________________
પાલમાં પ્રાગટ્ય, ઉનામાં અસ્ત
103
અકબરે જોરાવર ભુજાની બે હથેળીઓની તાળી પાડી હાક મારી, “કોણ છે હાજર ?” “જી હજૂર.” બોલતા તાબેદારોએ શિર ઝુકાવી ફરમાન સાંભળવા કાનને સાબદા રાખ્યા.
આ ધામધૂમ શાની છે ?'
“જહાંપનાહ, એક શ્રાવિકાએ છ માસના ઉપવાસ કર્યા તે તપ પૂરું થયાનો આ ઉત્સવ ઊજવાઈ રહ્યો છે.'
છ માસના ઉપવાસ !” આશ્ચર્યથી સમ્રાટ અકબરની બેય ભમ્મરો ખેંચાઈને ભેળી થઈ ગઈ. ‘તાજ્જુબી'. સમ્રાટ અકબરે વાતનો તાળો મેળવવા મંગળ ચૌધરી અને કમરૂખાન નામના બે માણસોને શ્રાવિકાના ઘેર મોકલ્યા.
આદર સાથે ચંપાબહેનને પૂછ્યું, “છ મહિના સુધી અન્નત્યાગ કર્યા પછી તમે ટકી શકો એ કેવી રીતે શક્ય બને ?”
ચંપાબહેનનો એક જ ઉત્તર હતો, “દેવ-ગુરુદેવની બેવડી કૃપા બળ પૂરે છે ને હું તપમાં પાર ઊતરું છું.”
કોણ છે તમારા ગુરુ ?” શાહી નોકરોએ સગડ શોધવા સીધા સવાલનો આધાર લીધો. “મારા દેવ છે તીર્થકરો અને ગુરુ છે હીરવિજયસૂરિ. ગુજરાતમાં વિહાર કરે છે.' તપસ્વિની ચંપાબાઈને વંદન કરીને બંને જણા વળી નીકળ્યા.
સમ્રાટને વાતથી વાકેફ કર્યા. વાત સાંભળીને શાહી તખ્તના સર્વેસર્વા સમ્રાટને હીરવિજયસૂરિનાં દર્શનની દિલમાં ઝંખના જાગી. ગુજરાતના સૂબા ઉપર રૂકો લખાણો કે હસ્તીઅશ્વો-પાલખી સહ-સન્માન સહ શ્રી હીરવિજયસૂરિને અહીં મોકલો.”
સૂબાએ અમદાવાદના સંઘના મોવડીઓની મુલાકાત લીધી. સમ્રાટ અકબરના આમંત્રણની જાણ કરી. વાત સાંભળી પહેલાં તો મોવડીઓ મૂંઝાણા પણ પછી નિરધાર ઉપર આવ્યા કે આપણે હાના કહેવી નહીં. ગુરુદેવને વાતની જાણ કરવી.
હીરવિજયસૂરિજી તે વખતે ગાંધારમાં બિરાજતા હતા. વચ્છરાજ પારેખ, મૂળા શેઠ, નાના વિપુશેઠ અને કુંવરજી ઝવેરી ગાડીઓ જોડાવી ગાંધાર પૂગ્યા.
ખંભાતથી ઉદયકરણ સંઘવી, વજીઆ પારેખ, રાજીઆ પારેખ અને શ્રીમલ્લરાજા પરબારા ગાંધાર આવ્યા,
અકબરનું તેડું આવ્યાની સૂરિજીને માંડીને વાત કરી. કેમ કરવું? જવું જોઈએ કે નહીં ? તેના વિચારોનાં વર્તુળો રચાતાં રહ્યાં. કોઈ સંઘ નિરધાર પર આવી શક્યો નહીં. આખરે હીરવિજયસૂરિએ પોતાનો દઢ સંકલ્પ સંઘને જણાવ્યો.
અકબરના આમંત્રણને પાછું ઠેલવું નહીં, મારે જવું એવું હું માનું છું.”