________________
જીવન-પરિચય માંડે છે. ભગવાન મહાવીર અને બીજા ઋષિમુનિઓએ દયાનના બળથી આત્માને જગાડ હતા. આપણા માટે એ જ માર્ગ શ્રેયસ્કર છે.”
તેમણે શ્રી પાર્શ્વ–પદ્માવતી મહા-પૂજન અનેક વાર કરાવ્યું છે તથા તેના પ્રારંભ પૂર્વક ૭, ૧૪ તથા ૨૧ દિવસનાં અનુષ્ઠાને પણ અનેકવાર કરેલાં છે. અનુષ્ઠાનમાં અમુક નિયમો પાળવાના હોય છે અને નિત્યપૂજા ઉપરાંત ૨૦૦૦ થી માંડીને ૪૦૦૦ પુષ્પ મંત્ર બોલવાપૂર્વક ચડાવવાનાં હોય છે. આ રીતે તેમણે અત્યાર સુધીમાં લાખે પુષ્પથી પૂજન કર્યું છે અને તેને પ્રભાવ અનુભવે છે.
ત્યાગી-વેરાગી ગુરુઓ પ્રત્યે તેમના હૃદયમાં ઘણું માન છે. તેમની સેવા કરવામાં તેઓ પિતાનું કલ્યાણ સમજે છે. તેઓ જૈનોના જુદા જુદા સંપ્રદાયના ઘણું આચાર્યો તથા મુનિઓના સહવાસમાં આવેલા છે અને સાવી-સમુદાય સાથે પણ તેમને ઠીક ઠીક સંપર્ક રહ્યો છે. તે બધાની તેમણે એક યા બીજા પ્રકારે સેવા કરી છે અને તેમના આશીર્વાદ મેળવ્યા છે.
અન્ય ધર્મના ચારિત્રશીલ સાધુઓ માટે પણ તેઓ માન ધરાવે છે અને તેમની સાથે તત્વચર્ચા તથા અનુભવની આપ-લે કરવામાં આનંદ માને છે. તેઓ કહે છે કે નમો ઢોર સાહૂણં ” ને અર્થ હું એમ સમજે છું કે સકલ લેકમાં જ્યાં પણ સાચી સાધુતાનાં દર્શન થતાં હોય, ત્યાં આપણું મસ્તક ઢળવું જોઈએ, પછી તેણે વેશ ગમે તે પહેર્યો હેય.”
તેમને અધ્યાત્મને ખરે રંગ તે સહુ પ્રથમ સ્વામી રામતીર્થના ગ્રંથિથી જ લાગ્યો હતો, એ વાત તેઓ કદી ભૂલ્યા નથી.
અહિંસા અને સત્યમાં તેમને અટલ વિશ્વાસ છે. ચેારીને તેઓ ખૂબ ધિક્કારે છે. બ્રહ્મચર્યના પાલનમાં આનંદ માને છે. જેમાં પિતે કંઈ મહેનત ન કરી હોય કે જેમાં કાયદેસરનો હક ન પહોંચતો હોય તેવી સંપત્તિને તેમને જીવનભર ત્યાગ છે. તેમનું દિલ દયાળુ છે અને કેઈને ખૂબ દુઃખી જુએ કે કોઈના ભારે દુઃખની વાત સાંભળે તે તેમની આંખમાંથી આંસુ સરી પડે છે.
તેમણે ઘણાં તીર્થોની યાત્રા કરી છે અને હવે આત્મા એ જ મહાનતીર્થ છે એમ માની તેની યાત્રા કરવામાં–તેને જગાડવામાં વધારે રસ લઈ રહ્યા છે.
મુંબઈના જૈન ધાર્મિક શિક્ષણસંઘની પ્રારંભની જમાવટમાં તેમણે ઘણે રસ લીધે હતો અને તેના તરફથી પ્રકટ થતી “જૈન સાહિત્ય-શિક્ષણ પત્રિકા’નું છ વર્ષ સુધી સંપાદન કર્યું હતું, તેમજ તેના માટે ઘણું વ્યાખ્યાને પણ આપ્યાં હતાં, તેઓ એના આજીવન સભ્ય છે.
