________________
१०८
श्रमण विद्या
समिद्धसम्पन्नं देवस्स धनवस्सेन सम्पुष्णमनोरथा मनुस्सा; इदानि याचकापि बहुतरा न होन्ति । अहं ईदिसं र पत्वा पि अलद्धगोचरो अपरिणमनोरथो छातो पिपासितो च हुत्वा दीनभावेन जीविकं कप्पेमि । तथापि ईदिसं भयं पत्तोम्हि; अभयं मे देहि महाराजा ति ।
5) अथ राजा तस्स दीनवचनं सुत्वा करुणाय कम्पित हृदयो " मा भायि त्वं रक्खस, अभयं ते दम्मि; इच्छितं ते वदा" ति आह । एवं रञ्ञो च रक्खसस्स च अञ्ञमहि सद्धि सल्लपन्तानं सद्दं सुत्वा अन्तोगता अनुचरा राजानं परिवारेसुं । अथ कथानुकथाय " रक्खसो आगतो, रञ्ञा सद्धि सल्लपती" नि सुत्वा सब्बे अमच्चा च नागरा च सेना च सन्निपतित्वा राजङ्गणञ्च राजभवनञ्च पूरेत्वा अरुणे उग्गच्छन्ते महन्तं कोलाहलमकंसु ।
6) अथ सो रक्खसो सन्निपतितं चतुरङ्गबलञ्च आयुधहत्थं अनेकसहस्सं योधबलञ्च दिवा अतिविय भीतो ठातुं च रञ्ञो आणत्तिबलेन गन्तुं च किमपि भणितुं च न सक्कोति । राजा तदवत्थं तं दिस्वा “लद्वाभयोसि इच्छितं ते कथेही " ति आह । धम्मिको राजा न मे किञ्चि भयं उप्पादेस्तीति त्वा राजानमेवमाह । देवो जानाति येव सब्बेसं सत्तानं आहारट्ठतिकतं । तथाहि उद्धलोकवासिनो देवा सुधाभोजनपीनिता जीवन्ति । अधोलोकवासिनो नागा भेकभोजनेन सुहिता वसन्ति मनुस्सा खज्जकादिनानाविधेन आहारजातेन पीनिता जीवन्ति, अम्हादिसा यक्खरक्खसादयो पन मंसलोहितस्सादतो तुस्सन्ति । तेस्वहमञ्ञतरो, छातो च पिपासितोच तुम्हादिसं करुणापरायनं महापुरिसं दिस्वापि अपरिपुण्णमनोरथो मन्दभागधेय्यो सोचामी ति आह ।
7 ) ननु त्वमवोच मतकलेवरानि खादित्वा वसामीति ? सच्चं महाराज ! मतसरीरं सुक्खपण्णं विय नीरसं, किमेताय दुज्जीविकाय ? पसीद देव, वरं । तव विसीतमनुस्सो एको जनपदो गोचरत्थाय मे दीयतु । तत्थ मनुस्सानं अनपगतुण्हवेगं जीवरुधिरञ्च जीवमंसञ्च खादित्वा चिरं सुखेन जीवितुं क्ाति आह । अथ राजा अरे पापिम, रक्खस ! नाहं पाणवधं अनुजा निस्सामि; चजेतं गाहविकारन्ति । तेन हि दिने दिने एकं मनुस्सबलिं देति । जीवबलिकम्पि न देमीति वुत्ते सच्चमेतं, मादिसानं कप्परुक्खा पि अवकेसिनो जायन्ति । हा हतो स्मि, किमहं करोमी ति विसाददीन
संकाय पत्रिका - १
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org