikosha

SR No.: 016006
Original Sutra Author: Nemichandrasuri
Author: Punyavijay, Dalsukh Malvania, Vasudev S Agarwal
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Publication Year: 2005
Total Pages: 504
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Dictionary & Story
File Size: 13 MB

Page 122

२. दानस्वरूपवर्णनाधिकार शालिभद्राख्यानकम्
३५ तुह सालिभद्द ! जणणी काही हरिसेण अज पारणयं । तो ते तवमुसियंगा भद्दाए गिहं समणुपत्ता ।। १५३ ॥ सिरिवीरजिणागमणं नाउं तह धन्न-सालिभदाणं । भद्दाइयो गिहजणो सन्चो वि समुम्सुओ जाओ ॥ १५४ ॥
तत्थाऽऽगया वि मुणिणो केणावि न याणिया ठिया य खणं । तत्तो य अदीणमणा महाणुभावा पडिनियत्ता ॥१५५ ।। भणियं च
सुंदर-सुकुमाल-सुभोइएण विविहेहिं तवविसेसेहिं । तह सोसविओ अप्पा जह न विनाओ सभवणे वि ॥१५६॥ पडिलाहिया य गोउलथेरीए पहम्मि पवरदहिएण । जुगमेत्तनिहियनयणे समागया सामिणो पासे ॥ १५७ ॥ आलोइऊण विहिगा पुच्छंति जिणेसरं कयपणामा । भय ! न अम्ह विहियं पारणयं निययजणणीए ।। १५८ ॥ जंपइ सामी जीए दिन्नं दहियं पहम्मि तुम्हाणं । सा सालिभद्दजणणी पुचभवे आसि धन्न त्ति ॥ १५९ ॥ सव्यो वि य पुवभवो कहिओ जा साहुदाणओ भोगा । सुमरइ पुराणजम्मं तं सोउं सालिभद्दो वि ॥ १६० ।। तं चिय पारित दहिं संविग्गा पुच्छिऊण जिणनाहं । खामेवि समण संघ गहियाणसणा समाहीए ॥ १६१ ॥ गंतुं वेभारसिलायलम्मि आराहणाए कयकिच्चा । उल्लसिरमुक्कलेसा पाउवगमणं पवजंति ॥ १६२ ॥ एत्थंतरम्मि भद्दा समागया वीरवंदणनिमित्तं । नमिउं पुच्छइ धन्नो सामि कहिं सालिभद्दो य ? ॥ १६३ ।। परिकहिओ वुत्तंतो जिणेण सब्चो वि तो ससोया सा । ताण सयासम्मि गया निच्चलगत्ते नियइ ते वि ॥ १६४ ॥ वारं वारं वंदिय संभासइ ते न दिति पडिवयणं । निस्संगा तयणु इमा गुरुसोया रुयइ अइकरुणं ॥ १६५ ॥ हा पुत्त ! पावकम्माए आगओ नियगिहे विन हुनाओ । पडिलाहिओन दिट्टो न भासिओ मंदपुन्नाए ॥ १६६ ॥ हा पुत्त ! अमरउवणीयभोयणं भुंजिऊण कह तुमए । भुत्तं भिक्खं भमिऊण अंतपंता-ऽरसाहारं ? ॥ १६७ ॥ हा पुत्त ! मसिणबत्तीसतूलियाउवरि आसि कयनिदो । इण्हिं पुण खरकक्कससिलायले किह सुहं सुयसि ? ॥ १६८ ।। हा पुत्त ! घुसिण-हरियंदणेहिं विरइयविलेवणो आसि । इहि किह धम्मजलावगद्धमल-पंकमुबह सि ? ॥ १६९ ॥ हा पुत्त ! सवणमुहयरकागलिगीयप्पिओ सया आसि । इण्हिं सिवफेक्कारवमिस्से किह सुणसि घूयरवे ? ॥ १७० ॥ हा पुत्त ! सत्तभूमियपासाए सव्वया मुहं वसिडं। किह विहरिओ सि दिणयरकरतत्ते धरणिवीढम्मि ? || १७१ ॥ हा पुत्त ! जंतवावीए गिम्हमइवाहिऊण अणुवरिसं । किह चरियं तव-चरणं नयणे निहिउं दिणयरम्म ? ॥ १७२ ॥ हा पुस्त! तुह सिणेहो तारिसओ आसि मम विसयम्मि । इण्डिं किं दीणाए न देसि मह वयणमेत्तं पि? ॥ १७३ ।। इय एवं विलवंती तेसिं वंदणसमागयनिवेण । पडियो हिया सुहासियवयणेहिं इमं भणंतेण ॥ १७४ ॥ भद्दे ! धन्ना एए जेहिं दुहाणं विमोइओ अप्पा । तं पि कयत्था जीए जाएणाऽऽराहणा विहिया ।। १७५॥ वयण-चलणाइयं न हु कुणंति पाओवगमणपडिवन्ना । ता मा कुणसु अकारणखेयं मणयं पि नियमेण ।। १७६ ॥ एमाइमहरवयणहिं तत्थ सा सेणिएण संठविया । नोया य नियगिहम्मि भद्दा वहुययणसंजुत्ता ॥ १७७॥ ते विह मुणिणो मरिऊण पंचपंचोत्तरेसु उववन्ना । चविउं तओ विदेहे उववज्जिय उत्तमकुलम्मि ॥ १७८ ॥ भोगसमिद्धिं उवभुंजिऊण घेत्तूण पवरपव्वजं । निट्टवियअट्टकम्मा तयणु गमिम्संति सिद्धिपुरिं ॥ १७९ ।।
॥शालिभद्राख्यानकं समाप्तम् ।।८॥ अन्यच्चास्मिन्नेव जन्मनि सुपात्रदानं कल्याणावहमित्यत आह.
दिन्नं सुपत्तदाणं इहेव कल्लाणकारगं होइ ।
चक्कयर-चंदणज्जा समूलदेवा उदाहरणं ॥६॥ व्याख्या- 'दत्त' वितीर्ण सुपात्र-गुणवत्साध्यादौ दानं-वित्तवितरणं सुपात्रदानम् ‘इहैव' अस्मिन्नेव जन्मनि आस्तां परभवे 'कल्याणकारक' सुखसमृद्धिजनकं 'भवति' जायते। निदर्शनमाह-चक्रचरश्च-चक्रचराभिधानो ब्राह्मणः, स च चन्दनार्या च-दधि
१ मख०।