Akhyanakmanikosha

SR No.: 016006
Original Sutra Author: Nemichandrasuri
Author: Punyavijay, Dalsukh Malvania, Vasudev S Agarwal
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Publication Year: 2005
Total Pages: 504
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Dictionary & Story
File Size: 13 MB

Page 110

२. दानस्वरूपवर्णनाधिकारे कृतपुण्यकाख्यानकम्
२३
तो बद्धभीमभिउडीभयंकरा हक्किउं तहा भणइ । भयभीयाओ ताओ जह पडिवज्जंति तब्बयणं ॥ ९१ ॥ जति य जइ पभणसि ता अंब ! इमम्स किंपि संबलयं । काहामो तो महिमाणुमईए तं कयं ताहिं ।। ९२ ॥ रइया य सिंहकेसरयमोयगा तयणु ताण मज्झम्मि । खित्ताणि ताहिं बहुमोल्लयाणि वरविविहरयणाणि || ९३ ।। तो मोयगाण थइया भरिया मुक्का य तम्स पल्लंके । महिमाए सो पमुत्तो मुक्को तत्थेव देवउले ॥ ९४ ॥ भवियव्वयाए सत्थो समागओ जो तया गओ आसि । रयणि त्ति नो पविट्ठो पुरम्मि आवासियो बाहिं ।। ९५ ॥ सोऊण आगयं तं भत्तारपउत्तिजाणणनिमित्तं । जा तत्थ गया दइया ता नियइ तयं तहिं मुत्तं ॥ ९६ ।। कसिंगारं ददृ पहिट्टयिया समुट्टविय कंतं । घेत्तु संबलथइयं पल्लंक चिय गया सगिहं ।। ९७ ॥ कयउन्नओ वि पत्तो नियभवणं मुणिय महिमपरमत्थो । आबद्धवेणिदंडं वसंतसेणं तहिं नियइ ॥ ९८॥ सयपागपभिइतेल्लेहिं जाव अभंगिओ तओ पुत्तो । पत्तो लेयसालाओ सविणयं जणयपयपणओ ॥ ९९ ॥ जंपड़ य अंब ! मह देहि भोयणं तो वसंतसेणाए । दट्ट् असिद्धमन्नं पियथइयामोयगो दिन्नो ॥१०॥ तं भक्खंतो पुत्तो संपत्तो जाव लेहसालाए । ता मोयगम्मि दिट्ठो तेण मणी फुरियकिरिणोहो ॥ १०१ ।। तो घुटओ त्ति काऊण इयरछत्ताण दंसिओ तेण । ते बिंति मणी ता पूइयम्स हट्टे पयच्छामो॥ १०२ ।। जेण इमो अम्हाणं दिण दिणे देइ मंडयाईयं । अप्पंति तओ ते पूइयम्स सो खिवइ जलकुंडे ॥ १०३ ।। तो तम्मणिप्पभावेण कुंडनीरं खणेण पविभत्तं । नायं च पूइएणं जलकंतमणी जहा एसो ॥ १०४ ॥ संगोविय जलकंतं रयणं उचियं च देइ छत्ताण । एत्तो य कहइ कयउन्नयम्स दासी पियंगुलया ॥ १०५ ॥ सामि ! जया परिचत्तो अंबाए तुमं तओ इमं नाउं । महिमंडले गविट्टो दिट्टो न वसंतसेणाए । १०६ ॥ वेणीबंधं काऊण तयणु परिहरियसयलसिंगारा । निवसियसियवस्थजुया तुच्छासणविहियतणुवित्ती ।। १०७॥ एत्तियकालं एसा पउत्थवइयावएण तुह विरहे । तुह गेहे चेव ठिया अंसुजलोल्लियकवोलजुया ॥ १०८ ।। सोऊण तयं कयउन्नयस्स जाओ पुणो वि अणुराओ । उवभुंजइ तो दोहिं वि भजाहिं समं विसयसोक्खं ।। १०९ ॥ अह अन्नया य सेयणयसिंधुरो जाव सलिलपाणथं । सरियाए अवयरिओ ता बद्धो तंतुणा तत्थ ॥ ११०॥ पोक्करियं पुरिसेहिं तं सोउं आउलो महाराओ। विन्नत्तो अभएणं खिवह तहिं देव ! जलकंतं ।। १११ ।। कड्डिजइ जाव मणी भंडाराओ तओ गओ मरइ। तो सिग्धपावणत्थं पुरम्मि घोसाविओ पडहो । ११२ ।। हहो ! जो जलकंतेण गयवरं तंतुणा मुयावेइ । तस्स निवो नियकन्नं देइ समं अद्धरज्जेण ॥ ११३ ।। तं सोउं कंदुइओ पक्खिवइ मणी तरंगिणीमज्झे । जायं थलं च सलिलं पलाइओ तंतुजंतू वि ॥ ११४ ॥ नीहरिओ य करिंदो संतुट्ठो नियमणे नरिंदो वि । कहिओ य पूइयगओ निवस्स जलकंतवुत्तंतो॥ ११५ ॥ तं निमुणिउं नरिंदो चिंतापव्भारपूरिओ भणइ । अभय ! कहं दायच्या नियकन्ना नीयजाइस्स ? ॥ ११६ ।। विन्नवइ तओ अभओ नीयस्स न हुंति देव ! रयणाणि । तो पुच्छिज्जउ एसो उप्पत्तिं नीरकंतस्स ? ॥ ११७ ॥ रन्ना वि पुच्छिओ सो सच्चं मह कहसु रयणवुत्तंतं । भयकंपिरेण तेण वि जहट्टियं राइणो कहियं ॥ ११८॥ तो भणइ अभयमंती भवंति रयणाणि रोहणे नूणं । राया वि य कंदुइयं उचियं दाउं विसज्जेइ ।। ११९ ॥ तो हक्कारिय कय उन्नयम्स दिन्ना निवेण नियकन्ना । सह रायलच्छिअश्रूण तयणु वीवाहिया तेण ।। १२० ।। तीए सह विविहविसए उवभुंजइ रायलच्छिपरियरिओ । अह अन्नदिणे महिमाए वइयरं कहइ अभयस्स ॥ १२१ ॥ सोऊण तीए मायापवंचमभओ सविम्हओ भणइ । पेच्छ जहा धुत्तीए अम्हे वि जिया सवुद्धीए ।। १२२ ।। एवंविहमच्चभुयकर्ज काऊण वसइ एत्थेव । न वियाणिया मए वि हु अहो ! सुनिउणत्तमेयाए ।। १२३ ॥ ता वीसत्थो होऊण चिट्ट जाणामि तुज्झ दहयाओ । इय मणि कारावह देवउलं दोहिं दारेहिं ।। १२४ ।। कयउन्नयपडिरूवा पडिमा जक्खस्स तत्थ कारविया । घोसावियं च नयरे जहा सपुत्ता पुरंधीओ ॥ १२५ ।। पविसिय पुव्वदुवारेण नितु अवरेण पूइउं जक्खं । होही ताणुवसम्गो न जाउ एयं करिस्संति ॥ १२६ ।। तं सोऊण सवच्छो विलयावग्गो समागओ तत्थ । कयउन्नयदइयाओ वि पत्ताओ तहिं सपुत्ताओ॥ १२७ ॥