________________
જીવન-દર્શન ગરીબ વિદ્યાથીઓને છાત્રવૃત્તિ અપાવવી, તેમના શિક્ષણમાં અન્ય રીતે પણ સહાય કરવી, આફતમાં આવી પડેલા સાધર્મિકેને ગ્ય સહાય પહોંચાડવી તથા શક્ય હોય તે ધંધે લગાડવા એ પ્રવૃત્તિમાં તેમણે આનંદ માન્ય છે. | મુંબઈમાં સ્થિર થયા પછી છેલ્લાં ત્રીશ વર્ષમાં તેમણે જે જે કાર્યોની જવાબદારી લીધી છે, તે સમયસર અને સારી રીતે પાર પાડી છે અને તેથી તેમને સમાજના એક સનિષ્ઠ કાર્યકરની સત્કીતિ સાંપડી છે. તેઓ એક કાર્યની જવાબદારી માથે રાખે, એટલે તેમાં પિતાનું દિલ પૂરેપૂરું રેડે છે અને તે માટે ગમે તેવો અને તેટલે શ્રમ કરતા અચકાતા નથી. વળી એ કાર્યને અંગે ઉપસ્થિત થતા તમામ મુદ્દાઓને ઝીણવટભર્યો અભ્યાસ કરી તેનું સરસ આયોજન કરે છે, જેથી તે કાર્ય સફળ થયા વિના રહે જ નહિ, જે કાર્ય બીજાઓને અતિ અટપટું કે અશક્ય જેવું લાગે તેવા કાર્યને સ્વીકાર પણ શ્રી ધીરજલાલભાઈએ કર્યો છે અને તેમાં આવતાં વિને હસતાં મુખડે સામને કરીને તેને પાર ઉતારેલાં છે.
તેઓ એક બહુ સારા વ્યવસ્થાપક ( Organizer) પણ છે, એટલે સભા, સમારોહ, મેળાવડા કે પરિષદમાં આકર્ષણને અવનો રંગ પૂરી શકે છે અને તેને ધારણા મુજબ પાર ઉતારી શકે છે. શ્રી મેરારજી દેસાઈ, શ્રી કે. કે. શાહ તથા અન્ય આગેવાનેએ તેમની આ વ્યવસ્થા શક્તિની ભારે પ્રશંસા કરેલી છે.
જે સરકારી બીલે સમાજ કે ધર્મને પ્રતિકૂલ અસર પડનારાં જણાયાં છે, તેને પ્રતિકાર કરવામાં પણ તેઓ મોખરે રહ્યા છે. તે અંગે સમિતિઓ રચી તેનું મંત્રીપદ પિતે સંભાળ્યું છે અને તે માટે રાત્રિદિવસ પરિશ્રમ કરી તેમાં સફલતા મેળવી છે. તેમની કપ્રિયતાનું આ પણ એક મોટું કારણ છે.
આજે પણ તેઓ સેવાનાં કાર્યમાં પૂરો રસ લે છે અને બનતું કરી છૂટે છે. ૨૧–અનેરા ઉપાસક
શ્રી ધીરજલાલભાઈ વિદ્યાને અનેરા ઉપાસક છે, તેમ દેવ-ગુરુ-ધર્મના પણ અનેરા ઉપાસક છે. તેઓ છેલ્લાં પંદર વર્ષથી પ્રાતઃકાલમાં જ્યાં સુધી દેવપૂજા ન થાય, ત્યાં સુધી મોટું ખેલતા નથી, પાણીનું બિંદુ સરખું વાપરતા નથી. તેઓ ભૂતશદ્ધિ અને પ્રાણાયામપૂર્વક દેવપૂજા કરે છે અને તેમાં જપ તથા યાનને વધારે મહત્ત્વ આપે છે. તેઓ કહે છે “આતમરામને જગાડવા માટે આ બે અકસીર સાધનો છે. તેને આશ્રય લેતાં બાહ્ય જગતનું વિસ્મરણ થાય છે અને આત્મા જાગૃત થવા
