________________
શ્રી આર્યદકની અંતિમ સલેખના
( ૧૪ )
અંતિમ કલ્યાણ સાધી લઉં. માટે આવતી કાલે સવારે સૂર્યોદય થયા પછી શ્રમણ ભગવાન મહાવીર પાસે જઈ વાંદી, નમી, પણું પાસના કરી. અનુમતિ લઈ પાંચ મહાવ્રતે ફરીથી ઉરી, સાધુ સાદવીઓને ખમાવી, યોગ્ય સ્થવિરો સાથે વિપુલ પર્વત ઉપર ધીમે ધીમે ચડી, શ્યામ કાંતિવાળા, દેને ઊતરવાના ઠેકાણારૂપ, પૃથ્વીશિલા પટ્ટકનું પ્રતિલેખન કરી, ઉપર ઠાભનો સંથારે પાથરી આત્માને સંલેખના અને ઝોષણાથી યુક્ત કરી ખાનપાનને ત્યાગ કરી, વૃક્ષમા સ્થિર રહી મારે કાળ-મરણની આકાંક્ષા ન કરતાં વિચરવું જોઈએ, એમ વિચાર કરી ભગવાન પાસે આવે છે,
ભગવાન પણ રાત્રે કરેલ મનોરથ પ્રગટ કરતાં કહે છે, તને આવા પ્રકારનો મનેથ થયો છે, તે શુભધમ. કાર્યમાં વિલંબ ન કરે. પ્રભુની અનુમતિ મેળવી હર્ષિત થયા. ઊભા થઈ પ્રદક્ષિણા દેઈ સ્વયં પાંચ મહાવ્રત આપે છે, સાધુ-સાધ્વીઓને ખમાવી તેવા ગ્ય સ્થવિરે સાથે વિપુલગિરિ ઉપર ધીમે ધીમે ચડી પૃથિવીશિલા પટ્ટકને ચારે બાજુ તપાસે છે. લઘુ-વડીનીતિ કરવાના સ્થાનને તપાસે છે. પછી ડાભને સંથારો પાથરી, પૂર્વ દિશામાં મુખ રાખી, પર્યકાસને બેસી, દશે નખ સહિત બંને હાથ ભેગા કરી, માથા સાથે અડકાડી આ પ્રમાણે બોલ્યા કે –
અરિહંત ભગવંત યાવત અચળ સ્વરૂપને પ્રાપ્ત થયેલાએને નમસ્કાર થા. અચળ સ્થાન મેળવવાની ઈરછાવાળા મહાવીર ભગવંતને નમસ્કાર થાઓ. ત્યા રહેલા મહાવીરને અહીં રહેલા હું વાંદું છું. અહીં રહેલા મને જુઓ, પ્રભુને વંદી નમી આમ બોલ્યા કે પહેલા ૧૦
