________________
( ૧૭ )
અનિત્તમ સાધના
દીક્ષાની અનુમતિ આપે છે. છતશત્રુ રાજા પાસે જઈ પ્રણામ કરી વિનંતિ કરે છે કે મારે પ્રિયપુત્ર વીર ભગવાન પાસે સંયમ અંગીકાર કરવા તૈયાર થએલ છે, તેથી દીક્ષા–મહેત્સવમાં છત્ર, ચામર, હાથી, ઘેડા, પાલખી વગેરે આજની જરૂર છે માટે તે આપવા કૃપા કરો.” રાજા કહે, “ધન્નાને દીક્ષા મહોત્સવ રાજ્ય તરફથી થશે. માટે આપ નિશ્ચિત રહે.
રાજાએ કરેલ મહત્સવ પૂર્વક ભગવંત પાસે આવી પાંચ મહાવ્રત ઉચ્ચરી ધન્નો દીક્ષાના દિવસથી મહાઅભિગ્રહ અંગીકાર કરે છે. મારે જિંદગીપર્યત છઠ્ઠથી ઓછું તપ ન કરવું અને પારણું આયંબિલથી કરવું. આવી રીતે નિરંતર તપ કરી તે વિચારી રહ્યાં છે.
કઈક વખત શ્રેણિક રાજા ભગવાનને વંદન કરી પૂછે છે, કે રૌદ હજાર ગુણવંત સાધુઓમાં શ્રેષ્ઠતર ગુણવંત સાધુ અને બળિયે તપસ્વી હોય તે કૃપા કરીને કહો. ત્યારે વીરપ્રભુ કહે છે, કે ૧૪ હજાર સાધુઓમાં બન્ને કાકદી કાયમ છઠ્ઠ તપ આયંબિલથી પારણું કરે છે અને તે પણ અરસવિર્સ આહાર, એવો આહાર કે માખી પણ તે ન ખાય, માત્ર દેહને ભાડું દેવા માટે આહાર લે છે. વેલાથી તૂટી ગએલ તુંબડું તડકામાં સૂવે અને કરચલીઓ વધતી જાય તેવું ધનાષિનું મસ્તક છે, આંખે બને ઊડી ચાલી ગઈ છે, હોઠ તપસ્યાથી સુકાઈ ગયા છે. જીભ તો જાણે ખાખરાનું પાંદડુ સુકાયેલું હોય તેવી થઈ છે આંગળી અને કેણીના હાડકાં પ્રગટ દેખાય છે; જાધે કાગડાના પગ માફક સુકાઈ ગઈ છે. જાણે જૂનું તાડનું ઝાડ ન હોય તેવા મુનિ દેખાય છે. હાથ-પગની આંગળીએ જાણે કેલી મગની
