________________
જયાં જયાં નજર મારી ફરે નિર્મળાબહેન કાંતિલાલ હરગોવિંદ શાહ
પરમ પૂજય પ્રાતઃસ્મરણીય ગુરુણી માટે કયા શબ્દોમાં કયા ભાવ લખવા એ જ સૂઝતું નથી. મારા રોમેરોમમાં એમનું નામ કોતરાયેલું છે. વાત્સલ્ય ઝરતી વાણી, સૌમ્ય, સુરેખ અને અમી ઝરતું મુખડું તથા અડોલ આસન નાખીને બેઠેલ યોગિની પ્રેરણા આપી રહેલ છે કે, સંસારમાં તો ઝંઝાવાત સાથે દુઃખ અને સંકટ આવે છે. સંસારમાં રહેવા છતાં વિરકત ભાવથી રહીએ તો જીવન સફળ થઈ જાય. આવા પ્રેરણાદાયક ઉદ્ગારો હજી સંભળાયા કરે છે.
મુલુંડનિવાસી મારા સસરા પુજય હરગોવિંદદાસ બાપાને પુજય શીલવતીજી મહારાજ સાથે નિકટનો પરિચય હતો. પૂ. મૃગાવતીજી ત્યારે નાનાં હતાં. પૂજય પંડિત બેચરદાસજી પાસે ભણાવવાનો પ્રબંધ કર્યો હતો. ચાતુર્માસ પ્રવેશનું મૂહુર્ત બાપાને પૂછીને નક્કી કરતાં.
મુંબઇથી વિહાર કરીને દહાણું ચાતુર્માસ કર્યું. પાલઘર સુધી ગોચરીપાણી હાઇવે પર ઝૂંપડામાં બેસીને વાપરતા ત્યારે | હાઇવે પર વસતિ ખાસ ન હતી.
બેંગલોરથી ઉગ્ર વિહાર કરી મુલુંડમાં ત્રણ દિવસ અમારા નિવાસસ્થાને રોકાયા હતા. એ વખતની મધુર વાણી , હજી યાદ આવે છે.
દિલ્હીમાં એમને અમે હૉસ્પિટલમાં મળવા ગયાં હતાં એ પ્રેમ નીતરતો ચહેરો જોઇને ઊઠવાનું મન ન થાય, હૉસ્પિટલનો ઘંટ વાગે ત્યારે ન છૂટકે ઊઠવું પડે.
છેલ્લો મેળાપ ૧-૬-૮૬ના સ્મારક પર થયો. ગુરણી શંખેશ્વર પાશ્ર્વનાથ અને આત્મવલ્લભના રટણમાં મગ્ન હતાં. દર્શન કરી અમે વિદાય લેતા હતાં ત્યારે કહ્યું “બહેન રડવું નહિ. સમય આવે ત્યારે પુલ સાથેનો સંબંધ બધાંએ છોડવાનો છે. તમે ગુરુવલ્લભનું સ્મરણ શ્રદ્ધાપૂર્વક કરતાં રહેજો. ગુરુદેવના આશિષ તમારી સાથે છે' તેઓ આજે પ્રત્યક્ષ રૂપે ભલે સામે નથી, પણ પરોક્ષ રૂપે તો મનની સામે જ ઊભાં છે.
જયાં જયાં નજર મારી ઠરે ત્યાં ગુરુ વલ્લભ દેખાય છે જયાં જયાં નજર મારી ફરે ત્યાં મૃગાવતીજી દેખાય છે.
મહત્તરા શ્રી મગાવતીશ્રીજી
